کتاب سیاه

کتاب سیاه (رمان). کتاب سیاه ( به ترکی استانبولی: Kara Kitap ) یک رمان نوشته نویسنده اهل ترکیه اورهان پاموک است که در سال ۱۹۹۰ منتشر شد و در سال ۱۳۹۵ توسط عین اله غریب به فارسی برگردانده شد. [ ۲]
شخصیت اصلی داستان، یک وکیل استانبولی به نام گالیپ، درمی یابد که همسرش رؤیا بدون توضیح خاصی وی را ترک کرده است. او به جستجو در شهر می پردازد تا نشانه هایی از او بیابد. او حدس می زند که همسرش با برادر ناتنی وی جلال، که یک مقاله نویس در روزنامه ملیت است، فرار کرده است و جالب اینجاست که برادر ناتنی او هم گم شده است. گالیپ فکر می کند اگر مانند جلال زندگی کند نحوه تفکر و زندگی جلال را خواهد فهمید و درنهایت محل اختفای وی و همسرش را پیدا خواهد کرد، بنابراین در خانهٔ جلال اسکان می یابد، لباس های او را می پوشد و به جای او برای روزنامه مقاله می نویسد.
گالیپ تماس های اسرارآمیزی از یکی از طرفداران پروپاقرص جلال دریافت می کند که به طرز باور نکردنی اطلاعات بسیاری دربارهٔ جلال دارد، پس از اینکه نوشته های گالیپ تحت نام جلال به گونه ای غیرمستقیم شکلی درخواست آمیز برای برگشت همسرش رؤیا به خانه را می گیرد، زنی که در گذشتهٔ جلال بوده متن را اشتباه می فهمد و گمان می کند این نوشته ها تلاش های جلال برای بازگرداندن او است و با گالیپ تماس می گیرد. معلوم می شود آن زن با جلال رابطه داشته و آن طرفدار عجیب در واقع شوهر آن زن بوده است که به تعقیب گالیپ مشغول بوده است تا بتواند به وسیلهٔ او جلال را پیدا کند. گالیپ درنهایت موافقت می کند تا با آن ها دیدار داشته باشد…[ ۳]
طرح اصلی داستان در مورد هویت و شخصیت افراد است. به عنوان مثال گالیپ به طور واضح از خودش خوشش نمی آید و از زندگی اش به عنوان یک وکیل بیزار است و سال ها به جلال به خاطر زندگی موفقش حسادت می کرده است. به همین خاطر تدریجاً هویت خودش را به جلال تغییر می دهد و در آپارتمان او زندگی می کند و لباس های او را می پوشد. جلال هم دوست دارد شخص دیگری باشد و نوشته های او در روزنامه به وضوح این را نشان می دهد. شخصیت رؤیا مبهم است و تنها از دید گالیپ می توان به تصویر او دست یافت. او در طول روز می خوابد و در هنگام عصر و شب به خواندن کتاب های کارآگاهی می پردازد و سعی می کند از واقعیت فرار کند. او نیز از شخصی که هست راضی نیست اما به نظر آگاهانه به آن فکر نکرده یا به خودش اقرار نکرده است.

کتاب سیاه (فهرست). کتاب سیاه ( آلمانی: Sonderfahndungsliste G. B. به معنای فهرست ویژه افراد تحت تعقیب در بریتانیای کبیر ) ، ( انگلیسی: The Black Book ) [ ۱] [ ۲] فهرستی از شهروندان بریتانیایی و غیربریتانیایی ساکن بریتانیا بود که اداره اصلی امنیت رایش به ریاست راینهارد هایدریش آن را تهیه کرد. بعدها والتر شلنبرگ در خاطراتش ادعا کرد که نویسندهٔ اصلی این لیست او بوده است. [ ۳] این فهرست شامل ۲٬۸۲۰ نام از افرادی بود که قرار بود درصورت موفقیت آلمان نازی برای تصرف بریتانیا، توسط نیروهای آینزاتس گروپن بلافاصله دستگیر[ ۱] و احتمالاً اعدام شوند. با کنار گذاشته شدن عملیات شیر دریایی و در نهایت ناکام ماندن آلمان برای تصرف بریتانیا، این دستگیری ها نیز هیچ گاه صورت نگرفت.
کتاب سیاه، که مشتمل بر ۱۰۴ صفحه بود، افرادی که مظنون به مقاومت در برابر حکومت آلمان نازی بودند را به ترتیب الفبا فهرست می کرد. [ ۴] [ ۵] برخی از نام ها دو بار تکرار شده بودند. در ابتدای کتاب دستوری نوشته شده بود به این مضمون که «همهٔ افراد نامبرده در این فهرست تحت تعقیب هستند و باید دستگیر شوند. » ( آلمانی: Sämtliche in der Sonderfahndungsliste G. B. aufgefürten Personen sind festzunehmen )
کتاب سیاه پس از پایان جنگ جهانی دوم در سپتامبر ۱۹۴۵ در برلین کشف شد و از سوی روزنامه گاردین به همراه واکنش برخی از افرادی که نام آنها در فهرست آمده بود منتشر شد. [ ۶] به گفتهٔ بسیاری از این افراد وجود نام آنها در این لیست گونه ای نشان افتخار محسوب می شد.
• نورمن آنجل سیاست مدار و برنده جایزه صلح نوبل[ ۷] [ ۸]
• کلمنت اتلی سیاست مدار و رهبر حزب کارگر ( بریتانیا ) بریتانیا[ ۷] [ ۸]
• رابرت بی دن - پاول نظامی و بنیان گذار پیش آهنگی[ ۷] [ ۸]
• ادوارد بنش رئیس جمهور در تبعید چکسلواکی[ ۷] [ ۸]
• نویل چمبرلین سیاست مدار و نخست وزیر سابق بریتانیا[ ۷] [ ۸]
• وینستون چرچیل سیاست مدار و نخست وزیر بریتانیا[ ۷] [ ۸]
• نوئل کاوارد نمایش نامه نویس، بازیگر و آهنگساز[ ۷] [ ۸]
• آنتونی ایدن وزیر امور خارجه بریتانیا[ ۷] [ ۸]
• ادوارد مورگان فورستر رمان نویس، انشانویس و منتقد ادبی و اجتماعی[ ۷] [ ۸]
• زیگموند فروید بنیان گذار روانکاوی[ ۷] [ ۸]
• شارل دو گل رهبر فرانسه آزاد[ ۷] [ ۸]
• جان هالدین زیست شناس[ ۷] [ ۸]
• آلدوس هاکسلی نویسنده و فیلسوف[ ۷] [ ۸]
• الکساندر کوردا کارگردان و تهیه کننده[ ۷] [ ۸]
• هارولد لسکی نظریه پرداز سیاسی، اقتصاددان و استاد دانشگاه[ ۷] [ ۸]
• یان مازاریک وزیر امور خارجه دولت در تبعید چکسلواکی[ ۷] [ ۸]
• ایگناتسی یان پادرفسکی آهنگساز و سیاست مدار[ ۷] [ ۸]
• سیلویا پنکهرست فعال سیاسی کمونیست[ ۷] [ ۸]
• جی. بی. پریستلی رمان نویس، نمایش نامه نویس و گوینده[ ۷] [ ۸]
• پل روبسن بازیگر و خواننده[ ۷] [ ۸]
• برتراند راسل فیلسوف و نویسنده[ ۷] [ ۸]
• استیون اسپندر شاعر، رمان نویس و مقاله نویس[ ۷] [ ۸]
• سیبیل تورندیک بازیگر[ ۷] [ ۸]
• رابرت ونسیتارت سیاست مدار[ ۷] [ ۸]
• اچ. جی. ولز روزنامه نگار، جامعه شناس، تاریخ نگار و نویسندهٔ سوسیالیست[ ۷] [ ۸]
• ویرجینیا ولف نویسنده[ ۷] [ ۸]
• کارل تسوکمایر نویسنده[ ۷] [ ۸]
• اشتفان تسوایگ رمان نویس، نمایشنامه نویس، روزنامه نویس و زندگینامه نویس[ ۷] [ ۸]