کاکائو

کاکائو ( به فرانسوی: Cacao ) به فارسی: ( خرمک ) درختی از تیره پنیرکیان با بلندی میان ۴ تا ۱۰ متر است. برگ هایش ساده و متقابل است و گُل های منظم، کوچک و قرمز رنگی در همه فصل ها دارد. میوه اش بسته، زرد رنگ و به اندازه یک خیار و حاوی ۲۵ تا ۴۵ دانه است. میوه های این گیاه را پس از چیدن انبار می کنند تا بپوسد و پس از آن دانه ها را جمع آوری می کنند و به مصرف می رسانند. [ ۱] همچنین به پودر خشکی که با آسیاب نمودن و گرفتن چربی دانه کاکائو به دست می آید پودر کاکائو گفته می شود. [ ۲]
از کاکائو شکلات نیز تهیه می کنند. برای تولید نزدیک نیم کیلو شکلات، ۴۱۲ دانه کاکائو نیاز است. [ ۲]
خاستگاه کاکائو جنگل های مرطوب و استوایی است. سرزمین بومی آن مکزیک، آمریکای مرکزی و مناطق شمالی آمریکای جنوبی مانند جنگل های آمازون است. [ ۳]
شکلات تاریخ پنج هزار ساله دارد. مردم بومی منطقه هایی در اکوادور امروزی، کاکائو را به عنوان خوراک، دارو و نوشیدنی به کار می گرفتند. آنها کاکائو را از جنگل های آمازون بدست می آوردند. [ ۳] سرخ پوستان قبیلهٔ آزتک ها از دانه های کاکائو برای تهیه گونه ای از نوشیدنی دَم کرده به نام شکاتل به کار می گرفتند و آن را «خوراک خدایان» می نامیدند. اسپانیایی ها کاکائو را در سده ۱۶ ( میلادی ) از مکزیک به اروپا بردند و حدود ۱۰۰ سال چگونگی تهیه شکاتل را پنهان کردند تا در سده ۱۷ ( میلادی ) سایر اروپایی ها نیز چگونگی تهیهٔ این نوشیدنی را آموختند.
کریستف کلمب و پسر او فردیناند کلمب نخستین اروپایی هایی بودند که در چهارمین نورد خود در ۱۵ اوت ۱۵۰۲ ( میلادی ) با کاکائو آشنا شدند. آنها قایقی را پیدا کردند که دانه کاکائو بخشی از بار آن بود. [ ۴] شاید کنکیستادور ارنان کورتس نخستین اروپایی بود که با شکلات آشنا شد. او در یادمان های خود می نویسد که خوردن چهل جام شکلات، بخشی از شام موکتزومای دوم بود. [ ۵] نوشته های خوزه د آکوستا مبلغ مذهبی انجمن عیسی در پرو و مکزیک در سده ۱۶ ( میلادی ) نقش به سزایی در گسترش به کارگیری اروپاییان از شکلات داشتند. [ ۶] فاتح های اسپانیایی، کاکائو را برای نشان دادن به پادشاه و ملکه امپراتوری اسپانیا از آمریکا به اروپا بردند و بسیار زود بخشی از خوراک مردم اروپا شد. آن زمان از شکلات تنها در نوشیدنی ها به کار گرفته می شد که هرچند اندکی شکر به نوشیدنی می افزودند تا تلخی آن گرفته شود. تا سده ۱۷ ( میلادی ) شکلات در اروپا، مایه خوراکی گران و ارزشمندی بود که تنها پولدارها از آن می خوردند. [ ۷]