کاماسیت آلیاژی از آهن و نیکل است که در زمین فقط در شهاب سنگ ها یافت می شود. در این آلیاژ نسبت آهن: نیکل بین ۱۰:۹۰ و ۵:۹۵ می باشد و ممکن است مقادیر کمی از عناصر دیگر مانند کبالت یا کربن نیز در آن یافت شوند. این کانی دارای درخشندگی فلزی بوده و خاکستری رنگ است و ساختار بلوری آن ایزومتریک - هگزوکتاهدرال است. چگالی آن در حدود ۸ گرم بر سانتی متر مکعب بوده و سختی آن در مقیاس سختی موس ۴ می باشد. این آلیاژ گاهی اوقات بالکنیزن نیز نامیده می شود.
این نام در سال ۱۸۶۱ ابداع شده و از ریشه یونانی καμακ ( "kamak" ) یا κάμαξ ( "kamaks" ) به معنای قطب انگور گرفته شده است. [ ۳] این آلیاژ ماده اصلی تشکیل دهنده شهاب سنگ های آهنی ( از نوع هشت وجهی و هگزادریتی ) است که در نوع هشت وجهی آن، نوارهایی درهم آمیخته با تانیت و تشکیل الگوهای ویدمن اشتاتن یافت می شود. در هگزادریت ها، خطوط موازی ظریفی به نام خطوط نویمان اغلب دیده می شود که شواهدی برای تغییر شکل ساختاری صفحات کاماسیت مجاور به دلیل ضربه ناشی از ضربه است.
گاهی اوقات کاماسیت را به قدری مخلوط شده با تانیت می توان یافت که تشخیص بصری آنها دشوار بوده و پلسیت را تشکیل می دهد. بزرگ ترین کریستال کاماسیت ثبت شده اندازه ای با ابعاد ۹۲×۵۴×۲۳ سانتی متر داشته است. [ ۴]
کاماسیت دارای خواص فیزیکی منحصر به فرد بسیاری از جمله ساختار تامسون و چگالی بسیار بالا است.
کاماسیت مات بوده و در سطح آن معمولاً سایه های مختلفی از رگه های خاکستری یا الگوهای «لحافی» نقش بسته است. کاماسیت درخشندگی فلزی دارد. کاماسیت بر اساس میزان ضربه ای که متحمل شده است می تواند از نظر سختی متفاوت باشد، اما معمولاً سختی آن در مقیاس سختی موس ۴ می باشد. شوک، سختی کاماسیت را افزایش می دهد ولی با بررسی سختی کاماسیت نمی توان به صورت ۱۰۰٪ به تاریخچه شوک پی برد؛ زیرا دلایل بی شماری دیگر وجود دارد که باعث افزایش سختی کاماسیت می شوند. [ ۵]
چگالی اندازه گیری شده برای کاماسیت، ۷٫۹ گرم بر سانتی متر مکعب است. هیچ صفحه شکافی در کاماسیت وجود ندارد که باعث شکستگی هکری شود. کاماسیت مغناطیسی و ایزومتریک است و همین باعث می شود به صورت ایزومتریک نوری رفتار کند.
تانیت حاوی نیکل بیشتری ( ۱۲ تا ۴۵ درصد وزنی Ni ) نسبت به کاماسیت ( که ۵ تا ۱۲ درصد وزنی Ni ) است. افزایش محتوای نیکل باعث می شود تانیت ساختار FCC داشته باشد، در حالی که میزان آهن بیشتر کاماسیت باعث می شود ساختار BCC داشته باشد. این تفاوت ناشی از نیکل و آهن است که اندازه مشابهی دارند اما برهمکنش های مغناطیسی و کوانتومی بین اتمی آنها متفاوت است. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین نام در سال ۱۸۶۱ ابداع شده و از ریشه یونانی καμακ ( "kamak" ) یا κάμαξ ( "kamaks" ) به معنای قطب انگور گرفته شده است. [ ۳] این آلیاژ ماده اصلی تشکیل دهنده شهاب سنگ های آهنی ( از نوع هشت وجهی و هگزادریتی ) است که در نوع هشت وجهی آن، نوارهایی درهم آمیخته با تانیت و تشکیل الگوهای ویدمن اشتاتن یافت می شود. در هگزادریت ها، خطوط موازی ظریفی به نام خطوط نویمان اغلب دیده می شود که شواهدی برای تغییر شکل ساختاری صفحات کاماسیت مجاور به دلیل ضربه ناشی از ضربه است.
گاهی اوقات کاماسیت را به قدری مخلوط شده با تانیت می توان یافت که تشخیص بصری آنها دشوار بوده و پلسیت را تشکیل می دهد. بزرگ ترین کریستال کاماسیت ثبت شده اندازه ای با ابعاد ۹۲×۵۴×۲۳ سانتی متر داشته است. [ ۴]
کاماسیت دارای خواص فیزیکی منحصر به فرد بسیاری از جمله ساختار تامسون و چگالی بسیار بالا است.
کاماسیت مات بوده و در سطح آن معمولاً سایه های مختلفی از رگه های خاکستری یا الگوهای «لحافی» نقش بسته است. کاماسیت درخشندگی فلزی دارد. کاماسیت بر اساس میزان ضربه ای که متحمل شده است می تواند از نظر سختی متفاوت باشد، اما معمولاً سختی آن در مقیاس سختی موس ۴ می باشد. شوک، سختی کاماسیت را افزایش می دهد ولی با بررسی سختی کاماسیت نمی توان به صورت ۱۰۰٪ به تاریخچه شوک پی برد؛ زیرا دلایل بی شماری دیگر وجود دارد که باعث افزایش سختی کاماسیت می شوند. [ ۵]
چگالی اندازه گیری شده برای کاماسیت، ۷٫۹ گرم بر سانتی متر مکعب است. هیچ صفحه شکافی در کاماسیت وجود ندارد که باعث شکستگی هکری شود. کاماسیت مغناطیسی و ایزومتریک است و همین باعث می شود به صورت ایزومتریک نوری رفتار کند.
تانیت حاوی نیکل بیشتری ( ۱۲ تا ۴۵ درصد وزنی Ni ) نسبت به کاماسیت ( که ۵ تا ۱۲ درصد وزنی Ni ) است. افزایش محتوای نیکل باعث می شود تانیت ساختار FCC داشته باشد، در حالی که میزان آهن بیشتر کاماسیت باعث می شود ساختار BCC داشته باشد. این تفاوت ناشی از نیکل و آهن است که اندازه مشابهی دارند اما برهمکنش های مغناطیسی و کوانتومی بین اتمی آنها متفاوت است. [ ۶]
wiki: کاماسیت