کاسپاز

کاسپاز یا کاسپاراز ( انگلیسی: Caspase ) گروهی از آنزیم ها هستند که به خانوادهٔ پروتئازها تعلق دارند و این آنزیم ها، نوعی فعالیت سیستئین پروتئازی ویژه دارند، بدین نحو که یک سیستئین در جایگاه فعالشان به صورن نوکلئوفیل به پروتئین هدف حمله ور شده و آنرا در محل باقیماندهٔ اسید آسپارتیک می شکند.
تا سال 2009 میلادی 11 یا 12 کاسپاز در انسان[ note ۱] و 10 کاسپاز در موش کشف شده بود که هریک فعالیت خاصی دارند.
آنزیم های کاسپاز در مرگ برنامه ریزی شدهٔ آپوپتوز، پایروپتوز، التهاب و تمایز سلولی نقش مهمی دارند.
این آنزیم ها علاوه بر نقش اولیهٔ خود در سلول، اهمیت بالینی فراوانی هم دارند. فقدان کاسپازها یا نقصان عملکردی شان، می تواند منجر به سرطان شود. کاسپاز 1 را در بروز برخی بیماری های خودایمنی دخیل دانسته اند. بیش فعالی کاسپاز 3 در بروز برخی بیماری های نورودژنراتیو از جمله بیماری آلزایمر[ ۳] نقش دارد.
اختلال در فرآیند تمایز سلولی در بعضی بافت ها و سلول های بدن می تواند باعث تکثیر بی رویه سلولی و ایجاد بیماری هایی از جمله بیماری سرطان شود. امروزه یکی از روش های درمان بعضی از انواع سرطان ها برای القای تمایز و جلوگیری از تکثیر سلول ها روش تمایز درمانی است. شواهد حاکی از آن است که آنزیم های کاسپاز از جمله آنزیم های کلیدی و مهم در فرآیند تمایز سلولی می باشند که توانایی راه اندازی آبشارهای پیام رسانی برای پیشروی تمایز را دارند.
در مسیر تمایز سلولی، کاسپازها از طریق مسیر میتوکندریایی و با آزاد شدن سیتوکروم C از آن فعال شده و بدون آنکه آپوپتوز اتفاق بیفتد، سلول وارد فاز تمایزی می شود. برای جلوگیری از آپوپتوز سلول های در حال تمایز، این فعال شدگی به شدت تحت تنظیم بوده و به صورت اختصاصی صورت می گیرد به گونه ای که یک سلول فقط می تواند به یک نوع سلول خاص دیگر تبدیل شود. کاسپازهای مختلف برحسب نوع سلول سرطانی می توانند نقش پیشبرنده ای در تمایز این سلول ها داشته باشند .