کارل هاینریش بکر

تحصیلات دبیرستانی خودرا در «فرانکفورت» گذراند و سپس به دانشگاه «لوزان» وارد شد و بعدها در «هایدلبرگ» و دانشگاه «برلین» به تحصیل پرداخت و سرانجام به هایدلبرگ بازگشت و تا هنگام دریافت دکترای اول خود در سال ۱۸۹۹ در آنجا ماند. هنوز در دبیرستان بود که علاقه وافرش به علم الهیات نمایان گردید.
آدلبرت مرکس، اورنز، دیتریش که آثار فلسفی، دینی و تاریخی شان در تکوین شخصیت علمی بکر تأثیرگذار بود.
ماکس وبر جامعه شناس معروف و ارنست تریلیش فیلسوف و تاریخنگار
مجموعه مقالات وی تحت عنوان مطالعات اسلامی می آید و ظاهراً بحث انگیزترین مقالات او در زمینه فلسفه، تاریخ و تمدن و تاریخ ادیان بود. او در زمینه بررسی یک موضوع آن را به اجزای سازنده اش تفکیک نمی کند و با نگاهی تحلیل گرایانه به آن نمی نگرد؛ بلکه به صورت یک کل در نظر می گیرد و به جزئیاتش تنها به اعتبار آن که مظاهر و تجلیات یک روح کلی است، توجه می کند و آنها را جلوه های ظاهری جریان های مهم فرهنگی می داند. در نظر او، ضرورت مطالعه تاریخ کشف و شناسایی همین روح کلی است.
بکر به قصد تجربه اندوزی به سفرهای فراوان رفت و به مطالعه آثار خاورشناسان پرداخت.
در اوت سال ۱۹۰۰ به پاریس سفرکرد و در آنجا از نمایشگاه بین المللی که در پاریس بود، دیدن کرد.
به اسپانیا رفت و مطالعات شخصی خود را دربارهٔ شرق در کتابخانه معروف اسکوریال آغاز کرد و مدت یکماه و نیم به مطالعه نسخ خطی موجود در آن مشغول بود. کتاب الخیل ابن کلبی را استنساخ کرد و کتاب انساب الاشراف بلاذری را که مدت ها اشتیاق چاپ آن را داشت، مورد مطالعه عمیق قرار داد و کتاب مجمع الامثال از تاریخنگاران مصری از دیگر آثاری بودند که نظرشان را جلب کرد و پس از دیدار شهرهای تاریخی اسپانیا همچون قرطبه، اشبیلیه و غرناطه عازم قاهره شد.
در محضر یک استاد مصری به فراگیری زبان عربی پرداخت. در مصر به سیررو سیاحت پرداخت. ابتدا از صومعه های قدیمی آنتوان و قدیس پل دیدن کرد و سپس سفری طولانی به صعید داشت و از آنجا به خارطوم و وام درمان رفت. دیدار وی از مصر در آوریل ۱۹۰۱ به پایان رسید و در راه بازگشت به کشورش از ایتالیا، مناطق تاریخی یونان و استانبول دیدن کرد.