کاراکالا

لغت نامه دهخدا

کاراکالا. [ کال ْ لا ] ( اِخ ) یکی از امپراطوران روم قدیم که در 188 م. متولد شد و در 217 درگذشت. کاراکالا پسر سیتل سیوس سوروس بود و چون در سال 211 به امپراطوری رسید برادر خویش را با بیست هزار تن از رومیان بکشت. سپس عموم مردمان آزاد مملکت را از حقوق روم بهره مند ساخت تا از تمام آنان مالیات میراث را دریافت بتواند کرد، و نیز جمعی از مصریان را به سنای روم داخل نمود، و برای اینکه از بزرگان روم مانند اسکندر و آشیل تقلید کند جنایات بسیار مرتکب شد. براردوان پنجم پادشاه اشکانی نیز یکبار از طریق نیرنگ غلبه کرد، لیکن عاقبت درنزدیکی شهر اِدِش به قتل رسید. ( فهرست تاریخ تمدن قدیم تألیف فوستل دو کولانژ، ترجمه نصراﷲ فلسفی ). نیز رجوع به تاریخ ایران باستان صص 2517 - 2525 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

کاراکالا (۱۸۶ـ۲۱۷م)(Caracalla)
(یا: مارکوس اورِلیوس سِوِروس آنتونینوس اوگوستوس) نام اصلی: سِپتی میوس باسیانوس (۱۸۶ـ۲۱۷م)، امـپـراتور روم از ۲۱۱م، پسر و جانشین سِپـتـــی مــیـوس سِـوِروس. همراه پدر به بریتانیا رفت (۲۰۸ـ۲۱۱م) و هنگامی که سوروس در ۲۱۱م درگذشت، با برادر کوچک خود گِتا مشترکاً امپراتور شد. با پشتیبانی ارتش، گِتا را کشت و در ۲۱۲م حکمران مطلق امپراتوری شد. در زمان سلطنت او در ۲۱۲م، به همۀ ساکنان آزاد امپراتوری حق شهروندی روم اعطا شد. به تحریک ماکرینوس، که بعد از او قدرت را دردست گرفت، به قتل رسید. کاراکالا بناهای باشکوهی چون حمام های کاراکالا در رُم و طاق نصرت سِپتی موس سِوِروس را ساخت. با اقدام آلمانی و نیز برضد پارت ها جنگید. لقب او برگرفته از بالاپوش‎ بلند سلتی (کاراکالا) بود که برتن می‎کرد.
wikijoo: کاراکالا

پیشنهاد کاربران

بپرس