کاخ «ده بور» ( ترکی آذربایجانی: De Burun sarayı ) درباری می باشد، که در شهر باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان ساخته شده و امروزه در اختیار موزه ملی هنر جمهوری آذربایجان قرار دارد. [ ۱]
۲۶ فوریه سال ۱۸۸۸، «لو ده بور» ( Lev de Bur ) ، ثروتمند نفتی و بنیان گذار شرکت سهامی «همکاری کاسپی» برای تأیید طرح کاخ سنگی که، قصد داشت بسازد، به «شورای شهر باکو» مراجعه نموده و ۱۸ آوریل سال ۱۸۸۸، طرفین در خصوص تخصیص زمینی ۷۰۰ متر مربع در خیابان «سادووایا» ( گوچه نیازی کنونی ) به توافق رسیدند. در ۳۱ اوت سال ۱۸۸۸، پروژه ساخت کاخ به تأیید نهایی از سوی رئیس شورای شهر باکو رسید و چندی بعد کارهای عملیاتی ساخت و ساز شروع گردید.
ولی قبل از تکمیل ساخت کاخ، «ده بور» در سال ۱۸۸۹ درگذشت. واری های وی این بنا که، هنوز فقط طرحش افکنده شده بود را، در ماه ژانویه سال ۱۸۹۱ به شرکت سهامی «همکاری کاسپی» فروختند. به همین دلیل طرح بنا دستخوش تغییراتی گشت.
ولی در بعضی منابع تاریخی، ساخت این بنا ۱۸۹۱ الی ۱۸۹۳ ذکر شده است. در همان مراجع همچنین آمده است، که کارهای ساخت و ساز این قصر از سوی شرکت سهامی «همکاری کاسپی» در سال ۱۸۹۵ به خاتمه رسانیده است.
پس از انقلاب اکتبر در سال ۱۹۱۷، در ۳۱ ژوئیه سال ۱۹۱۸ حکومت در باکو با مشارکت بسزای «ماک دونالد»، سرکنسولگر انگلیس به «دیکتاتوری سنتروپایکی» که از انگلیسی ها برای حفاظت به اصطلاح باکو از اردوی اسلام قفقاز دعوت نموده بود، انتقال یافت. بدین ترتیب ارتش انگلیس به سرکردگی ژنرال «ویلیام تمسن» در سال ۱۹۱۹ وارد باکو شده و در این کاخ که مال شرکت سهامی «همکاری کاسپی» بود مستقر گردید.
نریمان نریمانف پس از تسخیر باکو از سوی «ارتش سرخ» در ۲۸ آوریل سال ۱۹۲۰، رئیس کمیتهٔ انقلاب جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی شد. بعد از انتخاب وی به ریاست «شورای کمیسرهای خلق» در سال ۱۹۲۱، شورای مذکور در کاخ «ده بور» مستقر گردید. خانواده نریمان نریمانف نیز به این کاخ منتقل شده و در طبقه دوم زندگی کردند.
در سال ۱۹۳۳، خانواده «میرجعفر باقرف» نائب نخست رئیس بخش اداره اطلاعات و امنیت اتحاد جماهیر شوروی در باکو در این کاخ شروع به زندگی نمود. در سال ۱۹۳۰، بازسازی های ناچیزی در کاخ انجام گرفته و در سوی چپ آن باغی به نام نریمان نریمانف به پدیدآورده شد. میرجعفر باقرف این کاخ را در سال ۱۹۵۱ به موزه ملی هنر آذربایجان کادو داد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف۲۶ فوریه سال ۱۸۸۸، «لو ده بور» ( Lev de Bur ) ، ثروتمند نفتی و بنیان گذار شرکت سهامی «همکاری کاسپی» برای تأیید طرح کاخ سنگی که، قصد داشت بسازد، به «شورای شهر باکو» مراجعه نموده و ۱۸ آوریل سال ۱۸۸۸، طرفین در خصوص تخصیص زمینی ۷۰۰ متر مربع در خیابان «سادووایا» ( گوچه نیازی کنونی ) به توافق رسیدند. در ۳۱ اوت سال ۱۸۸۸، پروژه ساخت کاخ به تأیید نهایی از سوی رئیس شورای شهر باکو رسید و چندی بعد کارهای عملیاتی ساخت و ساز شروع گردید.
ولی قبل از تکمیل ساخت کاخ، «ده بور» در سال ۱۸۸۹ درگذشت. واری های وی این بنا که، هنوز فقط طرحش افکنده شده بود را، در ماه ژانویه سال ۱۸۹۱ به شرکت سهامی «همکاری کاسپی» فروختند. به همین دلیل طرح بنا دستخوش تغییراتی گشت.
ولی در بعضی منابع تاریخی، ساخت این بنا ۱۸۹۱ الی ۱۸۹۳ ذکر شده است. در همان مراجع همچنین آمده است، که کارهای ساخت و ساز این قصر از سوی شرکت سهامی «همکاری کاسپی» در سال ۱۸۹۵ به خاتمه رسانیده است.
پس از انقلاب اکتبر در سال ۱۹۱۷، در ۳۱ ژوئیه سال ۱۹۱۸ حکومت در باکو با مشارکت بسزای «ماک دونالد»، سرکنسولگر انگلیس به «دیکتاتوری سنتروپایکی» که از انگلیسی ها برای حفاظت به اصطلاح باکو از اردوی اسلام قفقاز دعوت نموده بود، انتقال یافت. بدین ترتیب ارتش انگلیس به سرکردگی ژنرال «ویلیام تمسن» در سال ۱۹۱۹ وارد باکو شده و در این کاخ که مال شرکت سهامی «همکاری کاسپی» بود مستقر گردید.
نریمان نریمانف پس از تسخیر باکو از سوی «ارتش سرخ» در ۲۸ آوریل سال ۱۹۲۰، رئیس کمیتهٔ انقلاب جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی شد. بعد از انتخاب وی به ریاست «شورای کمیسرهای خلق» در سال ۱۹۲۱، شورای مذکور در کاخ «ده بور» مستقر گردید. خانواده نریمان نریمانف نیز به این کاخ منتقل شده و در طبقه دوم زندگی کردند.
در سال ۱۹۳۳، خانواده «میرجعفر باقرف» نائب نخست رئیس بخش اداره اطلاعات و امنیت اتحاد جماهیر شوروی در باکو در این کاخ شروع به زندگی نمود. در سال ۱۹۳۰، بازسازی های ناچیزی در کاخ انجام گرفته و در سوی چپ آن باغی به نام نریمان نریمانف به پدیدآورده شد. میرجعفر باقرف این کاخ را در سال ۱۹۵۱ به موزه ملی هنر آذربایجان کادو داد. [ ۲]
wiki: کاخ ده بور