چیزهای گفته شده[ ۱] عنوان کتابی است از پی یر بوردیو، جامعه شناس فرانسوی که در سال ۱۹۸۷ توسط انتشارات مینویی در مجموعه کامن سنس منتشر شد. در دهه ۱۹۹۰، انتشار این اثر بوردیو به زبان های مختلف در دیگر کشورها او را یک روشنفکر سیاسی و منتقد در نشریات ادواری و ناشران چپ گرا و همچنین آوانگارد فرهنگی مداخله گر و سیاسی معرفی کرد. [ ۲]
کتاب «چیزهای گفته شده» مجموعه ای از ترانوشت ها و تجلی درس گفتارها، سخنرانی ها و گفت وگوهای پیشین بوردیو در نوشتار جامعه شناسی است. به باور بوردیو، مقال نوشتاری و مقال گفتاری هر یک بر دیگری برتری هایی دارد. نوشتار جامعه شناسی ابزاری برای بازاندیشی، ابهام زدایی و صورت بندی ـ و صورت بندی مجدد ـ پرسش های جامعه شناسی است. افزون بر این، چیزهای گفته شده معطوف به روابط بین نوشتار جامعه شناسی و علم جامعه شناسی است. [ ۳] تحلیل های بوردیو از چنین رابطه ای پرسش های مهمی درباره ماهیت و نقش جامعه شناسی مطرح می کند. بوردیو در پیشگفتار، به روشنی، ویژگی بحث شفاهی را توضیح می دهد که بلافاصله با واکنش موافقت یا مخالفت مخاطب مواجه است. او، درعین حال، ویژگی بحث نوشتاری را توضیح می کند که در وضعیت انسداد خود و پیام شکل می گیرد. بوردیو که به دقت نظام مند نوشتار دلبسته است، به ویژگی های ارتباط شفاهی نیز توجه دارد که امکان جدی شدن، نمایش سریع، حرکت به جلو و عقب بین قطعات انتزاعی و مثال آوری را فراهم می کند. مصاحبه ها گفتگویی را برقرار می کنند که این امکان را فراهم می کند تا مشخص کنیم چه چیزی در نوشتار حذف شده است و به اعتراضات پاسخ دهیم. [ ۴] در چیزهای گفته شده، بخش اول، ترسیم مسیرهای فکری، تبیین پیش فرض های فلسفی پژوهش و یادآوری منطق پژوهش ها است. بخش دوم، به مواجهه های علمی با پژوهشگران و جامعه شناسان حوزه های خویشاوندی، دین، سیاست و ادبیات می پردازد. بخش سوم، دربارۀ گشایش ها به آیندۀ علم، روشنفکری و فرهنگ است. این کتاب، تا حدی، دربارهٔ جامعه شناسی جامعه شناسی است [ ۵] و تا حدی، بازاندیشی در کانون این اثر بوردیو قرار دارد. از این اثر بوردیو باید به یک جعبه ابزار مفهومی یاد کرد. [ ۶] نگاه بوردیو به فرهنگ و آموزش به وضوح به موقعیت او در دانشگاه و خط سیر او در دستیابی به این موقعیت ربط دارد. طرح مباحث طبقه بندی و جامعه شناسی دانش در جامعه خود او، حتی فروشکستن مرز سنتی بین جامعه شناسی و قوم شناسی، که جنبه های سیاسی کار او به شمار می روند به معنای واقعی کلمه در این اثر دیده می شوند. [ ۷] بوردیو همواره متفکری بوده است که آثار او، به دلیل آشنایی سطحی خوانندگان، در گسترده ای وسیع در معرض بدفهمی قرار داشته اند و محبوبیت جاری او که تا حدی متأثر از مُد روشنفکری است خطرات خوانش نادرست آثار او را بیشتر کرده اند. با این حال، چیزهای گفته شده مقدمه ای موجز برای خوانندگان ناآشنا با اندیشه های بوردیو است و راهگشای افرادی است که نوشته های بوردیو را دشوار می دانند. این اثر بر خوانش های نادرست و برداشت های نادرست افراد از آثار بوردیو غلبه دارد. چیزهای گفته شده، به ویژه، نوشته ای مناسب درباره جزئیات کار فکری بوردیو و پیدایش فکری و اجتماعی مفاهیم کلیدی اوست. [ ۸] در این اثر، بوردیو، که در رشته فلسفه آموزش دیده است، پیوسته بر مفاهیم و تمایزات مفهومی و به خصوص تکافوی مفهومی تأمل می کند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکتاب «چیزهای گفته شده» مجموعه ای از ترانوشت ها و تجلی درس گفتارها، سخنرانی ها و گفت وگوهای پیشین بوردیو در نوشتار جامعه شناسی است. به باور بوردیو، مقال نوشتاری و مقال گفتاری هر یک بر دیگری برتری هایی دارد. نوشتار جامعه شناسی ابزاری برای بازاندیشی، ابهام زدایی و صورت بندی ـ و صورت بندی مجدد ـ پرسش های جامعه شناسی است. افزون بر این، چیزهای گفته شده معطوف به روابط بین نوشتار جامعه شناسی و علم جامعه شناسی است. [ ۳] تحلیل های بوردیو از چنین رابطه ای پرسش های مهمی درباره ماهیت و نقش جامعه شناسی مطرح می کند. بوردیو در پیشگفتار، به روشنی، ویژگی بحث شفاهی را توضیح می دهد که بلافاصله با واکنش موافقت یا مخالفت مخاطب مواجه است. او، درعین حال، ویژگی بحث نوشتاری را توضیح می کند که در وضعیت انسداد خود و پیام شکل می گیرد. بوردیو که به دقت نظام مند نوشتار دلبسته است، به ویژگی های ارتباط شفاهی نیز توجه دارد که امکان جدی شدن، نمایش سریع، حرکت به جلو و عقب بین قطعات انتزاعی و مثال آوری را فراهم می کند. مصاحبه ها گفتگویی را برقرار می کنند که این امکان را فراهم می کند تا مشخص کنیم چه چیزی در نوشتار حذف شده است و به اعتراضات پاسخ دهیم. [ ۴] در چیزهای گفته شده، بخش اول، ترسیم مسیرهای فکری، تبیین پیش فرض های فلسفی پژوهش و یادآوری منطق پژوهش ها است. بخش دوم، به مواجهه های علمی با پژوهشگران و جامعه شناسان حوزه های خویشاوندی، دین، سیاست و ادبیات می پردازد. بخش سوم، دربارۀ گشایش ها به آیندۀ علم، روشنفکری و فرهنگ است. این کتاب، تا حدی، دربارهٔ جامعه شناسی جامعه شناسی است [ ۵] و تا حدی، بازاندیشی در کانون این اثر بوردیو قرار دارد. از این اثر بوردیو باید به یک جعبه ابزار مفهومی یاد کرد. [ ۶] نگاه بوردیو به فرهنگ و آموزش به وضوح به موقعیت او در دانشگاه و خط سیر او در دستیابی به این موقعیت ربط دارد. طرح مباحث طبقه بندی و جامعه شناسی دانش در جامعه خود او، حتی فروشکستن مرز سنتی بین جامعه شناسی و قوم شناسی، که جنبه های سیاسی کار او به شمار می روند به معنای واقعی کلمه در این اثر دیده می شوند. [ ۷] بوردیو همواره متفکری بوده است که آثار او، به دلیل آشنایی سطحی خوانندگان، در گسترده ای وسیع در معرض بدفهمی قرار داشته اند و محبوبیت جاری او که تا حدی متأثر از مُد روشنفکری است خطرات خوانش نادرست آثار او را بیشتر کرده اند. با این حال، چیزهای گفته شده مقدمه ای موجز برای خوانندگان ناآشنا با اندیشه های بوردیو است و راهگشای افرادی است که نوشته های بوردیو را دشوار می دانند. این اثر بر خوانش های نادرست و برداشت های نادرست افراد از آثار بوردیو غلبه دارد. چیزهای گفته شده، به ویژه، نوشته ای مناسب درباره جزئیات کار فکری بوردیو و پیدایش فکری و اجتماعی مفاهیم کلیدی اوست. [ ۸] در این اثر، بوردیو، که در رشته فلسفه آموزش دیده است، پیوسته بر مفاهیم و تمایزات مفهومی و به خصوص تکافوی مفهومی تأمل می کند. [ ۹]
wiki: چیزهای گفته شده