لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
چای خانه ( انگلیسی: Tea house ) یک مکان عمومی است که امروزه در سرتاسر جهان در اشکال گوناگون وجود دارد. چای خانه ها ریشه در تاریخ و سنت یک کشور دارند. برقراری چای خانه ها در درجه اول در خدمت چای و صرف دیگر خوراکی هاست. گاهی وعده غذایی نیز «چای» نامیده می شود. اگر چه عملکرد آن متفاوت و به طور گسترده ای بسته به فرهنگ ملل دارد، چای خانه ها اغلب به عنوان مراکز تعامل اجتماعی، مانند قهوه خانه ها و دیگر مراکز صرف غذا و نوشیدنی هستند. چای در کشورهای مختلف با مراسم گوناگون کشت و برداشت می شود که به عنوان فرهنگ چای نامیده می شود و صرف آن نیز آداب و رسوم خاص خود را دارد؛ مثلاً چایخانه های انگلیسی یا آمریکایی چای بعد از ظهر را با انواع کیک کوچک سرو می کنند.
چایخانه در ایران حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد. پیشینهٔ مصرف چای در ایران به سده هفدهم میلادی می رسد. جهانگردان از چایخانه هایی گفته اند که بزرگان و توانگران در آن جا جمع شده و چای می نوشیدند.
بوتهٔ چای برای نخستین بار در چین و در حدود پنج هزار سال پیش شناخته شد که به تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای مصارف رنگ آمیزی نیز استفاده می شده است.
محمدعلی، معروف به کاشف السلطنه چایکار، متولد ۱۲۴۴ خورشیدی در تربت حیدریه، که از دارالفنون و سپس از سوربن فرانسه فارغ التحصیل شده بود، با عنوان ژنرال کنسول ایران در سال ۱۲۷۶ خ. مأمور خدمت در هند شد. وی به عنوان سفیر ایران در هندوستان در روزگار مظفرالدین شاه قاجار اولین فرد ایرانی است که با همت والای خود و در نقش یک بازرگان فرانسوی به فراگیری شیوهٔ کاشت و مصرف در ایران و جهان پرداخت. در سال ۱۳۱۹ چای کاری به کمک و همتِ حاج محمد میرزا کاشف السطلنه برای نخستین بار در ایران آغاز شد. حاج محمدمیرزا قبل از بازگشت به ایران، مقداری تخم چای را به همراه چهار هزار گلدان چای، قهوه، تخم کنف، دارچین، فلفل، میخک، هل، انبه، گنه گنه، کافور، ریشه زردچوبه، زنجبیل و غیره تهیه کرد و در سال ۱۲۸۵ شمسی با مشکلات بسیار آنها را به ایران آورد. [ ۱] گفته شده که او دانه های چای را درون عصای خود چید و آن ها را وارد ایران کرد. همچنین او شهر لاهیجان را به دلیل وجود هوای مناسب برای کشت چای انتخاب کرد.
همان طور که گفته شد علاوه برنوشیدن چای، قهوه و غذا خوردن اموری نظیر اطلاع رسانی، نشر افکار و اخبار اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی و نیز سرگرمی هایی چون مدیحه سرایی، نقالی، شاهنامه خوانی، غزل خوانی، سخنوری و مشاعره هم در چای خانه ها رواج پیدا کردند و این مکان به عنوان نهاد با اهمیتی از جهت فرهنگی معرفی شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچایخانه در ایران حدود ۴۰۰ سال قدمت دارد. پیشینهٔ مصرف چای در ایران به سده هفدهم میلادی می رسد. جهانگردان از چایخانه هایی گفته اند که بزرگان و توانگران در آن جا جمع شده و چای می نوشیدند.
بوتهٔ چای برای نخستین بار در چین و در حدود پنج هزار سال پیش شناخته شد که به تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای مصارف رنگ آمیزی نیز استفاده می شده است.
محمدعلی، معروف به کاشف السلطنه چایکار، متولد ۱۲۴۴ خورشیدی در تربت حیدریه، که از دارالفنون و سپس از سوربن فرانسه فارغ التحصیل شده بود، با عنوان ژنرال کنسول ایران در سال ۱۲۷۶ خ. مأمور خدمت در هند شد. وی به عنوان سفیر ایران در هندوستان در روزگار مظفرالدین شاه قاجار اولین فرد ایرانی است که با همت والای خود و در نقش یک بازرگان فرانسوی به فراگیری شیوهٔ کاشت و مصرف در ایران و جهان پرداخت. در سال ۱۳۱۹ چای کاری به کمک و همتِ حاج محمد میرزا کاشف السطلنه برای نخستین بار در ایران آغاز شد. حاج محمدمیرزا قبل از بازگشت به ایران، مقداری تخم چای را به همراه چهار هزار گلدان چای، قهوه، تخم کنف، دارچین، فلفل، میخک، هل، انبه، گنه گنه، کافور، ریشه زردچوبه، زنجبیل و غیره تهیه کرد و در سال ۱۲۸۵ شمسی با مشکلات بسیار آنها را به ایران آورد. [ ۱] گفته شده که او دانه های چای را درون عصای خود چید و آن ها را وارد ایران کرد. همچنین او شهر لاهیجان را به دلیل وجود هوای مناسب برای کشت چای انتخاب کرد.
همان طور که گفته شد علاوه برنوشیدن چای، قهوه و غذا خوردن اموری نظیر اطلاع رسانی، نشر افکار و اخبار اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی و نیز سرگرمی هایی چون مدیحه سرایی، نقالی، شاهنامه خوانی، غزل خوانی، سخنوری و مشاعره هم در چای خانه ها رواج پیدا کردند و این مکان به عنوان نهاد با اهمیتی از جهت فرهنگی معرفی شد.
wiki: چای خانه
مترادف ها
قهوه خانه، چای خانه
پیشنهاد کاربران
چای خانه ؛ محل و جایی که در آنجا سماور و وسایل درست کردن چای وجود دارد و در آن محل چای درست میکنند. قهوه خانه.
تریا . . . .
کافه