چاپ فلزی الکتریکی

چاپ فلزی الکتریکی یک فرایند حکاکی فلزی است که به وسیله محلول الکترولیت، آند و کاتد انجام می شود. قطعه فلزی که قرار است حکاکی شود به قطب مثبت منبع جریان الکتریکی مستقیماً متصل می شود. قطعه ای از همان نوع فلز نیز به قطب منفی منبع جریان متصل می شود که آن را کاتد می نامیم. به منظور کاهش واکنش های الکتروشیمیایی ناخواسته، آند و کاتد باید از یک جنس فلز باشند. به طور مشابه کاتیون الکترولیت نیز باید از همان فلز باشد. هنگامی که منبع جریان روشن می شود، فلز آند حل شده و به کاتیون الکترولیت تبدیل می شود و در همان زمان مقدار مساوی از کاتیون موجود در محلول به فلز جامد تبدیل شده و روی کاتد رسوب می کند. بسته به ولتاژ مورد استفاده و غلظت الکترولیت، سایر واکنش های الکتروشیمیایی پیچیده تر می توانند در آند و کاتد رخ دهند، اما حل شدن فلز در آند و رسوب آن در کاتد واکنش های موردنظر ما هستند. [ ۱] [ ۲]
از دهه ۱۹۸۰ یک تغییر واقعی در چاپ فلزی سنتی رخ داده است. متخصصین مشغول در این حوزه متوجه شدند که مواد مورد استفاده در کارگاه ها و مدارس هنری برای سلامتی و محیط زیست ضرر دارند. تحقیقات در چندین زمینه متمرکز بود:
• مواد خشک کننده اسیدی دارای سولفات و نمک با چاپ فلزی الکتریکی که عاری از بخارات سمی است جایگزین شدند.
• لاک های مبتنی بر متانول با مقاومت های با پایه اکریلیک و روغن جایگزین شدند.
• پودرهای رزین و آسفالت با اسپری های اکریلیک جایگزین شدند.
• حلال های هیدروکربنی مورد استفاده برای تمیز کردن صفحات و جوهرها با مواد پاک کننده گیاهی و محصولات ارزان تر همچون دانه های روغنی جایگزین شدند.
• فرآیندهای قدیمی جهت بهبود بازبینی شدند و روش های جدیدی با استفاده از مواد مدرن مانند پلیمرها برای انجام فرآیندهای چاپ فلزی سنتی، دیجیتالی و لیزری و … به کار گرفته شدند.
خوشبختانه، این فرآیندهای جایگزین به تدریج در سراسر جهان مدرن گسترش یافتند و هنرهای چاپی را زیر و رو کردند. نشریات و وب سایت های مشغول در این حوزه، اکنون اطلاعات گسترده ای در مورد بسیاری از این روش های جایگزین به چاپگران ارائه می دهند. از جمله تکنیک های کشف شده، چاپ فلزی الکتریکی است که در قرن نوزدهم توسط توماس اسپنسر توسعه یافت و سپس تقریباً در دنیای چاپ به علت ابتدایی بودن و عدم آگهی مهندسین آن دوره به فراموشی سپرده شد. اما اکنون به لطف تحقیقات نیک سمنوف، سدریک گرین، ماریون ابهر و امری ابهر و کارگاه اوله لارسن از طریق ارتباط با چاپگری مدرن ایمن و کم خطر، این تکنیک پرکاربرد دوباره احیا شده است. این چاپگرها و محققین ایمنی فرآیندهای الکترولیتی را برای چاپ فلزی آزمایش کردند و سودمندی آن ها را از لحاظ اقتصادی و زمانی نشان دادند. این تکنیک نسبتاً جدید طیف وسیعی از ویژگی های مناسب تر، طراحی های گیرا تر و امکانات نوآورانه تری را ارائه می کند، اما از گسترش و مورد پذیرش قرار گرفتن مشابه سایر روش ها برخوردار نبوده است که علت آن شاید ترس بی اساس از الکتریسیته، یا تصور اشتباه از هزینه های راه اندازی یک کارگاه چاپ فلزی الکتریکی است. در حقیقت، دانش الکتریکی نسبت به باقی روش ها بسیار ساده و راحت تر است و در آن به تجهیزات گران قیمت نیاز نیست. [ ۳]