دانه های روغنی، به منظور استخراج روغن از دانه آن ها پرورش می یابند؛ ولی به عنوان منبع باارزش پروتئین نیز مطرح هستند و بقایای محصول بعد از روغن کشی بدین منظور به کار می رود. هم روغن و هم کنجاله به همان اندازه اهمیت داشته و احتیاج به تجزیه های ویژه دارند که دقت در خلوص دانه رقم ( کولتیوار ) اهمیت دارد. ناخالصی بسیار کمی با سایر مواد ژنتیکی ممکن است کیفیت روغن به دست آمده را به شدت پایین آورده یا کنجاله تولیدی از آن ها حاوی مواد سمی باشد؛ بنابراین پرورش دهندگان بذر می بایست دقت ویژه ای برای جلوگیری از آمیزش یا آلودگی منابع نامناسب گرده داشته باشند.
کلمی ها[ ۱] دارای پراکندگی گسترده تری می باشند. این جنس دانه های روغنی اصلی را در اقلیم های معتدل اروپا و آمریکای شمالی تشکیل داده و همچنین در آسیا و آفریقا نیز کشت و کار می شوند؛ ولی در سرزمین های مرطوب گرمسیری رشد مناسبی ندارند. دو نوع دانه روغنی کُلزا وجود دارد: یکی کلزای سوئدی و کلزای معمولی است. در هر دو گونه رقم های پاییزه و بهاره وجود دارد، ولی به طور کلی کلزای سوئدی اکثراً در پاییز کشت و کار می شود و کلزای معمولی در بهار کشت می شود. هر دو گونه نیز رقم های علوفه ای دارند که اساساً پرورش بذر آن ها مشابه رقم های دانه روغنی می باشد. البته نیاز به خلوص رقم در علوفه ها از اهمیت کمتری برخوردار است. هر دو قسم کلزا در نیازهای پرورش بذرشان مشابه هستند. به جز اینکه مقدار دگرگنشی در کلزای معمولی بیشتر از کلزای سوئدی است.
در شبه قاره هند مناطق مخصوصی وجود دارد که خردل قهوه ای به منظور روغن کشی کشت می شود. در بیشتر مناطق معتدل این گیاه به عنوان خردل کشت شده و همراه با خردل سفید برای پرورش دانه همانند بذر کلزا کشت می شود. خردل سفید به مقدار زیادی دِگَرگُشَن است.
کوبیدن محصول ردیف شده هنگامی آغاز می شود که درصد رطوبت بذر به کمتر از ۱۴ درصد رسیده باشد. خشک کردن ( معمولاً با دیکوات ) در مرحله دیرتر از مرحله درو کردن و ردیف کردن انجام می گیرد. البته احتمال جوانه زدن بذرهای برداشت شده وجود دارد و این روش به طور کلی برای محصولات بذری توصیه نمی شود. با وجود این گاهی در مزرعه با علف هرز زیاد، به کار می رود. برداشت مستقیم با کمباین وقتی انجام می شود که رنگ گیاه عوض شده و رنگ بذر تیره باشد، محتوای رطوبت بذر باید ۱۴ درصد یا کمتر باشد و بذرها در این رطوبت سخت شده اند. کمباین باید کاملاً درزگیری شود تا از پرش بذر از طریق درز و شکاف هایی که برای بذرهای بزرگتر مهم نیستند جلوگیری شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکلمی ها[ ۱] دارای پراکندگی گسترده تری می باشند. این جنس دانه های روغنی اصلی را در اقلیم های معتدل اروپا و آمریکای شمالی تشکیل داده و همچنین در آسیا و آفریقا نیز کشت و کار می شوند؛ ولی در سرزمین های مرطوب گرمسیری رشد مناسبی ندارند. دو نوع دانه روغنی کُلزا وجود دارد: یکی کلزای سوئدی و کلزای معمولی است. در هر دو گونه رقم های پاییزه و بهاره وجود دارد، ولی به طور کلی کلزای سوئدی اکثراً در پاییز کشت و کار می شود و کلزای معمولی در بهار کشت می شود. هر دو گونه نیز رقم های علوفه ای دارند که اساساً پرورش بذر آن ها مشابه رقم های دانه روغنی می باشد. البته نیاز به خلوص رقم در علوفه ها از اهمیت کمتری برخوردار است. هر دو قسم کلزا در نیازهای پرورش بذرشان مشابه هستند. به جز اینکه مقدار دگرگنشی در کلزای معمولی بیشتر از کلزای سوئدی است.
در شبه قاره هند مناطق مخصوصی وجود دارد که خردل قهوه ای به منظور روغن کشی کشت می شود. در بیشتر مناطق معتدل این گیاه به عنوان خردل کشت شده و همراه با خردل سفید برای پرورش دانه همانند بذر کلزا کشت می شود. خردل سفید به مقدار زیادی دِگَرگُشَن است.
کوبیدن محصول ردیف شده هنگامی آغاز می شود که درصد رطوبت بذر به کمتر از ۱۴ درصد رسیده باشد. خشک کردن ( معمولاً با دیکوات ) در مرحله دیرتر از مرحله درو کردن و ردیف کردن انجام می گیرد. البته احتمال جوانه زدن بذرهای برداشت شده وجود دارد و این روش به طور کلی برای محصولات بذری توصیه نمی شود. با وجود این گاهی در مزرعه با علف هرز زیاد، به کار می رود. برداشت مستقیم با کمباین وقتی انجام می شود که رنگ گیاه عوض شده و رنگ بذر تیره باشد، محتوای رطوبت بذر باید ۱۴ درصد یا کمتر باشد و بذرها در این رطوبت سخت شده اند. کمباین باید کاملاً درزگیری شود تا از پرش بذر از طریق درز و شکاف هایی که برای بذرهای بزرگتر مهم نیستند جلوگیری شود.
wiki: دانه های روغنی