چاقی شکمی ( به انگلیسی: Abdominal obesity ) یا چاقی مرکزی، حالتی است که چربی بیش از حد در اطراف معده و شکم تجمع پیدا می کند که اثرات منفی بر وضعیت سلامت و حتی روان فرد می گذارد. بررسی ها نشان می دهد که چاقی شکمی خطرناک ترین چربی اضافی در بدن است. چاقی شکمی ارتباط مستقیم با بیماری های قلبی عروقی، آلزایمر و سایر بیماری های متابولیکی و عروقی دارد. [ ۱] [ ۲]
چربی احشایی چربی های شکم و دور کمر است که با ابتلا به دیابت نوع ۲ رابطه دارد. چربی احشایی، همچنین به عنوان چربی ارگان ها یا چربی داخل شکمی شناخته می شود و در داخل حفره ها، در بین اندام های داخلی و تنه تجمع پیدا می کند. معمولاً تجمع چربی های احشایی که شامل مزانتریک، بافت چربی سفید و چربی اطراف کلیه می باشد، نسبت به چربی های زیرپوستی و عضلانی خطرناک تر هستند. این نوع چربی ها بیشتر در مرکز بدن جمع می شوند و به آن چاقی شکمی نیز می گویند.
علت اصلی چاقی شکمی عدم تعادل انرژی ورودی و خروجی در بدن است. برخی مطالعات نشان می دهد که مصرف بیش از حد فروکتوز با اختلال در تنظیم چربی و کاهش حساسیت به انسولین، می تواند باعث چاقی شکمی شود. همچنین مصرف زیاد گوشت همراه با چربی و کربوهیدرات نیز تا حد زیادی باعث ایجاد این چاقی می شود. [ ۳] [ ۴] سایر دلایل عبارتند از:
• مصرف بیش از حد الکل
• سیگار کشیدن مادر
• تنبلی تخمدان
• ترکیبات استروژنی در رژیم غذایی
• مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز
• هیپرکورتیزولیسم، مانند سندرم کوشینگ
• بسیاری از داروهای تجویز شده مانند دگزامتازون و سایر استروئیدها خصوصاً در صورت افزایش سطح انسولین.
متداول ترین روش تشخیص چاقی شکمی که خود افراد نیز از آن استفاده می کنند مشاهده بزرگ شدن شکم نسبت به قبل می باشد. همچنین برای سنجش میزان چاقی شکمی روش های مختلفی وجود دارد، از جمله:
دور کمر مطلق در مردان> ۱۰۲ سانتی متر ( ۴۰ اینچ ) و در زنان> ۸۸ سانتی متر ( ۳۵ اینچ )
نسبت دور کمر و باسن ( دور کمر تقسیم بر باسن> ۰٫۹ برای مردان و> ۰٫۸۵ برای زنان ) [ ۵] [ ۶]
قطر ساژیتال شکمی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچربی احشایی چربی های شکم و دور کمر است که با ابتلا به دیابت نوع ۲ رابطه دارد. چربی احشایی، همچنین به عنوان چربی ارگان ها یا چربی داخل شکمی شناخته می شود و در داخل حفره ها، در بین اندام های داخلی و تنه تجمع پیدا می کند. معمولاً تجمع چربی های احشایی که شامل مزانتریک، بافت چربی سفید و چربی اطراف کلیه می باشد، نسبت به چربی های زیرپوستی و عضلانی خطرناک تر هستند. این نوع چربی ها بیشتر در مرکز بدن جمع می شوند و به آن چاقی شکمی نیز می گویند.
علت اصلی چاقی شکمی عدم تعادل انرژی ورودی و خروجی در بدن است. برخی مطالعات نشان می دهد که مصرف بیش از حد فروکتوز با اختلال در تنظیم چربی و کاهش حساسیت به انسولین، می تواند باعث چاقی شکمی شود. همچنین مصرف زیاد گوشت همراه با چربی و کربوهیدرات نیز تا حد زیادی باعث ایجاد این چاقی می شود. [ ۳] [ ۴] سایر دلایل عبارتند از:
• مصرف بیش از حد الکل
• سیگار کشیدن مادر
• تنبلی تخمدان
• ترکیبات استروژنی در رژیم غذایی
• مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز
• هیپرکورتیزولیسم، مانند سندرم کوشینگ
• بسیاری از داروهای تجویز شده مانند دگزامتازون و سایر استروئیدها خصوصاً در صورت افزایش سطح انسولین.
متداول ترین روش تشخیص چاقی شکمی که خود افراد نیز از آن استفاده می کنند مشاهده بزرگ شدن شکم نسبت به قبل می باشد. همچنین برای سنجش میزان چاقی شکمی روش های مختلفی وجود دارد، از جمله:
دور کمر مطلق در مردان> ۱۰۲ سانتی متر ( ۴۰ اینچ ) و در زنان> ۸۸ سانتی متر ( ۳۵ اینچ )
نسبت دور کمر و باسن ( دور کمر تقسیم بر باسن> ۰٫۹ برای مردان و> ۰٫۸۵ برای زنان ) [ ۵] [ ۶]
قطر ساژیتال شکمی
wiki: چاقی شکمی