چارلز برنارد رنوویه ( به فرانسوی: Charles Bernard Renouvier ) ( فرانسوی: ؛ ۱ ژانویه ۱۸۱۵–۱ سپتمبر ۱۹۰۳ میلادی ) ، فیلسوفی فرانسوی بود. او خود را «سویدنبرگ تاریخ» می دانست که به دنبال به روزرسانی لیبرالیسم کانتی و فردگرایی برای واقعیات اجتماعی - اقتصادی اواخر قرن نوزدهم میلادی بود و روش جامعه شناسی امیل دورکیم را تحت تأثیر قرار داد. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
رنوویر در مون پلیه متولد شد و در پاریس در مدرسه پلی تکنیک تحصیل کرد. او علاقه اولیه ای به سیاست داشت، اما هیچگاه در پست های دولتی مشغول به کار نبود و زمان خود را صرف نوشتن به دور از انظار عمومی کرد.
رنوویر اولین فیلسوف فرانسوی پس از نیکولا مالبرانش بود که یک سیستم ایده آلیستی کامل را تدوین کرده و تأثیر بسزایی در توسعه تفکر فرانسوی داشت. همان طور که اصطلاح برگزیده او «نقد نو»[ الف] نشان می دهد، سیستم او بر اساس امانوئل کانت استوار است، [ ۶] اما این یک تحول است تا ادامه مکتب کانتیسم.
دو ایده پیشرو عبارتند از: خوش نداشتن «غیرقابل شناختنی ها» در همه اشکال آن و اتکا به اعتبار تجربه شخصی. اولی معلول پذیرش پدیده گرایی کانت از سوی رنوویر همراه با رد شیء به ما هو شیء[ ب] است. همچنین، جدل او از یک سو علیه یک روح اساسی، یک مطلق بودایی و یک ماده معنوی نامحدود است و از سوی دیگر در برابر مواد نه چندان اسرارآمیز یا زیر لایه ای پویا که توسط آن یگانه انگاری طبیعت گرا، جهان را توضیح می دهد. او معتقد است که هیچ چیز وجود ندارد مگر نمودهایی که صرفاً حسی نبوده و به اندازه جنبه ذهنی، جنبه عینی نیز دارند. برای توضیح سازماندهی صوری تجارب ما، رنوویر نسخه اصلاح شده ای از دسته بندی های کانتی را اقتباس می کند.
تأکید بر اعتبار تجربه شخصی، باعث می شود که رنوویر در برخورد با اراده به تفاوت واضح تری از کانت برسد. به گفته وی، آزادی در معنای بسیار وسیع تری نسبت به فلسفه کانت، ویژگی اساسی انسان است. آزادی بشر یک حوزه وابسته به پدیده است، نه در یک سپهر نومنی خیالی. اعتقاد صرفاً پیرو خرد نیست، بلکه به وسیلهٔ اراده ای تعیین می شود که از نظر اخلاقی خوب را از بد را متمایز می کند.
رنوویر در دیدگاه های مذهبی خود شباهت قابل توجهی با گوتفرید لایبنتیس دارد. او معتقد است که ما به طور عقلانی در تأیید جاودانگی انسان و وجود خدای محدودی که بر روح مردم حاکمیت می کند اما مستبد نیست، توجیه شده ایم. او با این وجود آتئیسم را بر اعتقاد به خدایی نامتناهی ترجیح می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرنوویر در مون پلیه متولد شد و در پاریس در مدرسه پلی تکنیک تحصیل کرد. او علاقه اولیه ای به سیاست داشت، اما هیچگاه در پست های دولتی مشغول به کار نبود و زمان خود را صرف نوشتن به دور از انظار عمومی کرد.
رنوویر اولین فیلسوف فرانسوی پس از نیکولا مالبرانش بود که یک سیستم ایده آلیستی کامل را تدوین کرده و تأثیر بسزایی در توسعه تفکر فرانسوی داشت. همان طور که اصطلاح برگزیده او «نقد نو»[ الف] نشان می دهد، سیستم او بر اساس امانوئل کانت استوار است، [ ۶] اما این یک تحول است تا ادامه مکتب کانتیسم.
دو ایده پیشرو عبارتند از: خوش نداشتن «غیرقابل شناختنی ها» در همه اشکال آن و اتکا به اعتبار تجربه شخصی. اولی معلول پذیرش پدیده گرایی کانت از سوی رنوویر همراه با رد شیء به ما هو شیء[ ب] است. همچنین، جدل او از یک سو علیه یک روح اساسی، یک مطلق بودایی و یک ماده معنوی نامحدود است و از سوی دیگر در برابر مواد نه چندان اسرارآمیز یا زیر لایه ای پویا که توسط آن یگانه انگاری طبیعت گرا، جهان را توضیح می دهد. او معتقد است که هیچ چیز وجود ندارد مگر نمودهایی که صرفاً حسی نبوده و به اندازه جنبه ذهنی، جنبه عینی نیز دارند. برای توضیح سازماندهی صوری تجارب ما، رنوویر نسخه اصلاح شده ای از دسته بندی های کانتی را اقتباس می کند.
تأکید بر اعتبار تجربه شخصی، باعث می شود که رنوویر در برخورد با اراده به تفاوت واضح تری از کانت برسد. به گفته وی، آزادی در معنای بسیار وسیع تری نسبت به فلسفه کانت، ویژگی اساسی انسان است. آزادی بشر یک حوزه وابسته به پدیده است، نه در یک سپهر نومنی خیالی. اعتقاد صرفاً پیرو خرد نیست، بلکه به وسیلهٔ اراده ای تعیین می شود که از نظر اخلاقی خوب را از بد را متمایز می کند.
رنوویر در دیدگاه های مذهبی خود شباهت قابل توجهی با گوتفرید لایبنتیس دارد. او معتقد است که ما به طور عقلانی در تأیید جاودانگی انسان و وجود خدای محدودی که بر روح مردم حاکمیت می کند اما مستبد نیست، توجیه شده ایم. او با این وجود آتئیسم را بر اعتقاد به خدایی نامتناهی ترجیح می دهد.
wiki: چارلز رنوویه