چائونی ها

چائونیان ( یونانی باستان: Χάονες، رومی: Cháones ) مردمانی باستانی و یونانی زبان بودند که در منطقه تاریخی اپیروس زندگی می کردند که امروزه بخشی از شمال غربی یونان و جنوب آلبانی است. [ ۱] [ ۲] آنها به همراه مولسیان و تسپروتی ها قبایل اصلی سرزمین اپیروس را تشکیل می دادند. [ ۱]
در گذرگاه های مختلف تاریخی در مرز جنوبی آنها، پادشاهی اپیروسی مولوسیان، در جنوب غربی آن ها پادشاهی تسپروتی ها و در شمال آن ها قبایل ایلیری قرار داشت. [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] در قرن پنجم قبل از میلاد، آنها تا حد زیادی با تسپروتی ها و مولوسیان همسایه رفت و آمد داشتند رسماً و با آنها ترکیب شده بودند. چائونی ها تا سال ۱۷۰ قبل از میلاد بخشی از اتحادیه اپیروس بودند که بعدها قلمرو آنها توسط جمهوری روم ضمیمه شد.
نام قومی چائون ها Χάονες به طور غیرمستقیم در قطعات هکاتائوس از میلتوس ( ج. حدود ۵۰۰ قبل از میلاد ) ، نویسنده Περίοδος Γῆς یا Περιήγησις ( توصیف زمین یا Periegesis ) گواهی شده است، که در فرهنگ لغت جغرافیایی Ἐθνικά ( Ethnica ) از استفانوس اهل بیزانس ( فل. قرن ۶ میلادی ) حفظ شده است. [ ۸] از چائونیان برای اولین بار به طور مستقیم در سال ۴۲۹ قبل از میلاد توسط توسیدید، نویسنده تاریخ جنگ پلوپونز یاد شده است. [ ۹]
ریشه شناسی نام قومی چائون Χάονες نامشخص است. [ ۱۰] [ ۱۱] در کتابشناسی مدرن، پیوند Χᾱον - با کلماتی مانند χάος «باطل» و χάσκω «خمیازه کشیدن، کرنش کردن» توسط ولادیمیر I. جورجیف ( همچنین توسط رادوسلاو کاتیچیچ ) پیشنهاد شده است. تغییر معنایی که برای پیوند چائون به آنها لازم است ممکن است حاوی بی نظمی باشد، اگرچه یک ریشه مشترک ممکن است به اصطلاحی اشاره کند که به «منطقه ناهموار» اشاره دارد. تفاوت های آوایی قابل توجه بین آنها، به ویژه Χᾱον - و ریشه *χᾰF - ، رابطه آنها را حتی نامحتمل تر می کند. ریشه اصلی این نام حتی ممکن است کاملاً متفاوت و بی ارتباط با *χᾰF - بوده باشد، اما در طول استفاده های تاریخی آن غیرقابل تشخیص است. [ ۱۰]
در اواخر دوران کلاسیک، چندین روایت دربارهٔ قومیت چائونی تولید شد. بر اساس ساخت شجره نامه های اساطیری، ظاهراً چائونی ها نام خود را از یک اجداد همنام به نام چائون Xάων، یک قهرمان تروایی که ظاهراً در اپیروس ساکن شده بود، دریافت کرده اند. آریستوفان، نمایشنامه نویس کمیک آتنی، در نمایشنامه اش «شوالیه ها» نام قومی چائونی ها را با فعل مشابه «خمیازه کردن» مرتبط می کند، در حالی که در نمایشنامه اش «آچارنی ها» با «هائوس»، چائوس «آشوب». دلالت بر وضعیت حاکم بر سیاست خارجی آتن و ماهیت بی تفاوت سیاستمداران آتنی دارد. [ ۱۲]