پیوند اعضا از بیماران فوت شده

[ویکی فقه]
با پیشرفت علوم پزشکی و امکان پیوند اعضا از انسان به انسان, در حوزه فقه مباحثی راجع به جواز یا عدم جواز آن مطرح شد و مقالات و کتاب هایی در این خصوص به مرحله نشر راه یافت. تلاش محققان در این زمینه و فتاوای مساعد تعدادی از مراجع مبنی بر جواز برداشت و پیوند اعضا, قانون گذار را به تدوین ماده واحده ای در این زمینه واداشت که با عنوان (قانون پیوند اعضای بیماران فوت شده یا بیمارانی که مرگ مغزی آنان مسلم است) , در تاریخ ۱۷/۱/۱۳۷۹ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. با قانونی شدن امر پیوند از انسان مرده به زنده, این تلقی پیش آمد که مشکل پیوند اعضا به طور کلی حل شده و بدین وسیله می توان هر روز شاهد پیشرفت پیونددرمانی بود; ولی واقعیت غیر از این بود. این تحقیق با محور قراردادن ماده واحده فوق و با فرض گرفتن اصل جواز پیوند اعضا از انسان مرده به زنده بن ابر آرای اکثر فقها, در چهار فصل به نقد و بررسی قانون می پردازد و ضمن یادآوری مشکلات شرعی, حقوقی و خلأهای موجود, پیشنهادهایی را جهت اصلاح وضعیت موجود ارائه می دهد. همچنین در مسیر تحقیق سعی دارد از تجارب کشورهای دیگر در خصوص قانون گذاری در زمینه پیوند اعضا, به خصوص کشورهای اسلامی، بهره گیرد. بر اساس عناوین اصلی کتاب, در ادامه به معرفی این اثر می پردازیم:
معیارهای تحقق مرگ
موضوع ماده واحده , برداشت اعضا از فوت شدگان و مردگان مغزی است و در زمینه مرگ طبیعی گرچه اختلاف نیست, شناخت ماهیت مرگ مغزی با آرا و اشکال های فراوانی مواجه است. بدیهی است که اگر مرگ مغزی, مرگی قطعی تلقی نشود, پیوند اعضا از مردگان مغزی که منبع بزرگ تأمین اعضاست, با مشکل جدی روبه رو خواهد شد. از این رو, فصل اول تحقیق ضمن بررسی ماهیت و معیارهای شناخت مرگ طبیعی , مراحل حیات و مرگ مغزی را از دیدگاه علم پزشکی به بررسی می گذارد.
مراحل مرگ انسان
به طور خلاصه, مؤلف با تقسیم بن دی مراحل حیات به: حیات کامل جسد, حیات نباتی مستمر, حیات اعضا و حیات سلولی و تشریح هر یک به این نتیجه دست می یابد که مرگ انسان در سه مرحله به وقوع می پیوندد: ۱. توقف قلب و ریه ها; ۲. مردن سلول های مغزی بعد از چند دقیقه محرومیت از خون حامل اکسیژن ; ۳. مرگ سلول های جسم که نسبت به اعضا متفاوت است.
مرگ مغزی شدن انسانها
...