گرگ را با میش کردن قهرمان باشد ز جهل
گربه را با پیه کردن پاسبان باشد خطا.
سنائی.
که سیه سار بر نتابد پیه.سنائی.
نشود کس به کنج خانه فقیه کم بود مرغ خانگی را پیه.
سنائی.
سکندر بدو گفت یک تیغ تیزکند پیه صد گاو را ریزریز.
نظامی.
پیه تو چون روغن صد ساله بودسرکه ده ساله بر ابرو چه سود.
نظامی.
ز آتش و آبی که بهم درشکست پیه در او گرده یاقوت بست.
نظامی.
هر که از پهلوی خود پیه توان برد چو شمعقوت روز از دگران خواستنش نازیباست.
اثیر اومانی.
ای دریغا گر بدی پیه و پیازپه پیازی کردمی گر نان بدی.
مولوی.
دگر دیده چون بر فروزد چراغ چو کرم لحد خورد پیه دماغ.
سعدی.
نان و عسل و روغن و دوشاب و برنج مخیر و قدید و دنبه و پیه و پیاز.
بسحاق اطعمه.
صماح ؛ پیه گداخته که دواء بر شکاف پاشنه نهند. متخوس ؛ آنکه گوشت و پیه وی پیدا باشد از فربهی. انهمام ؛ گداخته شدن پیه. هم ؛ گداختن پیه را. هرب ؛ پیه تنک بالای شکنبه و روده. جمیل ، هاموم ؛ پیه گداخته. عبرود؛ پیه جنبان و لرزان. عثل ؛ چادرپیه بالای روده و شکنبه گوسفند. هانة؛ پیه شتر. فتح ؛ پیه مانندی در شتران. خلم ؛ پیه روده های و گوسفند. جلم ؛ پیه روده و شکنبه گوسفند. رکی ؛ پیه زود گداز. تجمل ؛ پیه گداخته خوردن. سدیف ؛ پیه کوهان. کشیة؛ پیه شکم سوسمار. شحمة کرمة؛ پیه گرد آمده. اطیبان ؛ پیه و جوانی. شحم ؛ پیه خوار شدن مرد. ملغوس ؛ پیه خام. غُسن ، غُسَن ؛ پیه دیرینه. زهم ؛ پیه جانور دشتی. مقله. پیه درون چشم. سیاهی و سپیدی چشم. ماهج ؛ پیه تنک. مانة؛ پیه پاره چسبیده در باطن پوستک درونی. مخ ؛ پیه چشم. ( منتهی الارب ).- امثال :
پیه زیادی را بپاشنه می مالد ؛ چون بسیار دارد اسراف میکند. ( امثال و حکم دهخدا ).بیشتر بخوانید ...
