پیمان نامه آسمان های باز. پیمان نامه آسمان های باز ( به انگلیسی: Treaty on Open Skies ) توافقنامه ای بین ۳۴ کشور جهان در خصوص اجازه پرواز هواگردهای شناسایی و تجسسی بر فراز مناطق کشورهای عضو این پیمان نامه است. این پیمان نامه که در مارس ۱۹۹۲ امضا شد[ ۱] به کشورهای عضو اجازه می دهد با اطلاع قبلی، بر فراز خاک کشورهای دیگر پروازهای غیرمسلح شناسایی به منظور گردآوری اطلاعات دربارهٔ نیروها و فعالیت های نظامی انجام دهند. هواپیماهای شناسایی که در چنین ماموریت هایی به کار می روند باید مجهز به حسگرهایی باشند که بتوانند تجهیزات مهم نظامی همچون توپخانه، هواپیماهای جنگنده و خودروهای زره پوش رزمی را تشخیص دهند. با اینکه ماهواره ها هم می توانند چنین اطلاعاتی را به دست بیاورند؛ ولی همه ۳۴ کشور عضو پیمان نامه، توانایی رصد ماهواره ای ندارند. هدف از این پیمان نامه، اعتمادسازی میان کشورهای عضو است. [ ۲]
این معاهده برای ایجاد درکی متقابل و اطمینان به کشورهای امضاکننده در خصوص همه تحرکات و فعالیت های نظامی که ممکن است باعث نگرانی آن ها شود ایجاد شده است. معاهده آسمان های باز یکی از بزرگ ترین تلاش های بین المللی برای هرچه شفاف تر کردن فعالیت های نظامی است. [ ۲]
برای نخستین بار، دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۵۵ پیشنهاد کرد که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، به طرف مقابل اجازه پروازهای شناسایی بر فراز خاک یکدیگر بدهند. شوروی با این استدلال که چنین معاهده ای برای جاسوسی گسترده به کار خواهد رفت پیشنهاد آیزنهاور را رد کرد. در سال ۱۹۸۹ جرج اچ. دابلیو بوش این پیشنهاد را دوباره مطرح کرد و گفتگو میان کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) و همتایان شرقی اش آن پیمان ورشو در فوریه ۱۹۹۰ آغاز شد و در ۲۴ مارس ۱۹۹۲ در هلسینکی فنلاند به امضا رسید.
معاهده آسمان های باز از ۱ ژانویه ۲۰۰۲ اجرایی شد. تنها قرقیزستان که معاهده را امضا کرده بود آن را به اجرا نگذاشت. از زمان اجرایی شدن معاهده، کشورهای بوسنی و هرزگوین، کرواسی، استونی، فنلاند، لتونی، لیتوانی، اسلوونی، و سوئد هم به آن پیوسته اند. [ ۲]
در اوت ۲۰۰۲ روسیه نخستین پرواز شناسایی را بر پایه این معاهده انجام داد و نخستین پرواز رسمی آمریکا نیز در دسامبر ۲۰۰۲ سال انجام شد. در سال ۲۰۰۸ کشورهای عضو، پانصدمین پرواز عبوری را جشن گرفتند. بین سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۹، بیش از ۱۵۰۰ پرواز عبوری انجام شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین معاهده برای ایجاد درکی متقابل و اطمینان به کشورهای امضاکننده در خصوص همه تحرکات و فعالیت های نظامی که ممکن است باعث نگرانی آن ها شود ایجاد شده است. معاهده آسمان های باز یکی از بزرگ ترین تلاش های بین المللی برای هرچه شفاف تر کردن فعالیت های نظامی است. [ ۲]
برای نخستین بار، دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۵۵ پیشنهاد کرد که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، به طرف مقابل اجازه پروازهای شناسایی بر فراز خاک یکدیگر بدهند. شوروی با این استدلال که چنین معاهده ای برای جاسوسی گسترده به کار خواهد رفت پیشنهاد آیزنهاور را رد کرد. در سال ۱۹۸۹ جرج اچ. دابلیو بوش این پیشنهاد را دوباره مطرح کرد و گفتگو میان کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) و همتایان شرقی اش آن پیمان ورشو در فوریه ۱۹۹۰ آغاز شد و در ۲۴ مارس ۱۹۹۲ در هلسینکی فنلاند به امضا رسید.
معاهده آسمان های باز از ۱ ژانویه ۲۰۰۲ اجرایی شد. تنها قرقیزستان که معاهده را امضا کرده بود آن را به اجرا نگذاشت. از زمان اجرایی شدن معاهده، کشورهای بوسنی و هرزگوین، کرواسی، استونی، فنلاند، لتونی، لیتوانی، اسلوونی، و سوئد هم به آن پیوسته اند. [ ۲]
در اوت ۲۰۰۲ روسیه نخستین پرواز شناسایی را بر پایه این معاهده انجام داد و نخستین پرواز رسمی آمریکا نیز در دسامبر ۲۰۰۲ سال انجام شد. در سال ۲۰۰۸ کشورهای عضو، پانصدمین پرواز عبوری را جشن گرفتند. بین سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۹، بیش از ۱۵۰۰ پرواز عبوری انجام شد. [ ۲]
wiki: پیمان نامه آسمان های باز