پیشگویی های امیرالمؤمنین درباره بنی امیه

[ویکی فقه] امیرمؤمنان علی (علیه السلام) که عملاً شاهد قدرت یافتن بنی امیه بود، در خطبه ها و سخنان بسیاری، مسلمانان را از پیامدها و آثار شوم تسلط بنی امیه بر جامعه اسلامی آگاه کرده، آنان را به مبارزه و مقابله با سیطره حاکمان اموی فرا می خواند. در اینجا نمونه هایی از مهم ترین هشدارها و اعلام خطرهای امام را می آوریم.
«فتنه» در لغت به معنای امتحان و ابتلا است و در اصل، به داخل کردن طلا در آتش اطلاق می شود تا جنس خوب آن از بد آن تمیز داده شود (و چون در فتنه که ابتلا و امتحان است و در آن سختی و حتی راحتی وجود دارد، جوهر و ماهیت هر انسانی به منصه ظهور می رسد، از این رو دربارهٔ انسان نیز به کار می رود.) و بلای بنی امیه در آینده آگاه باشید! به نظر من ترسناک ترین فتنه هایی که بر شما وارد می شود، فتنهٔ بنی امیه است که فتنه ای است کور و ظلمانی. سیطره اش همه جا را فرا می گیرد و بلای آن دامن گیر افراد صاحب بصیرت می شود؛ اما کسانی که فاقد بصیرت بوده، کورکورانه زندگی می کنند، از آن در امان خواهند ماند. به خدا سوگند بعد از من خواهید دید بنی امیه برای شما زمامداران بدی خواهند بود؛ همانند شتر سرکشی که با دهان گاز گرفته، دست بر زمین می کوبد و با لگد زدن مانع از دوشیدن شیرش می شود.آنان همچنان بر شما حکومت می کنند تا کسی از شما را باقی نگذارند؛ جز آن کسی که برای آنان سودمند باشد یا (حداقل) ضرری به آنها نرساند. فتنه و بلای آنها همچنان دامن گیر شما خواهد بود تا جایی که انتقام گیری یکی از شما از آنان، همچون انتقامگیری برده از ارباب یا انتقام گیری انسان از همراهش خواهد بود (که به آسانی مقدور نیست). فتنه آنها همانند فتنه های زشت و ترسناک جاهلیت بر شما وارد می شود: به گونه ای که نه نور هدایتگری در آن به چشم می خورد و نه نشانه و علامت نجاتی. (... الا وان اخوف الفتن عندی علیکم بنی امیة فتنة عمیاء مُظلمَة عَمّت خطتها وخصت بلیتها واصاب البلاء من ابصر فیها و ایم الله لتجدنّ بنی امیة لکم ارباب سوء بعدی، کالنّاب الضروس، تعدم بقیها و تخبط بیدها و تزین برجلها تمنع درّها، لا یزالون بکم حتی لا یترکوا منکم الاّ نافعا لهم او غیر ضائر بهم، ولا یزال بلاؤهم عنکم حتی لا یکون انتصار احدکم منهم الا کانتصار العبد من ربّه، و الصّاحب من مستصحبه، ترد علیکم فتنتهم شوهاء مخشیة و قطعا جاهلیه ّ لیس فیها منار هدی و لا علم یری...)
پیشگویی دربارهٔ ظلم بنی امیه
به خدا سوگند آنها همچنان باقی می مانند تا جایی که هیچ حرامی را باقی نمی گذارند، مگر آنکه آن را حلال می شمارند و هیچ عهد و پیمانی را باقی نمی گذارند، مگر آنکه آن را نقض می کنند و هیچ خانه و خیمه ای باقی نمی ماند، مگر آنکه ظلمشان در آنجا راه یابد و فساد و بدی سیاستشان مردم را از خانه های خویش فراری می دهد (خانه ها ویران و بی صاحب می شود)، تا آنکه (در حکومتشان) دو گروه بگریند: گروهی برای دین خود (که آن را از دست داده اند) و دسته ای برای دنیای خود (که به آن نرسیده اند)، و یاری یکی از شما به آنان، همانند کمک برده به اربابش خواهد بود که (از ترس) در حضور او، اطاعت، و در غیاب او بدگویی می کند.(در این حکومت) هرکس به خدا امیدوارتر باشد، بیش از همه در رنج خواهد بود. پس اگر خداوند به شما عافیت و سلامت بخشید، پذیرا باشید و اگر به بلا و گرفتاری مبتلا شدید، شکیبا باشید که فرجام کار، با پرهیزکاران است. (والله لا یزالون حتّی لا یدعوا لله محرما الا استحلّوه و لا عقدا الا حلّوه و حتی لا یبقی بیت مدر و لا وبر الّا دخله ظلمهم ونبا به سوء رعیهم (رعیتهم) و حتی یقوم الباکیان یبکیان: باک یبکی لدینه و باک یبکی لدنیاه و حتّی تکون نصرة احدکم من احدهم کنصرة العبد من سیّده، اذا شهد اطاعه واذا غاب اغتابه وحتی یکون اعظکم فیها عناء احسنکم بالله ظنّا فان اتاکم الله یعافیة فاقبلوا و ان ابتلیتم فاصبروا، فانّ العافیة للمتقین)
وضعیت اسلام در عصر بنی امیه
پس از تسلط فرزندان بنی امیه، هیچ خانه و خیمه ای باقی نمیماند، جز آنکه ستمگران ، اندوه و غم را به آنجا بکشانند و کینه توزی را در آن داخل کنند. پس در آن روز، برای آنها نه عذرآوری در آسمان باقی خواهد ماند و نه یاوری در زمین، آری شما نااهلان را به حاکمیت برگزیده، زمامداری را در غیر محل آن قرار دادید. (... فعند ذلک لایبقی بیت مدر و لا وبر الّا و ادخله الظلمة ترحة، و اولجوا فیه نقمة فیومئذ لا یبقی لهم فی السماء عاذر و لا فی الارض ناصر اصفیتم بالامر غیر اهله، و اوردتموه غیر مورده...) پیشوای اول شیعیان در نامه ای که به اهل مصر نوشت، نگرانی خویش را از حاکمیت بنی امیه (و بنی مُعیط) چنین اعلام فرمود: لکن از این اندوهناکم که امر این امت (حکومت) را بی خردان و تبهکاران قبضه کنند؛ آنگاه مال خدا را دست به دست بگردانند و بندگان او را به بردگی کشند. با نیکوکاران در جنگ، و با فاسقان همراه باشند؛ زیرا (آنها همان کسانی هستند که) برخی از آنان شراب نوشیده اند و حد بر آنها جاری شده، و بعضی دیگر اسلام را نپذیرفتند تا اینکه هدیه هایی (از جانب اسلام و مسلمانان) به آنها عطا شد. (ولکنّی آسی ان یلی امر هذه الامة سقهاؤها، وقجّارها، فیتخذوا مال الله دولا و عباده خولا و الصالحین حربا و الفاسقین حزبا، فانّ منهم الذی قد شرب فیکم الحرام و جلد حدّا فی الاسلام وانّ منهم من لم یسلم حتی رضخت له علی الاسلام الرضائخ.) (ابن ابی الحدید میگوید: «مراد از کسی که شراب نوشید و حد بر او جاری شد، ولید بن عقبة بن ابی معیط و مقصود از کسانی که با دریافت بخشش ها، اسلام را پذیرفتند، ابوسفیان، و دو پسرش معاویه و یزید است» )
← توصیف روزگار بنی امیه
...