پیش درامد

اگرچه واژهٔ پیش درآمد از پیش از دورهٔ میرزا عبدالله و آقا حسینقلی به کار گرفته می شده و فرم های مشابه آن در رساله های موسیقی قدیمی نظیر آثار فارابی و ابن زیله نیز یافت می شود، اما تا اواخر دورهٔ قاجار این فرم رواج نداشت، و اجرای موسیقی با تکنوازی های مختلف شروع می شد. ابداع پیش درآمد به معنای امروزی اش را به رکن الدین مختاری و درویش خان نسبت می دهند. رکن الدین خان پس از شکل گیری انجمن اخوت و رواج یافتن کنسرت های موسیقی سنتی، قطعه ای گروهی برای اجرا در ابتدای کنسرت معرفی کرد که پیش درآمد نام گرفت. درویش خان نیز پیش درآمدها مختلفی ساخت که در رواج آن بین ردیف نوازان نقش بسزایی داشت. در دورهٔ مشروطه، فرم پیش درآمد گسترش فراوان یافت و آهنگسازان دیگری نیز به ساختن پیش درآمدها پرداختند. پس از آن به تدریج اقبال عمومی از پیش درآمد کاهش یافت چنان که ساختن و نواختن آن در دورهٔ معاصر چندان مرسوم نیست.
اهمیت دیگر پیش درآمد از آن جهت است که برخلاف دیگر فرم های رایج موسیقی سنتی ایرانی که در آن ها موسیقی نقش همراهی خواننده یا رقاصان را بر عهده دارد، پیش درآمد مشخصاً روی نوازندگان متمرکز است. پیش درآمد گاه با فرم های موسیقی غربی از جمله روندو و اورتور، و با پیش پرده در تئاتر مقایسه شده است. پیش درآمدها معمولاً تندای آهسته ای دارند، و ضرب آهنگ آن ها دارای دورهای تکرارشونده است. ضرب آهنگ های رایج در پیش درآمد عبارتند از شش چهار و شش و هشت آهسته، اگرچه رکن الدین مختاری پیش درآمدهایی سریع تر در ضرب آهنگ های دوضربی نیز ساخت که تدریجاً رواج یافتند. با این که تمرکز پیش درآمد بر مد اصلی دستگاهی است که بعداً قرار است نواخته شود، اما پرده گردانی به دیگر دستگاه ها و آوازها نیز در پیش درآمد مرسوم است. پیش درآمد همیشه قبل از اجرای درآمد دستگاه یا آواز اجرا نمی شود و گاهی پیش از اجرای گوشه های دیگر نیز پیش درآمدی مخصوص آن گوشه اجرا می شود. علاوه بر پیش درآمدهای متعددی که توسط درویش خان و رکن الدین خان ساخته شدند، از دیگر آثار معروف در این فرم می توان به پیش درآمد اصفهان از مرتضی نی داوود و پیش درآمد اصفهان از رضا محجوبی اشاره کرد که به ترتیب الهام بخش موسیقی عنوان بندی مجموعه های تلویزیونی هزاردستان و کیف انگلیسی بوده اند.

پیشگذارده: پیش گذارد ( گذاردن ) ه.
در نگاه من واژه ی �پیشگذارده� برابرواژه ی درخوری برای �مقدمه� است. واژه ی پیشگذارده را در نوشته های میرشمس الدین ادیب سلطانی دیدم.
به جای مقدمه، پیشدرامد هم گفته می شود.
پارسی را پاس بداریم: )

پس میتوانیم پیش درآمد را در کتاب ها به عنوان مقدمهٔ مقدم معرفی کنیم.