پیساگوآ شیلی. پیساگوآ یک بندر شیلی در اقیانوس آرام است که در شهرستان هوآرا، در منطقه تاراپاکا، شمال شیلی واقع شده است. در سال ۲۰۰۷، استان جدید ال تاماروگال تأسیس شد و شهرستان هوآرا، که پیشتر در استان ایکوئیک بود، در استان تازه ایجاد شده ادغام شد.
نام پیزاگوا منشأ کچوا دارد، به معنی "محل آب کمیاب": پیس - کمیاب، آگوا - آب.
پیساگوآ در سال ۱۶۱۱ پس از فرمانی توسط نایب السلطنه پرو تأسیس شد. هدف از این کار برپایی پایگاهی بود تا به واسطه آن بتوان از قاچاق غیرقانونی طلا و نقره که از معادن مهم پوتوسی و اورورو در ارتفاعات «آودینسیا کارکاس» سرازیر می شد جلوگیری کرد. این کالاهای قاچاق به دزدان دریایی بریتانیایی و هلندی فعال در آریکا رسانده می شد؛ بنابراین، پیساگوآ به یک بندر کوچک تبدیل شد که تابع بندر بزرگ سن مارکوس د آریکا بود.
این سکونتگاه، که امروزه به نام «پیساگوآ ویه خو» ( پیساگوآی قدیم ) شناخته می شود، در ضلع جنوبی کوبرادا تیلیویچه، در بخشی از یک نهشته میانی باستانی گسترده توسعه یافته است. برخی از ویرانه های خشتی قدیم باقی مانده است.
تا سال ۱۸۱۰ بود که ذخایر بزرگ نیترات در تاراپاکا کشف شد که پیزاگوا به دلیل نقش عمده ای که در صادرات این محصول داشت به بندر مهمی تبدیل شد. سونامی در سال ۱۸۳۶ پیزاگوا را به مکانی که امروز در آن قرار دارد منتقل کرد. این محل یک دشت کوچک است که بین شبه جزیره های پونتا پیکالو و پونتا پیساگوآ، حدود ۳ کیلومتری جنوب پیساگوآ ویه خو واقع شده است.
در ۲ نوامبر ۱۸۷۹ پیساگوآ توسط نیروهای شیلیایی در جریان جنگ اقیانوس آرام ( قرن ۱۹ ) در «نبرد پیساگوآ» اشغال شد. پس از جنگ، پیساگوآ از کنترل پرو خارج شده و به شیلی سپرده شد.
پیساگوآ در طول رونق نیترات در دهه ۱۸۷۰ به بندر مهمی در اقیانوس آرام جنوبی تبدیل شد. در سالهای اول قرن بیستم، پیزاگوا به یکی از مهم ترین بنادر کل کشور ( بعد از والپارایسو و ایگیگه ) با دفاتر بانک های بزرگ و یکی از زیباترین شهرها در سواحل جنوبی اقیانوس آرام تبدیل شده بود.
زمانی که رونق نیترات به پایان رسید، بندر پیزاگوا به دلیل نقش جدیدش در صنعت پودر ماهی می توانست تا حدودی از اهمیت برخوردار باشد. با این حال، در پایان دهه ۱۹۵۰، پیزاگوا بیشتر جمعیت و پایگاه اقتصادی خود را از دست داد و به شدت رو به زوال رفت و حتی سومین شهر از نظر اهمیت استان تاراپاکا ( پس از آریکا و ایکوئیک ) نبود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام پیزاگوا منشأ کچوا دارد، به معنی "محل آب کمیاب": پیس - کمیاب، آگوا - آب.
پیساگوآ در سال ۱۶۱۱ پس از فرمانی توسط نایب السلطنه پرو تأسیس شد. هدف از این کار برپایی پایگاهی بود تا به واسطه آن بتوان از قاچاق غیرقانونی طلا و نقره که از معادن مهم پوتوسی و اورورو در ارتفاعات «آودینسیا کارکاس» سرازیر می شد جلوگیری کرد. این کالاهای قاچاق به دزدان دریایی بریتانیایی و هلندی فعال در آریکا رسانده می شد؛ بنابراین، پیساگوآ به یک بندر کوچک تبدیل شد که تابع بندر بزرگ سن مارکوس د آریکا بود.
این سکونتگاه، که امروزه به نام «پیساگوآ ویه خو» ( پیساگوآی قدیم ) شناخته می شود، در ضلع جنوبی کوبرادا تیلیویچه، در بخشی از یک نهشته میانی باستانی گسترده توسعه یافته است. برخی از ویرانه های خشتی قدیم باقی مانده است.
تا سال ۱۸۱۰ بود که ذخایر بزرگ نیترات در تاراپاکا کشف شد که پیزاگوا به دلیل نقش عمده ای که در صادرات این محصول داشت به بندر مهمی تبدیل شد. سونامی در سال ۱۸۳۶ پیزاگوا را به مکانی که امروز در آن قرار دارد منتقل کرد. این محل یک دشت کوچک است که بین شبه جزیره های پونتا پیکالو و پونتا پیساگوآ، حدود ۳ کیلومتری جنوب پیساگوآ ویه خو واقع شده است.
در ۲ نوامبر ۱۸۷۹ پیساگوآ توسط نیروهای شیلیایی در جریان جنگ اقیانوس آرام ( قرن ۱۹ ) در «نبرد پیساگوآ» اشغال شد. پس از جنگ، پیساگوآ از کنترل پرو خارج شده و به شیلی سپرده شد.
پیساگوآ در طول رونق نیترات در دهه ۱۸۷۰ به بندر مهمی در اقیانوس آرام جنوبی تبدیل شد. در سالهای اول قرن بیستم، پیزاگوا به یکی از مهم ترین بنادر کل کشور ( بعد از والپارایسو و ایگیگه ) با دفاتر بانک های بزرگ و یکی از زیباترین شهرها در سواحل جنوبی اقیانوس آرام تبدیل شده بود.
زمانی که رونق نیترات به پایان رسید، بندر پیزاگوا به دلیل نقش جدیدش در صنعت پودر ماهی می توانست تا حدودی از اهمیت برخوردار باشد. با این حال، در پایان دهه ۱۹۵۰، پیزاگوا بیشتر جمعیت و پایگاه اقتصادی خود را از دست داد و به شدت رو به زوال رفت و حتی سومین شهر از نظر اهمیت استان تاراپاکا ( پس از آریکا و ایکوئیک ) نبود.
wiki: پیساگوآ شیلی