پیِر بونار ( به فرانسوی: Pierre Bonnard ) ( ۱۸۶۷–۱۹۴۷ ) نقاش فرانسوی و از بنیان گذاران گروه نبی ها بود.
پیِر بونار در سال ۱۸۶۷ در حومهٔ پاریس به دنیا آمد. زندگی جوانی او به عنوان پسر وزیر برجسته و رسمی جنگ فرانسه، شاد و سبکبار بود. به خاطر پافشاری پدرش، او حقوق خواند، فارغ التحصیل شد و مدت کوتاهی به عنوان وکیل مدافع کار کرد. در عین حال او در کلاس های هنری هم شرکت می کرد. ابتدا در آکادمی ژولین و سپس در مدرسه هنرهای زیبای پاریس هنرآموزی کرد. در دهه ۱۸۹۰ به کار طراحی پوستر، طراحی صحنه تئاتر و نقاشی دکور پرداخت. مدتی نیز به کشیدن صحنه هایی از زندگی روزمره خانگی مشغول شد.
اولین نمایشگاهش در گالری دوراند روئل در ۱۸۹۶ بود. در دهه بیستم زندگیش عضوی از یک گروه پاریسی بود که خود را «نبی ها» ( پیامبران ) می نامیدند و به بونار لقب «نبی بسیار ژاپنی» داده بودند. گروه نبی ها، گروهی از هنرمندان جوانی بودند که معتقد به خلق آثار سمبلیک و طبیعت معنوی بودند. دیگر نبی ها شامل ادوارد ویارد و موریس دنی بودند. نبی ها، که گو گن را قهرمان خود می دانستند، همچون او به دنبال سبکی بودند که سادگی و ظرافت را در خود جمع داشته باشد و به پیچیدگی های رنگ باخته هنر رسمی پاسخ گوید.
او در سال ۱۹۱۰ پاریس را به مقصد جنوب فرانسه ترک گفت و به طو ر دائم مقیم آنجا شد.
بونار خود به دلیل آنکه با جنبش معاصرتری همیشه همراه نبود، خود را " واپسین نقاش امپرسیونیست می نامید.
او در ۲۳ ژانویه ۱۹۴۷ در لو کنه ( جنوب شرقی فرانسه ) چشم از زندگی فروبست. هنگامی که پیر بونار در سال ۱۹۴۷ چشم از زندگی فروبست، نمایشگاه یادمانی بزرگی از آثار او در پاریس بر پا شد.
اکثر تابلوهای او دارای رنگهای شاد و متنوع و نقش مایه های چشم آشنایند. فضاهای داخلی زندگی عادی یا چند نفری که دور یک میز جمع شدند، یا زنی برهنه که در حال شستشو و آرایش خویش است، و نیز طبیعت بی جان و چشم اندازها – و هر کدامشان علاقه مندان خاص خود را دارد. آنها نه سورئالیستی اند، نه هنر انتزاعی، ونه به معنای آکادمیک و پیشا امپرسیونیستی، شکل نما ( یا فیگوراتیو ) اند. بونار بیش از بیست سال از زندگی خود را درجنوب فرانسه گذرانده و نقاشی هایش گویی سرشار از تابناکی و درخشندگی سواحل مدیترانه است. در بیشتر تابلوهایش مناظر مدیترانه را تصویر کرده است و نور در آثار او فراوان دیده می شود. برجستگی بونار در شور و عشقی بود که به باسمه های چوبی ژاپنی، رنگ بندی تخت آنها، فضاهای موزون، و ترکیب بندی های غالباً مقطع و با روح آن ها داشت. بونار در آثارش از نقاشی های ژاپنی الهام گرفته بود و تابلوهای او مناظر گیاهان را نشان می - دهد. شهرت اولیه وی حاصل چاپ نقش هایی بود که این ویژگی ها در آن نمایان بودند. نقاشی های همان سال او، اغلب صمیمانه تر و دارای فضای گرمتری هستند: آن ها تابلوهای کوچکی اند، که بامایه های ملایم و خال خالهای شکل دار خفیفی، تزئینات داخلی آن زمان خانه های بورژوایی را منعکس می کنند. برخی از این تابلوها شامل پیکره های برهنه اند که به ویژه یکی، دوتای آن ها شهوت انگیزند، ولی فضای معمول آنها، فضای آرامش بخش درون خانه است. افزون بر آنها، بونار در فرصتهایی در این دوره از عهدهٔ کشیدن نقاشی های تزئینی بزرگ - تری برآمده است که مایه های تصویری سبک تر و حال وهوای روشن تری دارند و آرایش فرمهای تزئینی شان به گونهٔ واضحی به چشم می آید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیِر بونار در سال ۱۸۶۷ در حومهٔ پاریس به دنیا آمد. زندگی جوانی او به عنوان پسر وزیر برجسته و رسمی جنگ فرانسه، شاد و سبکبار بود. به خاطر پافشاری پدرش، او حقوق خواند، فارغ التحصیل شد و مدت کوتاهی به عنوان وکیل مدافع کار کرد. در عین حال او در کلاس های هنری هم شرکت می کرد. ابتدا در آکادمی ژولین و سپس در مدرسه هنرهای زیبای پاریس هنرآموزی کرد. در دهه ۱۸۹۰ به کار طراحی پوستر، طراحی صحنه تئاتر و نقاشی دکور پرداخت. مدتی نیز به کشیدن صحنه هایی از زندگی روزمره خانگی مشغول شد.
اولین نمایشگاهش در گالری دوراند روئل در ۱۸۹۶ بود. در دهه بیستم زندگیش عضوی از یک گروه پاریسی بود که خود را «نبی ها» ( پیامبران ) می نامیدند و به بونار لقب «نبی بسیار ژاپنی» داده بودند. گروه نبی ها، گروهی از هنرمندان جوانی بودند که معتقد به خلق آثار سمبلیک و طبیعت معنوی بودند. دیگر نبی ها شامل ادوارد ویارد و موریس دنی بودند. نبی ها، که گو گن را قهرمان خود می دانستند، همچون او به دنبال سبکی بودند که سادگی و ظرافت را در خود جمع داشته باشد و به پیچیدگی های رنگ باخته هنر رسمی پاسخ گوید.
او در سال ۱۹۱۰ پاریس را به مقصد جنوب فرانسه ترک گفت و به طو ر دائم مقیم آنجا شد.
بونار خود به دلیل آنکه با جنبش معاصرتری همیشه همراه نبود، خود را " واپسین نقاش امپرسیونیست می نامید.
او در ۲۳ ژانویه ۱۹۴۷ در لو کنه ( جنوب شرقی فرانسه ) چشم از زندگی فروبست. هنگامی که پیر بونار در سال ۱۹۴۷ چشم از زندگی فروبست، نمایشگاه یادمانی بزرگی از آثار او در پاریس بر پا شد.
اکثر تابلوهای او دارای رنگهای شاد و متنوع و نقش مایه های چشم آشنایند. فضاهای داخلی زندگی عادی یا چند نفری که دور یک میز جمع شدند، یا زنی برهنه که در حال شستشو و آرایش خویش است، و نیز طبیعت بی جان و چشم اندازها – و هر کدامشان علاقه مندان خاص خود را دارد. آنها نه سورئالیستی اند، نه هنر انتزاعی، ونه به معنای آکادمیک و پیشا امپرسیونیستی، شکل نما ( یا فیگوراتیو ) اند. بونار بیش از بیست سال از زندگی خود را درجنوب فرانسه گذرانده و نقاشی هایش گویی سرشار از تابناکی و درخشندگی سواحل مدیترانه است. در بیشتر تابلوهایش مناظر مدیترانه را تصویر کرده است و نور در آثار او فراوان دیده می شود. برجستگی بونار در شور و عشقی بود که به باسمه های چوبی ژاپنی، رنگ بندی تخت آنها، فضاهای موزون، و ترکیب بندی های غالباً مقطع و با روح آن ها داشت. بونار در آثارش از نقاشی های ژاپنی الهام گرفته بود و تابلوهای او مناظر گیاهان را نشان می - دهد. شهرت اولیه وی حاصل چاپ نقش هایی بود که این ویژگی ها در آن نمایان بودند. نقاشی های همان سال او، اغلب صمیمانه تر و دارای فضای گرمتری هستند: آن ها تابلوهای کوچکی اند، که بامایه های ملایم و خال خالهای شکل دار خفیفی، تزئینات داخلی آن زمان خانه های بورژوایی را منعکس می کنند. برخی از این تابلوها شامل پیکره های برهنه اند که به ویژه یکی، دوتای آن ها شهوت انگیزند، ولی فضای معمول آنها، فضای آرامش بخش درون خانه است. افزون بر آنها، بونار در فرصتهایی در این دوره از عهدهٔ کشیدن نقاشی های تزئینی بزرگ - تری برآمده است که مایه های تصویری سبک تر و حال وهوای روشن تری دارند و آرایش فرمهای تزئینی شان به گونهٔ واضحی به چشم می آید.
wiki: پیر بونار