پونه

[ویکی فقه] پونه، یا پونا، شهر و شهرستانی در استان مهاراشترای هند واقع در غرب فلات دکن می باشد.
شهر پونه با ۹۶۸‘۹۳۵‘۲ تن جمعیت (۱۳۸۴ش/۲۰۰۵م) در ۫°۱۸ و ´ ۳۲ عرض شمالی و در °۫۷۳ و ´ ۵۲ طول شرقی در محل تلاقی دو رودخانه مولا و موتا جای دارد.
← ویژگی های طبیعی
نخستین بار از پونه در لوحه های مسین متعلق به سده های ۸ و ۱۰م به روزگار فرمانروایی راشتراکوت ها نام برده شده است. در لوحه های مربوط به سده ۸م از این شهر با نام پونایاویشایا یاد شده است؛ اما در لوحه های مربوط به سده ۱۰م نام این شهر به صورت های پوناکا و سپس پونکاوادی ضبط شده است.
← فرمانروایی علاء الدین خلجی
آثار تاریخی، مذهبی، موزه ها، پارک ها و هتل های آن موقعیت مناسبی برای پونه ایجاد کرده است. از جمله آثار دیدنی آن می توان از تپه های ساهْیادْری متعلق به دوره مراتهه ها، مرکز دینی بهیماشانْکار، خانه آلانیدی، غار مذهبی بودایی نزدیک مهرآباد و مهرآزاد، قصر آقاخان که گاندی و یارانش مدتی در آن زندانی بودند، و بسیاری دیگر نام برد .

پونه ( نام علمی: Mentha pulegium ) ) از گیاهان خانواده نعنائیان است. گیاهی است از سرده نعنا و تیره لب گلی ها و له شده برگ های آن عطر نعنا دارد. پونه جزو داروهای مورد استفاده در طب سنتی، قاعده آور، سقط کننده جنین، و جزو گیاهان دارویی است، اما برای کبد سمی است و باعث مرگ برخی از افراد شده است. [ ۱] اسانس آن در صنعت عطر سازی کاربرد دارد و دارای ماده سمی پولِگون است.
فرهنگستان زبان فارسی این گیاه را «خالواش» ( از گیاهان محلی و عطر گیلان ) و «نعنا خالواش» نامیده و در توصیف آن آورده است: گونه ای نعنا به شکل خوابیده یا خیزان با ساقه های متعدد و پوشیده از کرک های متراکم و گسترده؛ پهنک برگ ها تخم مرغی، به طول ۵ تا ۲۰ میلی متر و حاشیهٔ صاف یا کم و بیش دندانه دار است و گل آذین آن دارای چرخه های کروی و گلهای غالباً بنفش و به ندرت سفید است که با فاصله از یکدیگر و پرشمار در محور برگ ها و در طول ساقه قرار گرفته اند.
به گل های کوچک معطر به رنگ صورتی یا بنفش که به صورت گروهی در بغل برگ و ساقه پونه در تابستان ظاهر می شوند و مصرف دارویی و خوراکی دارند، گُل پونه می گویند. [ ۲] در روستاهای مازندران به اسم اوجی معروف است
اسانس پونه بسیار غلیظ و حتی در مقادیر کم سمی و کشنده است. [ ۳] گزارش هایی از مرگ بیمارانی که به علل مختلف از اسانس غلیظ آن استفاده کرده اند وجود دارد. [ ۴] روغن پونه ( اسانس غلیظ پونه ) حاوی ۸۰ تا ۹۲ درصد سیکلو هگزانون پولگون است. پولگون همان مولکولی است که عطر و طعم نعناعی را ایجاد می کند و در افرادی که آن را مصرف می کنند باعث ایجاد انواع بیماری ها می شود. [ ۵]
علائمی که ممکن است بعد از مصرف یک دوز کوچک ( ۱۰ میلی لیتر ) از روغن پونه ایجاد شود شامل تهوع، استفراغ، درد شکم و سرگیجه می شود. مصرف دوز بیشتر می تواند باعث از کار افتادگی چندین ارگان بدن شده و منجر به مرگ شود. [ ۶]
کنگره آمریکا درخواست نموده است که استفاده آن برای زنان حامله منع شود. [ ۷]
از پونه معمولاً به عنوان حشره کش و دفع کننده آفت استفاده می شود. [ ۸] از این گیاه برای دور نگه داشتن کک از حیوانات خانگی و همچنین بر روی انسان برای جلوگیری از زخم و پشه استفاده می شود. بعضی از انسان ها برای دفع حشرات لباس یا جیب خود را به روغن پونه آغشته می کنند. [ ۹]

پونه (خواننده). لیلا گرامی با نام هنری پونه ( زاده ۵ شهریور ۱۳۳۳ تهران ) ، خواننده ایرانی است. او ابتدا با نام هنری شیلا کار خود را آغاز کرد و سپس نامش را به پونه تغییر داد. پدر او اهل صومعه سرا و مادر او از مهاجران بادکوبه ای بوده اند ولی او در تهران زاده شده است.
• صفحه پونه در اینستاگرام
• مصاحبه با پونه در کانال «کوچه خاطره ها»
• گفتگوی اختصاصی قدیمی ها با پونه: اولین صفحه من در سن 16 سالگی منتشر شد / با نام هنری شیلا شروع و بعد با نام پونه کار کردم
• مقاله هایی که تصاویری را به ویکی داده وارد می کنند
• مقاله ها با اچ کاردها

پونه (شهر). پونه ( مرآتی: पुणे، هندی: पुणे، تلفظ: /puɳeˑ/ ) یا پونا هشتمین شهر بزرگ کشور هند و دومین شهر ایالت مهاراشترا پس از کلان شهر بمبئی است. این شهر در ۱۶۰ کیلومتری شرق بمبئی و در پس یک رشته کوه، در فلات دکن واقع شده است.
پونه گویش محلی نام این شهر است که در سال های اخیر به عنوان نام رسمی شهر پذیرفته شده است در مقابل نام پونا که گویش انگلیسی نام شهر و یادگار دوران استعمار انگلیس بود. با این وجود هنوز در مواردی به ویژه در نام موسسات و شرکت هایی که پیش از این به ثبت رسیده اند از نام پونا استفاده می شود.
پونه شهری قدیمی است که سابقه آن به عنوان شهر به ۹۳۷ م بازمی گردد. ماهاراجه شیواجی بنیان گذار پادشاهی مراتا، در این شهر به دنیا آمد و در همان جا می زیست. در سال ۱۷۳۰ م پونه به مهم ترین مرکز سیاسی حکومت مراتا تبدیل شد. از سال ۱۸۱۷ که به امپراتوری بریتانیا پیوست شد تا به هنگام استقلال هند به عنوان پایتخت انگلیسی ها در فصل بارندگی به کار می رفت.
شهر پونه اکنون با صدها مؤسسه آموزشی و نه دانشگاه بیش تر به عنوان شهری دانشگاهی شناخته می شود. افزون براین کارخانجات مختلف و صنایع شیشه سازی و ریخته گری همچنین شرکت های فناوری اطلاعات و خودروسازی از دیگر مرکز اقتصادی منطقه پونه به شمار می آیند.
پونه شهری است آرام و خوش آب و هوا، دارای چندین بنای تاریخی و جاذبه های توریستی، که در میان دیگر شهرهای هند موقعیت نسبتاً ممتازی دارد.
لوح های مسی موجود متعلق به ۷۵۸ و ۷۶۸م نشان می دهد منطقه کنونی شهر پونه به نام «پوناکا» از مراکز مهم کشاورزی در سده هشتم میلادی بوده است.
پونه از سده نهم میلادی تا سال ۱۳۲۷م بخشی از امپراتوری یاداوا بود. سپس تحت حکمرانی سلطنت نظام شاهیان قرار گرفت. در سال ۱۵۹۵م جهانگیر برای پونه حاکمی تعیین کرد و در سده هفدهم این شهر بخشی از امپراتوری بزرگ گورکانیان هند شد.
در نیمه دوم سده هفدهم چاتراپاتی شیواجی، حاکم مهاراشترا که در مقابل امپراتوری گورکانیان مقاومت کرد. شیواجی در سال ۱۶۷۴ تاج گذاری کرد و این شهر به عنوان پایتخت سیاسی و نظامی برگزیده شد که بیش تر جمعیت آن را جنگجویان و سربازان ارتش آن زمان تشکیل می دادند. شیواجی در توسعه شهر و گسترش ساخت و سازها در پونه بسیار کوشید.
تاریخ شهر پونه پس از ورود نیروهای انگلیسی به این منطقه در قرن ۱۸ میلادی، وارد مرحله تازه ای شد. پس از سه دوره جنگ با انگلیسی ها سرانجام نیروهای مراتا شکست خورده و پونه در ۱۸۱۷م به امپراتوری بریتانیا پیوست شد.

پونه (گیاهان). پونِه (گیاهان)(pennyroyal)
پونِه
پونِه
گیاه چند ساله ای متعلق به تیرۀ نعناع، با نام علمی Mentha pulegium (= پونۀ معطر). برگ هایی دراز و دسته ها یا حلقه هایی از گل های ارغوانی دارد که در اطراف ساقه در فواصل معیّن یافت می شوند. پونه در مکان های مرطوب روی خاک های ماسه ای می روید. از این گیاه در منابع قدیمی با نام فودنج یاد شده که معرّب پونه است. این گیاه دست کم از قرن ۵پ م به صورت گیاهی دارویی شناخته شده بود. در قدیم، مردم از آن برای رفع ناراحتی های ناشی از گزش مار و عقرب، و برای مداوای بیماری هایی نظیر سردرد، استفراغ، دل پیچه، سنگ کلیه، اختلالات قاعدگی، و موارد بسیار دیگر استفاده می کردند. امروزه، اسانس های گوناگونی از این گیاه تهیه و در داروها مصرف می شود. این گیاه در مناطق گوناگون ایران، مخصوصاً نواحی شمال و غرب کشور، پراکنده است.