تاریخ هند

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] "تاریخ هند"، تألیف رومیلا تاپار نویسنده معاصر هند است که توسط همایون صنعتی زاده به فارسی ترجمه شده است. این کتاب در دو مجلد به بررسی تاریخ هند از ابتدا تا عصر حاضر پرداخته است. نویسنده در پیش گفتار انگیزه خود را استفاده از گنجینه عظیم و ژرف آگاهی و خرد ملی هندوان و نزدیکی دو قوم باستانی هند و ایران بیان کرده است.
در جلد اول، تاریخ و تحولات هند از 600ق.م تا 1526م به سیزده فصل تقسیم و مورد بررسی قرار گرفته است. در جلد دوم در بیست فصل ادامه تاریخ این سرزمین تا عصر حاضر ذکر شده است. شیوه نگارش نویسنده بدین ترتیب است که مطالب را بدون ذکر منبع و به قلم خود ارائه می دهد و تنها به نام برخی متفکرین مشهور؛ مانند: شانکارا و ابوریحان بیرونی اشاره کرده است.
درباره گذشته هندوستان دو منبع اطلاع جدا از یکدیگر در دست است؛ منابع تاریخی که عبارتند از: شواهد باستانی و آنچه از ادبیات ودایی استنباط می شود و منابع سنتی که از داستان های که پورانه ها آمده تشکیل می شود. از این منابع می توان اطلاعاتی همراه با اسطوره درباره تاریخ باستان هند به دست آورد.
در اواخر سده هفتم و اوایل سده ششم ق.م با استقرار حکومت های جمهوری و سلطان نشین ها در شمال هندوستان اطلاع و آگاهی بیشتر و قابل اطمینان تر راجع به جزییات تاریخ هندوستان فراهم آمد. یک جا نشینی دائمی و پیوسته در ناحیه ای معین سبب شد تا قبیله ای یا گروهی از قبایل، صاحب جغرافیایی در قرن دهم، هندوستان یکی از مراکز ادب فارسی بود و در پایان همین قرن در آنجا اثری مربوط به جغرافی، به نام آیین اکبری به وجود آمد که باید آن را جزو مؤلَّفات معتبر جغرافیایی به حساب آورد. این کتاب را ابوالفضلبن مبارک عَلاّمی (متوفی 1011ق)، صدراعظم سلطان اکبر، به رشته تحریر در آورده است. آیین اکبری(و اکبرنامه) به پنج کتاب تقسیم می شود که فوق العاده متنوع و پرمطلب است. از لحاظ جغرافیایی، این کتاب فهرست مفصلّی از هفت اقلیم به دست می دهد که کاملاً به بیرونی تکیه داشته و زندگی ملت هند به خوبی در آن دوران منعکس شده است.
در قرن هفتم هجری/ سیزدهم میلادی با ورود اسلام به هند بخش عمده ای از جمعیت هند را مسلمانان تشکیل می داده اند که به گفته نویسنده عمدتاً پیشه ور و بازرگان بوده اند. او در گزارش از این عده می نویسد: «اینان معمولاً ایرانی نژاد و یا عرب تبار بوده و تجاری بودند مستقل؛ علاوه بر پیشه وران، غلامان درباری، که در دربار و کارگاه های درباری به کار اشتغال داشتند، چنان زیاد بودند که هم در پایتخت سلطان و هم در پایتخت های ایالتی بخش عمده ای از جامعه مسلمانان شهری را تشکیل دهند. در اواخر این دوره بر تعداد مسلمانان در میان قشر روستائیان افزوده شد. نحوه زندگانی روستائیان خواه هندو و یا مسلمان در اصل یکی بود».

[ویکی فقه] تاریخ هند (کتاب). تاریخ هند، تالیف رومیلا تاپار نویسنده معاصر هند است که توسط همایون صنعتی زاده به فارسی ترجمه شده است. این کتاب در دو مجلد به بررسی تاریخ هند از ابتدا تا عصر حاضر پرداخته است. نویسنده در پیش گفتار انگیزه خود را استفاده از گنجینه عظیم و ژرف آگاهی و خرد ملی هندوان و نزدیکی دو قوم باستانی هند و ایران بیان کرده است.
در جلد اول، تاریخ و تحولات هند از ۶۰۰ ق. م تا ۱۵۲۶ م به سیزده فصل تقسیم و مورد بررسی قرار گرفته است. در جلد دوم در بیست فصل ادامه تاریخ این سرزمین تا عصر حاضر ذکر شده است. شیوه نگارش نویسنده بدین ترتیب است که مطالب را بدون ذکر منبع و به قلم خود ارائه می دهد و تنها به نام برخی متفکرین مشهور؛ مانند: شانکارا و ابوریحان بیرونی اشاره کرده است.
گزارش محتوا
درباره گذشته هندوستان دو منبع اطلاع جدا از یکدیگر در دست است؛ منابع تاریخی که عبارتند از: شواهد باستانی و آنچه از ادبیات ودایی استنباط می شود و منابع سنتی که از داستان های که پورانه ها آمده تشکیل می شود. از این منابع می توان اطلاعاتی همراه با اسطوره درباره تاریخ باستان هند به دست آورد.در اواخر سده هفتم و اوایل سده ششم ق. م با استقرار حکومت های جمهوری و سلطان نشین ها در شمال هندوستان اطلاع و آگاهی بیشتر و قابل اطمینان تر راجع به جزییات تاریخ هندوستان فراهم آمد. یک جانشینی دائمی و پیوسته در ناحیه ای معین سبب شد تا قبیله ای یا گروهی از قبایل، صاحب جغرافیایی در قرن دهم، هندوستان یکی از مراکز ادب فارسی بود و در پایان همین قرن در آنجا اثری مربوط به جغرافی، به نام آیین اکبری به وجود آمد که باید آن را جزو مؤلفات معتبر جغرافیایی به حساب آورد. این کتاب را ابوالفضلبن مبارک علامی (متوفی ۱۰۱۱ ق)، صدراعظم سلطان اکبر، به رشته تحریر در آورده است. آیین اکبری (و اکبرنامه) به پنج کتاب تقسیم می شود که فوق العاده متنوع و پرمطلب است. از لحاظ جغرافیایی، این کتاب فهرست مفصلی از هفت اقلیم به دست می دهد که کاملا به بیرونی تکیه داشته و زندگی ملت هند به خوبی در آن دوران منعکس شده است.در قرن هفتم هجری/ سیزدهم میلادی با ورود اسلام به هند بخش عمده ای از جمعیت هند را مسلمانان تشکیل می داده اند که به گفته نویسنده عمدتا پیشه ور و بازرگان بوده اند. او در گزارش از این عده می نویسد: «اینان معمولا ایرانی نژاد و یا عرب تبار بوده و تجاری بودند مستقل؛ علاوه بر پیشه وران، غلامان درباری، که در دربار و کارگاه های درباری به کار اشتغال داشتند، چنان زیاد بودند که هم در پایتخت سلطان و هم در پایتخت های ایالتی بخش عمده ای از جامعه مسلمانان شهری را تشکیل دهند. در اواخر این دوره بر تعداد مسلمانان در میان قشر روستائیان افزوده شد. نحوه زندگانی روستائیان خواه هندو و یا مسلمان در اصل یکی بود».
← ورود اسلام به هند
فهرست مطالب در ابتدای مجلدات آمده است. در انتهای جلد اول واژه نامه و نمای مطالب و در جلد دوم تنها نمایه آمده است. پاورقی های کتاب بسیار اندک و بیشتر ذکر لاتین برخی الفاظ و اعلام می باشد.

دانشنامه عمومی

کشور هندوستان دارای پیشینهٔ قابل توجهی است. قدمت انسان در شبه قارهٔ هند به دویست تا چهارصد هزار سال می رسد. در دوران قدیم هندی ها زمان موعظهٔ بودا و لشکرکشی داریوش را دو مبدأ برای تعیین تاریخ خود می دانستند، [ ۱] [ ۲] و اهمیت استیلای ایران در این زمان بر قسمت هایی از هند به اندازه ای در تاریخ عهد قدیم هند مهم بوده که هندی ها زمان موعظه بودا و این لشکرکشی را دو مبدأ برای تعیین تاریخ خود دانسته اند. [ ۳] [ ۴]
نخستین تمدن بزرگ به معنای واقعی آن، تمدن حوزهٔ رود سند با قدمت نزدیک به سه هزار سال پیش از میلاد است که به تمدن درهٔ سند معروف است که وسیع ترین گسترهٔ تمدنی زمان خود بوده و با تمدن شهر سوخته در ایران همزمان است و مراودات نزدیک داشته است و تقریباً پس از ورود آریایی ها میان سال های ۲٬۰۰۰ تا ۱٬۸۰۰ پیش از میلاد، هر دو از میان رفته اند.
ورود آریایی ها به هند در فرهنگ دین و ادبیات و سیستم اجتماعی این سرزمین نقش بسیار مهمی داشته است که از آن جمله می توان به شکل گیری سانسکریت اولیه، تدوین متون مقدس هندویی و سیستم طبقاتی جامعهٔ هند اشاره نمود.
در دورهٔ هخامنشی، قلمرو سلطنت داریوش کبیر تا پنجاب گسترش یافت و صنعت گران، پیشه وران و بازرگانان از هند به ایران و بالعکس رفت وآمد داشتند؛ و حتی در برخی از جنگ های میان ایران و یونان باستان لشکریان هندی بخشی از سپاه هخامنشی را تشکیل می دادند. در دورهٔ اشکانیان نیز، مهرداد اول نواحی پنجاب را ضمیمهٔ قلمرو پادشاهی خود کرد. [ ۵]
اسکندر میان سال های ۳۲۷ تا ۳۲۶ پیش از میلاد به هندوستان حمله کرد ولی ناکام ماند. [ ۶]
اولین دوران امپراتوری هند با حکومت سلسله موریا بین سال های ۳۲۶ تا ۲۰۰ قبل از میلاد شکل گرفت. قدرتمندترین حاکم تاریخ هند تا قبل از گورکانیان، آشوکای بزرگ نام دارد که سومین شاه این سلسله است. سیستم اداری از هخامنشیان ایران الهام گرفت. آثار بسیار مهم حجاری این دوره مانند پیکرهٔ چهار شیر ( نماد ملی هند ) بسیار تحت تأثیر حجاری تخت جمشید است.
دومین سلسلهٔ قدرتمند به نام گوپتا از سال ۳۲۰ تا ۵۵۰ میلادی در شمال هند حاکمیت داشته و برخلاف موریاها، حکومت بر مبنای ایجاد حاکمان محلی را بر حکومت مرکزی ترجیح می داده است. در این دوران که به تاریخ کلاسیک هندویی شناخته می شود، این آیین شکل متحدتری گرفت و اولین معابد هندوئی به سبک حاضر در این دوران تأسیس شد.
عکس تاریخ هندعکس تاریخ هندعکس تاریخ هند
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس