پانتسرکمپف واگن ۴ ( آلمانی: ( شنیدن ) ، خودروی زرهی رزم ۴ ) معروف به پانتسر ۴ ( آلمانی: ( شنیدن ) ) که عموماً تحت عنوان پنزر ۴ شناخته می شود، یک تانک متوسط آلمانی بود که اواخر دهه ۱۹۳۰ میلادی طراحی و به صورت گسترده در جنگ جهانی دوم به کار گرفته شد. عنوان تدارکاتی این تانک در نیروی زمینی آلمان Sd. Kfz. 161 بود.
پنزر ۴ با آمار بیش از ۸۵۰۰ عراده بیشترین تانک و دومین خودروی زرهی رزمی آلمانی تولید شده در جنگ جهانی دوم بود. از شاسی پنزر ۴ به عنوان پایه بسیاری دیگر از خودروی های زرهی رزمی همچون زره پوش ضد تانک، ضدهوایی و توپ خودکششی نیز استفاده شد.
پنزر ۴ در تمامی جبهه های نبرد حاضر بود و تنها تانک آلمانی نام گرفت که به صورت ممتد در تمامی طول جنگ تولید گردید. این تانک چندین بار در مقابل تانک های جدیدتر و قدرتمندتر دشمن ارتقا یافت و طراحی آن تغییر کرد. این ارتقاها شامل افزایش ضخامت زره، بهبود تسلیحات و در چند ماه آخر جنگ با توجه به افزایش نیاز و لزوم جایگزینی سریع تر تانک های جدید، ساده سازی می شد.
تانک متوسط پنتر برای مقابله با تانک های تی - ۳۴ شوروی به صورت محدود جایگزین پنزر ۴ گردید اما پنزر ۴ همچنان تا انتهای جنگ بخش قابل توجهی از آرایش های زرهی آلمان را شامل می شد. این تانک همچنین گسترده ترین صادرات را در آلمان داشت و بیش از ۳۰۰ عراده از آن به فنلاند، رومانی، اسپانیا و بلغارستان فروخته شد. حتی پس از جنگ جهانی دوم نیز ارتش سوریه با خریداری از فرانسه و چکسلواکی این نوع تانک را در جنگ شش روزه علیه اسرائیل در سال ۱۹۶۷ به کار برد.
مجموعاً ۸٬۵۵۳ عراده از انواع مختلف پنزر ۴ تولید گردید که پس از توپ تهاجمی و ضد تانک اشتوگ ۳ ( ۱۰٬۰۸۶ عراده ) از این منظر در تمامی نیروهای محور رتبه دوم را دارا شد.
آلمان که بر مبنای پیمان ورسای از داشتن تانک محروم شده اما خود با این ادوات مورد تهاجم قرار گرفته بود، از سال ۱۹۲۵ مخفیانه برنامه هایی را برای طراحی تانک ها آغاز کرد. ماه مارس سال ۱۹۲۷ قراردادی توسط دپارتمان تسلیحات به شرکت های کروپ، راینمتال و دایملر - بنتس جهت طراحی و تولید دو شاسی یک تانک اصلی میدان نبرد با برجک کاملاً چرخان، کاملاً محصور در زره و تمام شنی با مختصات ۶ در ۲٫۶ متر و وزن ۱۵ تن اعطا گردید. همانند همگی قراردادهای طراحی تسلیحاتی دیگر، این شرکت ها مسئول طراحی جزئیات بودند و به ندرت در طراحی مفهومی یا در انتخاب قطعات دخالت داشتند. از همین رو و به جهت اعمال محدودیت های شدید در ویژگی ها، مشابهت در طراحی های سه شرکت اتفاقی نبود. ماه اکتبر سال ۱۹۳۲، مقرر شد تنها یک شرکت برای طراحی آینده این تانک برگزیده شود. بهار سال ۱۹۳۳ بدین منظور و با توجه به عملکرد بهتر نمونه آن، راین متال به عنوان طراح جزئیات مرحله بعدی توسعه یک تانک متوسط انتخاب گردید. با وجود عدم پذیرش طراحی کروپ برای شاسی تانک، این شرکت در قراردادی رقابتی برای طراحی برجک اصلی مشارکت داده شد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپنزر ۴ با آمار بیش از ۸۵۰۰ عراده بیشترین تانک و دومین خودروی زرهی رزمی آلمانی تولید شده در جنگ جهانی دوم بود. از شاسی پنزر ۴ به عنوان پایه بسیاری دیگر از خودروی های زرهی رزمی همچون زره پوش ضد تانک، ضدهوایی و توپ خودکششی نیز استفاده شد.
پنزر ۴ در تمامی جبهه های نبرد حاضر بود و تنها تانک آلمانی نام گرفت که به صورت ممتد در تمامی طول جنگ تولید گردید. این تانک چندین بار در مقابل تانک های جدیدتر و قدرتمندتر دشمن ارتقا یافت و طراحی آن تغییر کرد. این ارتقاها شامل افزایش ضخامت زره، بهبود تسلیحات و در چند ماه آخر جنگ با توجه به افزایش نیاز و لزوم جایگزینی سریع تر تانک های جدید، ساده سازی می شد.
تانک متوسط پنتر برای مقابله با تانک های تی - ۳۴ شوروی به صورت محدود جایگزین پنزر ۴ گردید اما پنزر ۴ همچنان تا انتهای جنگ بخش قابل توجهی از آرایش های زرهی آلمان را شامل می شد. این تانک همچنین گسترده ترین صادرات را در آلمان داشت و بیش از ۳۰۰ عراده از آن به فنلاند، رومانی، اسپانیا و بلغارستان فروخته شد. حتی پس از جنگ جهانی دوم نیز ارتش سوریه با خریداری از فرانسه و چکسلواکی این نوع تانک را در جنگ شش روزه علیه اسرائیل در سال ۱۹۶۷ به کار برد.
مجموعاً ۸٬۵۵۳ عراده از انواع مختلف پنزر ۴ تولید گردید که پس از توپ تهاجمی و ضد تانک اشتوگ ۳ ( ۱۰٬۰۸۶ عراده ) از این منظر در تمامی نیروهای محور رتبه دوم را دارا شد.
آلمان که بر مبنای پیمان ورسای از داشتن تانک محروم شده اما خود با این ادوات مورد تهاجم قرار گرفته بود، از سال ۱۹۲۵ مخفیانه برنامه هایی را برای طراحی تانک ها آغاز کرد. ماه مارس سال ۱۹۲۷ قراردادی توسط دپارتمان تسلیحات به شرکت های کروپ، راینمتال و دایملر - بنتس جهت طراحی و تولید دو شاسی یک تانک اصلی میدان نبرد با برجک کاملاً چرخان، کاملاً محصور در زره و تمام شنی با مختصات ۶ در ۲٫۶ متر و وزن ۱۵ تن اعطا گردید. همانند همگی قراردادهای طراحی تسلیحاتی دیگر، این شرکت ها مسئول طراحی جزئیات بودند و به ندرت در طراحی مفهومی یا در انتخاب قطعات دخالت داشتند. از همین رو و به جهت اعمال محدودیت های شدید در ویژگی ها، مشابهت در طراحی های سه شرکت اتفاقی نبود. ماه اکتبر سال ۱۹۳۲، مقرر شد تنها یک شرکت برای طراحی آینده این تانک برگزیده شود. بهار سال ۱۹۳۳ بدین منظور و با توجه به عملکرد بهتر نمونه آن، راین متال به عنوان طراح جزئیات مرحله بعدی توسعه یک تانک متوسط انتخاب گردید. با وجود عدم پذیرش طراحی کروپ برای شاسی تانک، این شرکت در قراردادی رقابتی برای طراحی برجک اصلی مشارکت داده شد. [ ۱]
wiki: پنزر ۴