پلی کتون

پلی کتون یک خانواده از پلیمرهای ترموپلاستیک با عملکرد بالا است. گروه کتون قطبی در ستون پلیمر از این مواد، منجر به جاذبه قوی بین زنجیره های پلیمری می شود، که باعث افزایش نقطه ذوب ماده ( ۲۵۵ درجه سانتی گراد برای کوپلیمر ( کربن اتیلن مونوکسید ) ، ۲۲۰ درجه سانتی گراد برای ترپلیمر ( مونوکسید کربن، اتیلن، پروپیلن ) می شود. این مواد همچنین تمایل به مقاومت در برابر حلال و دارای خواص مکانیکی خوبی می باشند. بر خلاف بسیاری دیگر از پلاستیک های مهندسی، آلیفاتیک پلی کتون ها مانند کریلون رویال داچ شل، نسبتاً آسان ترکیب می شوند و می توان از مونومر ارزانی مشتقش کرد. کریلون با پالادیم ( II ) کاتالیز شده از اتیلن و مونواکسید کربن ساخته می شود. بخش کوچکی از اتیلن به طور کلی با پروپیلن برای کاهش نقطه ذوب جایگزین می شود.
اتیلن - مونوکسید کربن CO - پلیمر مهم ترین محصول است. این پلیمر سنتز شده یا به عنوان یک دوغاب متانول یا یک واکنش فاز گاز با کاتالیزور تثبیت استفاده می شود.
برای شروع می توان از طریق متانولیز، پالادیوم ( II ) پیش ساز را، به هر یک از متااکسیدها یا یک مجتمع هیدرید اضافه کرد.
مکانیزم انتشار این واکنش استفاده از یک کاتالیزر پالادیوم ( II ) - فنانترولین شده به پیشنهاد موریس بروخارت است:
برای داشتن نقص بسیار کم پلی کتون ها ( درج اتیلن دو یا درج کربونیل دو، به رنگ قرمز ) را می توان اشاره کرد:
مانع فعال سازی به درج کربونیل دو بسیار بالا است، مطالعات مکانیکی بروخارت نشان می دهد که غلظت مجتمع پالادیم آلکیل اتیلن مورد نیاز درج اتیلن دو در هر نقطه بسیار کم است:
کاتالیزر پالادیوم ( II ) از پیش در لیگاندهای دی فسفان در متانول استفاده می شود و بخش نسبتاً بالایی متیل پروپیونات تولید کند: