پلی ( ۳ - هیدروکسی بوتیرات - کو - ۳ - هیدروکسی والرات ) ، که معمولاً به عنوان PHBV شناخته می شود، پلیمری از نوع پلی هیدروکسی آلکانات است. این پلاستیک زیست تخریب پذیر، غیر سمی و زیست سازگار است که به طور طبیعی توسط باکتری ها تولید شده و جایگزین مناسبی برای بسیاری از پلیمرهای مصنوعی غیر زیست تخریب پذیر است. این پلی استر آلیفاتیک خطی ترموپلاستیک است و با کوپلیمریزاسیون ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید و ۳ - هیدروکسی پنتانوئیک اسید به دست می آید. PHBV در بسته بندی های تخصصی، دستگاه های ارتوپدی و آزادسازی کنترل شده داروها استفاده می شود. PHBV در محیط زیست تحت تجزیه باکتریایی قرار می گیرد.
PHBV اولین بار در سال ۱۹۸۳ توسط صنایع شیمیایی امپریال ( ICI ) تولید شد. این پلیمر با نام تجاری Biopol تجاری شده است. صنایع شیمیایی امپریال ( Zeneca ) آن را در سال ۱۹۹۶ به مونسانتو فروخت. سپس توسط Metabolix در سال ۲۰۰۱ خریداری شد. [ ۱] [ ۲] نام تجاری Biomer L نیز متعلق به شرکت Biomer آلمان است.
PHBV توسط باکتری ها به عنوان ترکیبات ذخیره انرژی در شرایط محدودکننده رشد سنتز می شود. [ ۳] این ترکیبات می تواند از گلوکز و پروپیونات توسط سویه های نوترکیب اشرشیاکلی تولید شود بسیاری از باکتری های دیگر مانند Paracoccus denitrificans و Ralstonia eutropha نیز قادر به تولید آن هستند. این پلیمر همچنین می تواند از گیاهان مهندسی ژنتیک شده سنتز شود. [ ۴]
این پلیمر در اصل یک کوپلیمر از ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید و ۳ - هیدروکسی پتانوئیک اسید است. [ ۵] همچنین PHBV ممکن است به صورت مصنوعی از سنتز butyrolactone و valerolactone در حضور الیگومر aluminoxane به عنوان کاتالیزور تولید شود. [ ۶]
مونومرهای ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید و ۳ - هیدروکسی پنتانوئیک اسید، توسط پیوندهای استری به همدیگر متصل می شوند. استخوان بندی اصلی پلیمر از اتم های کربن و اکسیژن تشکیل شده است. ویژگی PHBV بستگی به نسبت این دو مونومر در آن دارد: ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید سختی را ایجاد می کند در حالی که ۳ - هیدروکسی پنتانوئیک اسید انعطاف پذیری را افزایش می دهد؛ بنابراین PHBV را می توان با تغییر نسبت مونومرها به پلی پروپیلن یا پلی اتیلن مشابه دانست. [ ۷] افزایش نسبت ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید به ۳ - هیدروکسی پنتانوئیک اسید منجر به افزایش نقطه ذوب، نفوذپذیری در آب، دمای انتقال شیشه ( Tg ) و استحکام کششی می شود، اما مقاومت در برابر ضربه کاهش پیدا می کند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفPHBV اولین بار در سال ۱۹۸۳ توسط صنایع شیمیایی امپریال ( ICI ) تولید شد. این پلیمر با نام تجاری Biopol تجاری شده است. صنایع شیمیایی امپریال ( Zeneca ) آن را در سال ۱۹۹۶ به مونسانتو فروخت. سپس توسط Metabolix در سال ۲۰۰۱ خریداری شد. [ ۱] [ ۲] نام تجاری Biomer L نیز متعلق به شرکت Biomer آلمان است.
PHBV توسط باکتری ها به عنوان ترکیبات ذخیره انرژی در شرایط محدودکننده رشد سنتز می شود. [ ۳] این ترکیبات می تواند از گلوکز و پروپیونات توسط سویه های نوترکیب اشرشیاکلی تولید شود بسیاری از باکتری های دیگر مانند Paracoccus denitrificans و Ralstonia eutropha نیز قادر به تولید آن هستند. این پلیمر همچنین می تواند از گیاهان مهندسی ژنتیک شده سنتز شود. [ ۴]
این پلیمر در اصل یک کوپلیمر از ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید و ۳ - هیدروکسی پتانوئیک اسید است. [ ۵] همچنین PHBV ممکن است به صورت مصنوعی از سنتز butyrolactone و valerolactone در حضور الیگومر aluminoxane به عنوان کاتالیزور تولید شود. [ ۶]
مونومرهای ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید و ۳ - هیدروکسی پنتانوئیک اسید، توسط پیوندهای استری به همدیگر متصل می شوند. استخوان بندی اصلی پلیمر از اتم های کربن و اکسیژن تشکیل شده است. ویژگی PHBV بستگی به نسبت این دو مونومر در آن دارد: ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید سختی را ایجاد می کند در حالی که ۳ - هیدروکسی پنتانوئیک اسید انعطاف پذیری را افزایش می دهد؛ بنابراین PHBV را می توان با تغییر نسبت مونومرها به پلی پروپیلن یا پلی اتیلن مشابه دانست. [ ۷] افزایش نسبت ۳ - هیدروکسی بوتانوئیک اسید به ۳ - هیدروکسی پنتانوئیک اسید منجر به افزایش نقطه ذوب، نفوذپذیری در آب، دمای انتقال شیشه ( Tg ) و استحکام کششی می شود، اما مقاومت در برابر ضربه کاهش پیدا می کند. [ ۴]
