پُلی بنزوکسازین ها ( انگلیسی: Polybenzoxazine ) که با نام رزین های بنزوکسازین نیز شناخته می شوند، محصولات پلیمریزاسیون پخت شده ای هستند که از مونومرهای بنزوکسازین مشتق می شوند.
بنزوکسازین ها ترکیبات هتروسیکلی دوحلقه ای حاوی یک اتم اکسیژن و یک اتم نیتروژن در یک حلقه شش عضوی غیراشباع مضاعف، به ویژه یک حلقه ۱و۳ - اکسازین، هستند که به یک حلقه بنزن متصل شده است. نام سیستماتیک آیوپاک برای مونومر جایگزین نشدهٔ اولیه، ۳و۴ - دی هیدرو - ۳ - فنیل - ۲ اچ - ۱و۳ - بنزوکسازین است. بنزوکسازین ها محصولاتی از اتصال بین یک آمین، یک فنول و فرمالدئید هستند که برای تولید رزین های گرماسخت یا پلیمرهای گرماسخت استفاده می شوند. به دلیل در دسترس بودن و ارزان بودن مواد اولیه ( آمین ها، فنل ها و فرمالدئید ) و همچنین سهولت تهیه ( واکنش تک ظرفی ) ، بنزوکسازین های متنوعی در دسترس هستند. پژوهش های بسیاری وجود دارند که بر روی دماهای مختلف پخت، و خواص پلیمر، مانند اتصال عرضی، از بنزوکسازین های مشتق شده از فنل های جایگزین تمرکز می کنند. [ ۱]
بنزوکسازین های تجاری توسط هانتسمن بر پایه بیسفنول ها هستند: بیسفنول ای، بیسفنول - اف، تیودیفنل یا دی سیکلوپنتادین دی فنل. [ ۱] [ ۲]
بنزوکسازین ها را می توان با فرایند تک ظرفی با حرارت دادن یک آمین آروماتیک، یک فنل و فرمالدئید تهیه کرد. از طرف دیگر، می توان آن ها را به صورت متوالی نیز تهیه کرد. [ ۱] [ ۲]
پخت بنزوکسازین ها با پلیمریزاسیون حرارتی حلقه گشا یا بدون کاتالیزور انجام می شود ( کاتالیزورها دمای پخت را کاهش می دهند ) . بنزوکسازین ها را می توان برای تولید مواد سفت و سخت هموپلیمریزه کرد، یا می توان آن ها را با مونومرهای دیگر کوپلیمر کرد تا خواص را تنظیم کند. [ ۱] [ ۲]
نتیجهٔ گرم کردن مونومرهای بنزوکسازین، یک ماتریس پلیمری گرماسخت با وزن مولکولی بالا است. از کامپوزیت های آن در مواردی استفاده می شود که عملکرد مکانیکی افزایش یافته، مقاومت در برابر شعله و آتش در مقایسه با رزین های اپوکسی و فنلی مورد نیاز باشد. پلی بنزوکسازین ها دسته ای از پلیمرهای بدون هالوژن با کارایی بالا هستند.
کاربردهای اصلی رزین های پلی بنزوکسازین در پلاستیک تقویت شده با الیاف و به عنوان چسب می باشد. آنها جایگزین رزین های اپوکسی، فنلی و بیسمالیمیدی هستند. به دلیل مقاومت برتر در برابر مواد شیمیایی، اشتعال پذیری کم و پایداری حرارتی عالی، برای قطعاتی که در معرض دماهای بالا و محیط های خورنده قرار دارند، استفاده می شود. نمونه ها شامل پوشش های مقاوم در برابر مواد شیمیایی و حرارتی، چسب ها، پیش آغشته ها و کپسول کننده ها و همچنین ورقه های بدون هالوژن برای بردهای مدار چاپی است. پلی بنزوکسازین ها همچنین در صنایع خودروسازی و هوافضا برای کاربردهایی که خواص حرارتی و مکانیکی برتر نسبت به رزین های معمولی مورد نیاز است، استفاده می شوند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبنزوکسازین ها ترکیبات هتروسیکلی دوحلقه ای حاوی یک اتم اکسیژن و یک اتم نیتروژن در یک حلقه شش عضوی غیراشباع مضاعف، به ویژه یک حلقه ۱و۳ - اکسازین، هستند که به یک حلقه بنزن متصل شده است. نام سیستماتیک آیوپاک برای مونومر جایگزین نشدهٔ اولیه، ۳و۴ - دی هیدرو - ۳ - فنیل - ۲ اچ - ۱و۳ - بنزوکسازین است. بنزوکسازین ها محصولاتی از اتصال بین یک آمین، یک فنول و فرمالدئید هستند که برای تولید رزین های گرماسخت یا پلیمرهای گرماسخت استفاده می شوند. به دلیل در دسترس بودن و ارزان بودن مواد اولیه ( آمین ها، فنل ها و فرمالدئید ) و همچنین سهولت تهیه ( واکنش تک ظرفی ) ، بنزوکسازین های متنوعی در دسترس هستند. پژوهش های بسیاری وجود دارند که بر روی دماهای مختلف پخت، و خواص پلیمر، مانند اتصال عرضی، از بنزوکسازین های مشتق شده از فنل های جایگزین تمرکز می کنند. [ ۱]
بنزوکسازین های تجاری توسط هانتسمن بر پایه بیسفنول ها هستند: بیسفنول ای، بیسفنول - اف، تیودیفنل یا دی سیکلوپنتادین دی فنل. [ ۱] [ ۲]
بنزوکسازین ها را می توان با فرایند تک ظرفی با حرارت دادن یک آمین آروماتیک، یک فنل و فرمالدئید تهیه کرد. از طرف دیگر، می توان آن ها را به صورت متوالی نیز تهیه کرد. [ ۱] [ ۲]
پخت بنزوکسازین ها با پلیمریزاسیون حرارتی حلقه گشا یا بدون کاتالیزور انجام می شود ( کاتالیزورها دمای پخت را کاهش می دهند ) . بنزوکسازین ها را می توان برای تولید مواد سفت و سخت هموپلیمریزه کرد، یا می توان آن ها را با مونومرهای دیگر کوپلیمر کرد تا خواص را تنظیم کند. [ ۱] [ ۲]
نتیجهٔ گرم کردن مونومرهای بنزوکسازین، یک ماتریس پلیمری گرماسخت با وزن مولکولی بالا است. از کامپوزیت های آن در مواردی استفاده می شود که عملکرد مکانیکی افزایش یافته، مقاومت در برابر شعله و آتش در مقایسه با رزین های اپوکسی و فنلی مورد نیاز باشد. پلی بنزوکسازین ها دسته ای از پلیمرهای بدون هالوژن با کارایی بالا هستند.
کاربردهای اصلی رزین های پلی بنزوکسازین در پلاستیک تقویت شده با الیاف و به عنوان چسب می باشد. آنها جایگزین رزین های اپوکسی، فنلی و بیسمالیمیدی هستند. به دلیل مقاومت برتر در برابر مواد شیمیایی، اشتعال پذیری کم و پایداری حرارتی عالی، برای قطعاتی که در معرض دماهای بالا و محیط های خورنده قرار دارند، استفاده می شود. نمونه ها شامل پوشش های مقاوم در برابر مواد شیمیایی و حرارتی، چسب ها، پیش آغشته ها و کپسول کننده ها و همچنین ورقه های بدون هالوژن برای بردهای مدار چاپی است. پلی بنزوکسازین ها همچنین در صنایع خودروسازی و هوافضا برای کاربردهایی که خواص حرارتی و مکانیکی برتر نسبت به رزین های معمولی مورد نیاز است، استفاده می شوند. [ ۳]
wiki: پلی بنزوکسازین