پلاک خانه

شماره خانه شماره ای است منحصربه فرد که در یک کوچه یا محله به هر ساختمان داده و بر روی پلاکی معمولا فلزی نوشته می شود، تا یافتن مکان ساختمان آسان تر شود. شماره خانه معمولاً بخشی از آدرس پستی است.
در جاهای مختلف از سیستم های شماره گذاری متفاوتی استفاده می شود و در بسیاری موارد حتی در یک شهر هم سیستم شماره گذاری واحدی وجود ندارد. در برخی مناطق جهان، خانه ها به جای شماره با نام مشخص می شوند.
در استرالیا و زلاند نو بر اساس سیستم شماره گذاری استاندارد استرالیا و زلاند نو ( AS/NZS ۴۸۱۹:۲۰۰۳ ) خیابان های تازه ساز با این روش شماره گذاری می شوند: اگر فرد در جهتی بایستد که شماره ها رو به افزایش اند، سمت چپ او شماره های فرد و سمت راست شماره های زوج قرار می گیرند ( سیستم اروپایی ) . این استاندارد از سال ۲۰۰۳ در این کشورها لازم الاجراست.
در نیو ساوث ولز، اغلب خیابان ها بر اساس روش رایج در انگلستان، پیش از سال ۲۰۰۳ شماره گذاری شده اند. بر اساس این روش وقتی فرد رو به سمتی می ایستد که شماره ها زیاد می شوند، سمت راست او شماره های فرد قرار می گیرند. در حال حاضر برنامه ای برای تغییر شماره های این خیابان ها وجود ندارد.
در برخی جاده های درون شهری ( مانند پاراماتا در سیدنی ) شماره ها عموماً تا رسیدن به چهارراه اصلی یا تا سرحد حومه ادامه می یابند و پس از آن دوباره از ۱ یا ۲ آغاز می شوند. از این رو، در جاده های طولانی یک شماره ممکن است چند بار تکرار شود. در مناطق روستایی، یا نیمه روستایی، که خانه ها و مزارع در فاصله های زیادی از یکدیگر قرار دارند، معمولاً سیستم شماره دهی بر اساس هر ۱۰ متر است ( یا در موارد معدودی هر متر ) . یعنی پلاک یک مزرعهٔ ۲۳۰۰ متری که در ابتدای جاده قرار دارد، ۲۳۰ خواهد بود.
گفته می شود پاریس اولین شهری بود که از سیستم شماره گذاری خانه ها در پل نتردام استفاده کرد.
در اروپا سیستم رایج شماره گذاری خانه ها به این صورت است که در یک سمت خیابان خانه ها با اعداد فرد ( از ۱ تا آخر ) و در سمت دیگر با اعداد زوج ( از ۲ تا آخر ) شماره گذاری می شوند. وقتی فرد در جهتی می ایستد که شماره ها زیاد می شوند، اعداد فرد اغلب در سمت چپ خیابان قرار می گیرند. وقتی ساختمانی به خیابان اضافه می شود یا ملکی به ساختمان های مجزا تقسیم می شود، معمولاً آن را با حروف a و b مشخص می کنند ( در فرانسه و اسپانیا:bis, ter, quater ) . وقتی دو ساختمان در هم ادغام می شوند، ممکن است یکی از شماره پلاک ها به آن اختصاص یابد، یا دو پلاک با هم ترکیب شوند ( ۱۳/۱۵ ) ، یا در نشانی محدودهٔ خانه مشخص می شود ( مثلاً پلاک ۱۷–۱۳، که البته ساختمان های شمارهٔ ۱۴ و ۱۶ را شامل نمی شود ) اگر در منطقه ای تعداد زیادی زمین ساخته نشده وجود داشته باشد بین شماره ها فاصله می افتد. اگر در خیابانی تعداد زیادی ساختمان بعداً اضافه شوند، یا از بزرگ ترین شماره پلاک آغاز می کنند و شماره های استفاده نشده را به آن ساختمان ها اختصاص می دهند که ترتیب اعداد را به هم می ریزد و وضعیت سردرگم کننده ای به وجود می آورد یا ادامهٔ خیابان را از نو شماره گذاری می کنند.