پل ریکور ( به فرانسوی: Paul Ricœur ) ( زادهٔ ۲۷ فوریه ۱۹۱۳ - درگذشتهٔ ۲۰ مه ۲۰۰۵ ) فیلسوف و ادیب برجستهٔ فرانسوی بود که با ترکیب شرح های پدیدارشناختی با تفاسیر هرمنوتیک شناخته شده است. ریکور در کنار هانس - گئورگ گادامر به عنوان برجسته ترین متخصصان هرمنوتیک در قرن معاصر شناخته می شوند. امانوئل مکرون رئیس جمهور فعلی فرانسه، از دستیاران و شاگردان ریکور بود.
پدر پل ریکور در جنگ جهانی اول کشته شد و مادرش نیز در کودکی او درگذشت و پل کوچک توسط پدربزرگ و مادربزرگ خود بزرگ شد. پل ریکور در دانشگاه سوربن فرانسه درس خواند. وی یک مدرک دکترا در فلسفه و یک مدرک دکترا در ادبیات اخذ کرد.
ماهیت زبان و معنا، کنش، عنصر ذهنی، متن، گزارش، تأثیر حضور دیگری مسایل مرکزی در مباحث فلسفی، زبانشناسی، نظریه ادبی و علوم انسانی بوده اند و پل ریکور در آنها صاحب نظر. نخستین کارش را با عنوان گابریل مارسل و کارل یاسپرس در سال ۱۹۴۸ منتشر کرد. وی همواره زیر نفوذ عقاید استادش مارسل دربارهٔ هستی شناسی انضمامی و مفاهیم هدف، آزادی و امید باقی ماند. در سالهای جنگ ریکور بازداشت و به آلمان منتقل شد و در زندان کتاب ایده های راهگشا برای گونه ای از پدیدارشناسی ادموند هوسرل را به زبان فرانسوی ترجمه کرد. انتشار کتاب فلسفه اراده در حکم آغاز فلسفهٔ ریکور و از جمله مهم ترین آثار وی است. مجلد نخست آن را در سال ۱۹۴۹ با عنوان ارادی و غیرارادی منتشر نمود و مجلد بعدی با عنوان هدفمندی و توان شامل دو بخش انسان خطا کار و سویهٔ شر منتشر گردید.
تاریخ و حقیقت که مجموعه ای از رساله های وی دربارهٔ مفهوم تاریخ در هرمنوتیک است در سال ۱۹۵۵ منتشر شد. دربارهٔ تاویل، بحثی دربارهٔ فروید، اختلاف تأویل ها، استعارهٔ زنده و از متن تا کنش مهم ترین آثار ریکور در زمینهٔ هرمنوتیک هستند. خویشتن همچون دیگری، که مهم ترین کار فلسفی ریکور است.
خواندن ها، مجموعه مقالات ریکور در سه جلد که هر کدام به ترتیب جلد اول در باب قدرت و سیاست، جلد دوم دربارهٔ نظریه ادبی، و جلد سوم دربارهٔ رابطهٔ فلسفه و دین منتشر شده اند. در نخستین بخش مجلد اول خواندن ها، ریکور به بررسی اندیشهٔ شماری از مهم ترین متفکران سیاسی نظیر هانا آرنت، یان پاکوتا، و کارل یاسپرس می پردازد با عنوان «ناسازه های سیاست». دشواری خرد سیاسی همواره رویارویی با ناسازه ها بوده است. در بخش دوم با عنوان زبان سیاسی به ویژه نقش آن در نظریهٔ عدالت بررسی شده است. مقالهٔ مهم ریکور در شناخت نظریهٔ عدالت جان راولس در این بخش آمده است. مقالهٔ که در گسترش بحث مشهور راولس، خود گردانی اجتماعی را در برابر افسانهٔ قرار داد اجتماعی قرار می دهد. بخش سوم کتاب با عنوان دانایی پراتیک، مقالاتی در موضوع اخلاق سیاسی گرد آمده اند که از این راه شماری از مهم ترین معضل های دموکراسی چون پذیرش و تسامح مورد بررسی قرار گرفته اند. [ ۱] -
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپدر پل ریکور در جنگ جهانی اول کشته شد و مادرش نیز در کودکی او درگذشت و پل کوچک توسط پدربزرگ و مادربزرگ خود بزرگ شد. پل ریکور در دانشگاه سوربن فرانسه درس خواند. وی یک مدرک دکترا در فلسفه و یک مدرک دکترا در ادبیات اخذ کرد.
ماهیت زبان و معنا، کنش، عنصر ذهنی، متن، گزارش، تأثیر حضور دیگری مسایل مرکزی در مباحث فلسفی، زبانشناسی، نظریه ادبی و علوم انسانی بوده اند و پل ریکور در آنها صاحب نظر. نخستین کارش را با عنوان گابریل مارسل و کارل یاسپرس در سال ۱۹۴۸ منتشر کرد. وی همواره زیر نفوذ عقاید استادش مارسل دربارهٔ هستی شناسی انضمامی و مفاهیم هدف، آزادی و امید باقی ماند. در سالهای جنگ ریکور بازداشت و به آلمان منتقل شد و در زندان کتاب ایده های راهگشا برای گونه ای از پدیدارشناسی ادموند هوسرل را به زبان فرانسوی ترجمه کرد. انتشار کتاب فلسفه اراده در حکم آغاز فلسفهٔ ریکور و از جمله مهم ترین آثار وی است. مجلد نخست آن را در سال ۱۹۴۹ با عنوان ارادی و غیرارادی منتشر نمود و مجلد بعدی با عنوان هدفمندی و توان شامل دو بخش انسان خطا کار و سویهٔ شر منتشر گردید.
تاریخ و حقیقت که مجموعه ای از رساله های وی دربارهٔ مفهوم تاریخ در هرمنوتیک است در سال ۱۹۵۵ منتشر شد. دربارهٔ تاویل، بحثی دربارهٔ فروید، اختلاف تأویل ها، استعارهٔ زنده و از متن تا کنش مهم ترین آثار ریکور در زمینهٔ هرمنوتیک هستند. خویشتن همچون دیگری، که مهم ترین کار فلسفی ریکور است.
خواندن ها، مجموعه مقالات ریکور در سه جلد که هر کدام به ترتیب جلد اول در باب قدرت و سیاست، جلد دوم دربارهٔ نظریه ادبی، و جلد سوم دربارهٔ رابطهٔ فلسفه و دین منتشر شده اند. در نخستین بخش مجلد اول خواندن ها، ریکور به بررسی اندیشهٔ شماری از مهم ترین متفکران سیاسی نظیر هانا آرنت، یان پاکوتا، و کارل یاسپرس می پردازد با عنوان «ناسازه های سیاست». دشواری خرد سیاسی همواره رویارویی با ناسازه ها بوده است. در بخش دوم با عنوان زبان سیاسی به ویژه نقش آن در نظریهٔ عدالت بررسی شده است. مقالهٔ مهم ریکور در شناخت نظریهٔ عدالت جان راولس در این بخش آمده است. مقالهٔ که در گسترش بحث مشهور راولس، خود گردانی اجتماعی را در برابر افسانهٔ قرار داد اجتماعی قرار می دهد. بخش سوم کتاب با عنوان دانایی پراتیک، مقالاتی در موضوع اخلاق سیاسی گرد آمده اند که از این راه شماری از مهم ترین معضل های دموکراسی چون پذیرش و تسامح مورد بررسی قرار گرفته اند. [ ۱] -
wiki: پل ریکور