پروژه پرومتئوس ( انگلیسی: Project Prometheus ) پروژه ای است که در سال ۲۰۰۳ توسط ناسا برای توسعهٔ سیستم های هسته ای در مأموریت های فضایی دراز مدت تأسیس شد. از زمان لغو پروژهٔ پیشرانه هسته ای ( SNTP ) در سال ۱۹۹۵، این نخستین اقدام جدی ناسا به طرف استفاده از پیشرانه هسته ای فضاپیما بود. این پروژه برای طراحی، توسعه و پرواز چندین مأموریت فضایی عمیق به سیاره های بیرونی برنامه ریزی شده بود.
این پروژه در سال ۲۰۰۵ به دلیل تقاضاهای دیگر بودجه ناسا لغو شد. [ ۱] بودجه آن از ۲۵۲٫۶ میلیون دلار در سال ۲۰۰۵[ ۲] به ۱۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۰۶ کاهش یافت که ۹۰ میلیون دلار آن برای هزینه های بسته شدن در قراردادهای لغو شده بود.
فضاپیماهای اکتشافی سیاره های بیرونی منظومه به دلیل فاصله آنها از خورشید به شدت محدود هستند زیرا نمی توانند از انرژی خورشیدی به عنوان منبع انرژی الکتریکی برای ابزار دقیق پردازنده یا پیشرانه یونی استفاده کنند. مأموریت های قبلی به سیاره های بیرونی مانند ویجر و پروب گالیله بر ژنراتور ترموالکتریک رادیو ایزوتوپ ( RTG ) به عنوان منبع اصلی برق خود تکیه کرده اند. برخلاف RTGها که به گرمای تولید شده توسط پوسیدگی طبیعی ایزوتوپ های رادیواکتیو متکی هستند، پروژه پرومتئوس خواستار استفاده از یک راکتور هسته ای کوچک به عنوان منبع اصلی تهیهٔ برق شد.
• مشتری مدار یخی یخی
• کاوش در قمرهای جوویان اروپا، گانیمد و کالیستو. در ابتدا برنامه ریزی شده بود که اولین مأموریت پروژه پرومتئوس باشد، بسیار پیچیده و گران به نظر می رسید و بودجه آن در بودجه ۲۰۰۶ کاهش یافت. در عوض ناسا برای آزمایش رآکتور و سیستم های رد گرما، احتمالاً با اندازه گیری یک فضاپیما از اندازه اصلی خود، یک مأموریت نمایشی را به هدف نزدیک به زمین در نظر گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پروژه در سال ۲۰۰۵ به دلیل تقاضاهای دیگر بودجه ناسا لغو شد. [ ۱] بودجه آن از ۲۵۲٫۶ میلیون دلار در سال ۲۰۰۵[ ۲] به ۱۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۰۶ کاهش یافت که ۹۰ میلیون دلار آن برای هزینه های بسته شدن در قراردادهای لغو شده بود.
فضاپیماهای اکتشافی سیاره های بیرونی منظومه به دلیل فاصله آنها از خورشید به شدت محدود هستند زیرا نمی توانند از انرژی خورشیدی به عنوان منبع انرژی الکتریکی برای ابزار دقیق پردازنده یا پیشرانه یونی استفاده کنند. مأموریت های قبلی به سیاره های بیرونی مانند ویجر و پروب گالیله بر ژنراتور ترموالکتریک رادیو ایزوتوپ ( RTG ) به عنوان منبع اصلی برق خود تکیه کرده اند. برخلاف RTGها که به گرمای تولید شده توسط پوسیدگی طبیعی ایزوتوپ های رادیواکتیو متکی هستند، پروژه پرومتئوس خواستار استفاده از یک راکتور هسته ای کوچک به عنوان منبع اصلی تهیهٔ برق شد.
• مشتری مدار یخی یخی
• کاوش در قمرهای جوویان اروپا، گانیمد و کالیستو. در ابتدا برنامه ریزی شده بود که اولین مأموریت پروژه پرومتئوس باشد، بسیار پیچیده و گران به نظر می رسید و بودجه آن در بودجه ۲۰۰۶ کاهش یافت. در عوض ناسا برای آزمایش رآکتور و سیستم های رد گرما، احتمالاً با اندازه گیری یک فضاپیما از اندازه اصلی خود، یک مأموریت نمایشی را به هدف نزدیک به زمین در نظر گرفت.
wiki: پروژه پرومتئوس