پرم اتما

پرم آتما. پرم آتما، ( پاراماتما ) ( انگلیسی: Paramātmā ) ، جان بزرگ، روح مطلق، جان جان ها. [ ۱]
پوروشا ( روح یا اصل فاعل ) در «بهگود گیتا» دو قسم است: که یکی فنا ناپذیر ( aksara ) و دیگری فنا پذیر ( ksara ) . موجودات عالم همان پوروشای فنا پذیر اند، در حالی که پوروشای فنا ناپذیر را روح ممتاز ( purusottamah ) و واقعیت مطلق و نامتناهی ( Paramātmā ) می گویند. [ ۲]
اگر آدمی خویش را به وسیلهٔ خویش ارتقاء بدهد و در تحصیل حقایق ذاتی خود، همت گمارد و نفس سرکش او آرام گیرد از مصائب روزگار خلاصی می یابد و بر واقعیت مطلق حق ( Paramātmā ) واقف گردد و در این حال، خوبی و بدی، نیکنامی و رسوایی برای او یکسان است و خاک و سنگ و زر در نظرش ارزش مساوی دارند. [ ۳]
در سطح بالاتر از اکشار ( Akshar ) پوروشای دیگری هست که پاراماتما ( Paramātmā ) نام دارد
ام ( Om ) که پراناوا نیز نامیده می شود، یکی از اسماء پروردگار است. اتها روا شیکهوپانیشاد ( Atharava shikhopanishad ) می گوید: پراوانا را با این نام از آن جهت می خوانند که با تکرارش همهٔ پراناها را وامی دارد تا با پاراماتمان ( Paramatman ) که جان همهٔ جان ها است تعظیم کنید وعلتش این است که تلفظ ( اُم O m ) جریانهای پرانا را از سوشومنا به ساها سرار رو به بالا جاری می کند. [ ۴]