پرتره دکتر گاشه ( به انگلیسی: Portrait of Dr. Gachet ) یکی از مورد ستایش ترین نقاشی های ونسان ون گوگ نقاش هلندی است. نقاشی چهره دکتر پاول گاشه است که در ماه های آخر زندگی ون گوگ از او مراقبت کرد. دو نسخه معتبر از این پرتره وجود دارد، که هر دو در ژوئن ۱۸۹۰ در اور سور آواز کشیده شده است. هر دو نسخه دکتر گاشه را که روی یک صندلی نشسته و سرش را به بازوی راست تکیه داده نشان می دهد. اما آن دو از نظر رنگ آمیزی و سبک متفاوت هستند. در ۱۹۹۰ نسخه اول با ۸۲٫۵ میلیون دلار ( ۷۵ میلیون دلار به اضافه ۱۰٪ کمیسیون خریدار ) در حراجی در نیویورک رکورد دار بالاترین قیمت فروش شد. [ ۱]
در سال ۱۸۹۰ تئو برادر ون گوگ بدنبال خانه ای برای او که از بیمارستان روانی در سنت رمی مرخص شده بود می گشت. با توصیه کامی پیسارو – بیمار سابق دکتر گاشه که به تئو دربارهٔ علاقه گاشه برای کار با هنرمند گفته بود - تئو برادرش را به دومین خانه دکتر در اواز فرستاد. [ ۲] اولین برداشت ون گوگ از گاشه خوب نبود. در نامه ای به برادرش خاطر نشان کرد: فکر می کنم ابداً نباید روی دکتر گاشه حساب کنیم. فکر می کنم او از من بیمارتر است، زمانی که مرد نابینایی، نابینای دیگری را هدایت کند، هر دوی آن ها در گودال نخواهند افتاد؟[ ۳] اگر چه در نامه ای که تاریخ دو روز بعد را دارد به خواهرش ویلهلمینا، اطمینان داد: «دکتر گاشه یک دوست واقعی است، آنقدر از نظر بدنی و فکری به هم شبیه هستیم که او را مثل برادرم می دانم. »[ ۴]
در بیمارستان روانی ون گوگ بارها به نقاشی اوژن دولاکروا از تورکواتو تاسو فکر کرد. بعد از ملاقات با پل گوگن در مون پلیه با دیدن مجموعه آثار آلفرد برویاس در موزه فابر، ون گوگ نامه ای به برادرش تئو نوشت و تقاضا کرد نسخه ای از لیتوگراف بعد از چاپ را برایش پیدا کند. [ ۵] سه ماه ونیم قبل، در مورد نقاشی به عنوان نمونه ای از پرتره هایی که قصد کشیدنش را داشت اندیشیده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۸۹۰ تئو برادر ون گوگ بدنبال خانه ای برای او که از بیمارستان روانی در سنت رمی مرخص شده بود می گشت. با توصیه کامی پیسارو – بیمار سابق دکتر گاشه که به تئو دربارهٔ علاقه گاشه برای کار با هنرمند گفته بود - تئو برادرش را به دومین خانه دکتر در اواز فرستاد. [ ۲] اولین برداشت ون گوگ از گاشه خوب نبود. در نامه ای به برادرش خاطر نشان کرد: فکر می کنم ابداً نباید روی دکتر گاشه حساب کنیم. فکر می کنم او از من بیمارتر است، زمانی که مرد نابینایی، نابینای دیگری را هدایت کند، هر دوی آن ها در گودال نخواهند افتاد؟[ ۳] اگر چه در نامه ای که تاریخ دو روز بعد را دارد به خواهرش ویلهلمینا، اطمینان داد: «دکتر گاشه یک دوست واقعی است، آنقدر از نظر بدنی و فکری به هم شبیه هستیم که او را مثل برادرم می دانم. »[ ۴]
در بیمارستان روانی ون گوگ بارها به نقاشی اوژن دولاکروا از تورکواتو تاسو فکر کرد. بعد از ملاقات با پل گوگن در مون پلیه با دیدن مجموعه آثار آلفرد برویاس در موزه فابر، ون گوگ نامه ای به برادرش تئو نوشت و تقاضا کرد نسخه ای از لیتوگراف بعد از چاپ را برایش پیدا کند. [ ۵] سه ماه ونیم قبل، در مورد نقاشی به عنوان نمونه ای از پرتره هایی که قصد کشیدنش را داشت اندیشیده بود.
wiki: پرتره دکتر گاشه