بیمارستان روانی (psychiatric hospital)
(یا: تیمارستان؛ سابقاً دارالمجانین) محل نگهداری، مراقبت و درمان موقت یا دایم مبتلایان به بیماری های حاد یا مزمن روانی ذهنی و عصبی. در اکثر جوامع قدیم بشری بیماران روانی را دیوانه می خواندند و مجانین خطرناک را به زنجیر می کشیدند و یا در مکان های نامناسب و دور از انظار محبوس می کردند. بین انواع بیماری های روانی جز شدت و ضعف آن تفاوتی نمی شناختند. محمد زکریای رازی پزشک ایرانی رابطۀ برخی از بیماری های روانی با وضع جسمانی را کشف کرد و در مداوای آنان کوشید. ابن سینا روش معالجۀ بیماران روانی عاطفی و ارتباط ضربان نبض و قلب را با حالات روحی مبتلایان دریافت و از پیشگامان بزرگ روان درمانی شد. نخستین محل نگهداری بیماران روانی (تیمارستان، درالمجانین) در قرون میانه توسط پزشکان اسلامی در بغداد تأسیس شد و سپس در فاس، قاهره، حلب نیز به وجود آمد. برعکس جهان اسلام، اروپائیان دیوانگان را مُسَخّر شیاطین می دانستند و با آنان رفتار غیرانسانی داشتند. اولین محل نگهداری و جمع آوری این گونه افراد، با عنوان خانۀ دیوانگان بِدلَم (بیت اللحم) در اروپا، در شهر لندن تأسیس شد (۱۲۴۲م). در این محل بیماران را معمولاً زنجیر می کردند و تازیانه می زدند. در ۱۷۰۰ مجانین را «بیمار» خواندند. در ۱۸۲۸ پارلمان انگلیس دولت را مجبور به تأسیس ساختمانی مخصوص نگهداری بیماران روانی کرد و این ساختمان در ۱۸۳۱ در میدل اسکس لندن افتتاح شد. نخستین بیمارستان روانی به منظور درمان مبتلایان، در ۱۸۳۴ در نیوانگلند امریکا تأسیس گردید. امروزه در نقاط مختلف جهان بیمارستان های روانی پیشرفته و مجهز با کادرهای تخصصی می کوشند بسیاری از بیماران را درمان کنند و با مبتلایان درمان ناپذیر نیز رفتاری انسانی داشته باشند.
(یا: تیمارستان؛ سابقاً دارالمجانین) محل نگهداری، مراقبت و درمان موقت یا دایم مبتلایان به بیماری های حاد یا مزمن روانی ذهنی و عصبی. در اکثر جوامع قدیم بشری بیماران روانی را دیوانه می خواندند و مجانین خطرناک را به زنجیر می کشیدند و یا در مکان های نامناسب و دور از انظار محبوس می کردند. بین انواع بیماری های روانی جز شدت و ضعف آن تفاوتی نمی شناختند. محمد زکریای رازی پزشک ایرانی رابطۀ برخی از بیماری های روانی با وضع جسمانی را کشف کرد و در مداوای آنان کوشید. ابن سینا روش معالجۀ بیماران روانی عاطفی و ارتباط ضربان نبض و قلب را با حالات روحی مبتلایان دریافت و از پیشگامان بزرگ روان درمانی شد. نخستین محل نگهداری بیماران روانی (تیمارستان، درالمجانین) در قرون میانه توسط پزشکان اسلامی در بغداد تأسیس شد و سپس در فاس، قاهره، حلب نیز به وجود آمد. برعکس جهان اسلام، اروپائیان دیوانگان را مُسَخّر شیاطین می دانستند و با آنان رفتار غیرانسانی داشتند. اولین محل نگهداری و جمع آوری این گونه افراد، با عنوان خانۀ دیوانگان بِدلَم (بیت اللحم) در اروپا، در شهر لندن تأسیس شد (۱۲۴۲م). در این محل بیماران را معمولاً زنجیر می کردند و تازیانه می زدند. در ۱۷۰۰ مجانین را «بیمار» خواندند. در ۱۸۲۸ پارلمان انگلیس دولت را مجبور به تأسیس ساختمانی مخصوص نگهداری بیماران روانی کرد و این ساختمان در ۱۸۳۱ در میدل اسکس لندن افتتاح شد. نخستین بیمارستان روانی به منظور درمان مبتلایان، در ۱۸۳۴ در نیوانگلند امریکا تأسیس گردید. امروزه در نقاط مختلف جهان بیمارستان های روانی پیشرفته و مجهز با کادرهای تخصصی می کوشند بسیاری از بیماران را درمان کنند و با مبتلایان درمان ناپذیر نیز رفتاری انسانی داشته باشند.
wikijoo: بیمارستان_روانی