«پادشاهی کیومرث» داستانِ نخستینِ پادشاه جهان ( به گفته ی شاهنامه در اسطوره ایرانیان ) و نخستین پادشاهی پیشدادی در شاهنامهٔ فردوسی است که سی سالِ پادشاهی گیومرت را داستان می کند.
فردوسی چنین ابراز می دارد که او در کمال و آراستگی و بزرگی دیهیم بر سر گذاشت ولی از روزگار او اگاهی چندانی در دست نیست. زمان کیومرث مانند زمانی نیست که پسر از پدر یاد نماید یا روزگار و از سرگذشته ها و خاطرات پدر را بتواند مو بمو بازگو نماید، آنچه بود کیومرث آدمی بود برتر از دیگران در نیکخویی واخلاق ومردم دوستی و آدمیت.
فردوسی که خویش را پژوهنده نوشته ها و نامه های کهن نام می برد و از نام آوران و پهلونان ایران باستان دم می زند، درباره کیومرث اینگونه ابراز می دارد که او نخستین کسی بود آیین تاج و تحت را بنیان نهاد و باززنده نمود پیش از او در میان خاندانهای ایرانی پادشاهی باشیدن نداشت. پادشاهی کیومرث از روز نوروز که جهان پر از فرّ و آیین و آب است آغاز می گردد. دشت و دمن پر از سبزه و گیاه، آفتاب گرمابخش و درخشان، چنین روزی است که کیومرث تاج شاهی بسر برنهاد:
سرگذشت کیومرث و خاندانش از سروده های نامبرده چنین پدیدار می گردد که او نه تنها پادشاه بزرگی نبود ونکه تنها کدخدای دهکده یا خاندان خویش که همان جم باشد، بود. خانه و مانگاه نخست شان در دل کوه جای داشت این چنین که گمان می رود از کوهستان نشینان بوده که خانه یا پایگاهش در دل کوه جای داشت. جامه ها و تن پوش های کیومرث و گروه اش نیز جامه های بافته شده نبود یا به گفتاری دیگر هنوز به هنر پارچه بافی آشنایی نداشتند از پوست حیوانات رام شدنی و حشی یا ددان مانند پلنگ ددیک برای خویش فراهم می نمودند. اینک از فرهنگ روزگار نامبرده در ایران چیزها و کارهایی به میانجی باستانشناسان کاوش و یافته گردیده است.
اجتماع مردمان در زمان کیومرث داشتند هنوز دوران اولیه بشر متمدن و یکجانشین را سپری می نمود و نیاز به ارتقاء همه جانبه داشت. بدین سبب کیومرث در پیشرفت فرهنگ و تمدن ایرانیان نقش بسزایی ایفا نموده و پدر تاج دار ایرانیان کهن بوده است. شاهنامه او را بانی و ترویج دهندهٔ انواع پوشیدنی، خوردنی، آموزش و پرورش معرفی می کند به عبارتی ایرانیان برخی فنون را در رشتن و بافتن از پشم حیوانات را مدیون وی هستند. همچنین برخی غذاها و خوراکی های جدید و هنر پخت وپز را کیومرث به همگان عرضه نموده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففردوسی چنین ابراز می دارد که او در کمال و آراستگی و بزرگی دیهیم بر سر گذاشت ولی از روزگار او اگاهی چندانی در دست نیست. زمان کیومرث مانند زمانی نیست که پسر از پدر یاد نماید یا روزگار و از سرگذشته ها و خاطرات پدر را بتواند مو بمو بازگو نماید، آنچه بود کیومرث آدمی بود برتر از دیگران در نیکخویی واخلاق ومردم دوستی و آدمیت.
فردوسی که خویش را پژوهنده نوشته ها و نامه های کهن نام می برد و از نام آوران و پهلونان ایران باستان دم می زند، درباره کیومرث اینگونه ابراز می دارد که او نخستین کسی بود آیین تاج و تحت را بنیان نهاد و باززنده نمود پیش از او در میان خاندانهای ایرانی پادشاهی باشیدن نداشت. پادشاهی کیومرث از روز نوروز که جهان پر از فرّ و آیین و آب است آغاز می گردد. دشت و دمن پر از سبزه و گیاه، آفتاب گرمابخش و درخشان، چنین روزی است که کیومرث تاج شاهی بسر برنهاد:
سرگذشت کیومرث و خاندانش از سروده های نامبرده چنین پدیدار می گردد که او نه تنها پادشاه بزرگی نبود ونکه تنها کدخدای دهکده یا خاندان خویش که همان جم باشد، بود. خانه و مانگاه نخست شان در دل کوه جای داشت این چنین که گمان می رود از کوهستان نشینان بوده که خانه یا پایگاهش در دل کوه جای داشت. جامه ها و تن پوش های کیومرث و گروه اش نیز جامه های بافته شده نبود یا به گفتاری دیگر هنوز به هنر پارچه بافی آشنایی نداشتند از پوست حیوانات رام شدنی و حشی یا ددان مانند پلنگ ددیک برای خویش فراهم می نمودند. اینک از فرهنگ روزگار نامبرده در ایران چیزها و کارهایی به میانجی باستانشناسان کاوش و یافته گردیده است.
اجتماع مردمان در زمان کیومرث داشتند هنوز دوران اولیه بشر متمدن و یکجانشین را سپری می نمود و نیاز به ارتقاء همه جانبه داشت. بدین سبب کیومرث در پیشرفت فرهنگ و تمدن ایرانیان نقش بسزایی ایفا نموده و پدر تاج دار ایرانیان کهن بوده است. شاهنامه او را بانی و ترویج دهندهٔ انواع پوشیدنی، خوردنی، آموزش و پرورش معرفی می کند به عبارتی ایرانیان برخی فنون را در رشتن و بافتن از پشم حیوانات را مدیون وی هستند. همچنین برخی غذاها و خوراکی های جدید و هنر پخت وپز را کیومرث به همگان عرضه نموده است.
wiki: پادشاهی گیومرت