ویرجینال یک ساز صفحه کلیدی از خانواده سازهای هارپسیکورد است. که نواختن آن در اواخر دوره رنسانس و اوایل دوره باروک در اروپا رایج بود.
ویرجینال یک شکل کوچک تر شده و ساده ترشده از هارپسیکورد است و در هر کلید یک سیم وجود دارد و شما فقط قادر به زدن یک نت با هر کلید هستید. بیشتر این سازها، بدون پایه ساخته شده اند و برای نواختن روی میز قرار داده می شوند. ولی بعداً مدل های بعدی این ساز با پایه ساخته شد.
مکانیسم ویرجینال ها همانند ساز هارپسیکورد است، زیرا سیم های آن با یک زخمه به یک جک متصل شده است.
با این حال، قاب آن مستطیلی یا چند ضلعی است و تارهای آن فقط یک نت را اجرا می کنند. تارها یا در یک انتها مانند هارپسیکول بریده می شوند، و نزدیک به وسط، صدای غنی تر و شبیه فلوت تولید می شود.
منشأ نام این ساز نامعلوم است. ممکن است از لاتین virga به معنی میله گرفته شود، و شاید منظور جک های چوبی است که در انتهای کلیدها قرار دارد، اما این ثابت نشده است. احتمال دیگر این است که این نام از کلمه باکره گرفته شده است، زیرا این ساز بیشتر توسط زنان نواخته می شد. [ ۱] یا شاید منشأ نام آن از صدای آن، که شبیه صدای دختر جوان است برگرفته شده ( vox virginalis ) . دیدگاه دیگر این است که این نام از مریم مقدس گرفته شده است زیرا راهبه ها برای همراهی سرودها به او افتخار تقدس می دادند.
در انگلستان، در دوران الیزابت و یعقوب، هر ساز کیبورد زهی اغلب به عنوان یک ساز بکر توصیف می شد و به هرپسیکال یا در یک کلاویکورد یا اسپینت نیز ویرجینال گفته می شد، شاهکارهای ویلیام برد و معاصرانش غالباً بر روی هارپسیکوردهای سایز بزرگ، ایتالیایی یا فلاندرایی اجرا می شدند، و نه تنها بر روی ویرجینال ها که امروزه به آن می گوییم.
ریشه این ساز که صفحه کلید روی آن اعمال شده است، احتمالاً از قرن پانزدهم می آید اولین ذکر این کلمه در Paulus Paulirinus از پراگ ( 1413 - 1471 ) Tractatus de musica در حدود ۱۴۶۰ وجود دارد که در آن می نویسد: "ویرجینال یک ساز به شکل کلاویکورد است، دارای سیم های فلزی که به آن یک صدا می دهد. ای سیم دارای ۳۲ رشته سیم است که با ضربه زدن به انگشتان بر روی کلیدهای برجسته حرکت می کند و در دو مرحله کامل و نیم حالت لحنی دلپذیر ایجاد می کند. به این ساز ویرجینال گفته می شود، زیرا مانند یک ویرجینال، با صدای ملایم و بدون مزاحمت به نظر می رسد. " OED اولین اشاره خود را به انگلیسی در ۱۵۳۰، هنگامی که پادشاه هنری هشتم پنج ساز به این نام خریداری کرد، ثبت می کند. ویرجینال های کوچک اولیه یا در دامان یا معمولاً روی میز قرار می گرفتند[ ۲] اما تقریباً همه نمونه های بعدی با غرفه های خود ارائه می شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویرجینال یک شکل کوچک تر شده و ساده ترشده از هارپسیکورد است و در هر کلید یک سیم وجود دارد و شما فقط قادر به زدن یک نت با هر کلید هستید. بیشتر این سازها، بدون پایه ساخته شده اند و برای نواختن روی میز قرار داده می شوند. ولی بعداً مدل های بعدی این ساز با پایه ساخته شد.
مکانیسم ویرجینال ها همانند ساز هارپسیکورد است، زیرا سیم های آن با یک زخمه به یک جک متصل شده است.
با این حال، قاب آن مستطیلی یا چند ضلعی است و تارهای آن فقط یک نت را اجرا می کنند. تارها یا در یک انتها مانند هارپسیکول بریده می شوند، و نزدیک به وسط، صدای غنی تر و شبیه فلوت تولید می شود.
منشأ نام این ساز نامعلوم است. ممکن است از لاتین virga به معنی میله گرفته شود، و شاید منظور جک های چوبی است که در انتهای کلیدها قرار دارد، اما این ثابت نشده است. احتمال دیگر این است که این نام از کلمه باکره گرفته شده است، زیرا این ساز بیشتر توسط زنان نواخته می شد. [ ۱] یا شاید منشأ نام آن از صدای آن، که شبیه صدای دختر جوان است برگرفته شده ( vox virginalis ) . دیدگاه دیگر این است که این نام از مریم مقدس گرفته شده است زیرا راهبه ها برای همراهی سرودها به او افتخار تقدس می دادند.
در انگلستان، در دوران الیزابت و یعقوب، هر ساز کیبورد زهی اغلب به عنوان یک ساز بکر توصیف می شد و به هرپسیکال یا در یک کلاویکورد یا اسپینت نیز ویرجینال گفته می شد، شاهکارهای ویلیام برد و معاصرانش غالباً بر روی هارپسیکوردهای سایز بزرگ، ایتالیایی یا فلاندرایی اجرا می شدند، و نه تنها بر روی ویرجینال ها که امروزه به آن می گوییم.
ریشه این ساز که صفحه کلید روی آن اعمال شده است، احتمالاً از قرن پانزدهم می آید اولین ذکر این کلمه در Paulus Paulirinus از پراگ ( 1413 - 1471 ) Tractatus de musica در حدود ۱۴۶۰ وجود دارد که در آن می نویسد: "ویرجینال یک ساز به شکل کلاویکورد است، دارای سیم های فلزی که به آن یک صدا می دهد. ای سیم دارای ۳۲ رشته سیم است که با ضربه زدن به انگشتان بر روی کلیدهای برجسته حرکت می کند و در دو مرحله کامل و نیم حالت لحنی دلپذیر ایجاد می کند. به این ساز ویرجینال گفته می شود، زیرا مانند یک ویرجینال، با صدای ملایم و بدون مزاحمت به نظر می رسد. " OED اولین اشاره خود را به انگلیسی در ۱۵۳۰، هنگامی که پادشاه هنری هشتم پنج ساز به این نام خریداری کرد، ثبت می کند. ویرجینال های کوچک اولیه یا در دامان یا معمولاً روی میز قرار می گرفتند[ ۲] اما تقریباً همه نمونه های بعدی با غرفه های خود ارائه می شدند.
wiki: ویرجینال