ولسوالی جاغوری دومین ولسوالی بزرگ در ولایت غزنی بعد از ناور بوده و مرکز آن سنگ ماشه می باشد. بر پایه آمار رسمی جمعیت آن ۱۹۹٬۵۵۳ نفر در سال ۱۳۹۹ بوده است. [ ۱] باشندگان جاغوری از قوم هزاره می باشند. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶]
درمورد وجه تسمیه جاغوری چندین نظریه از محققین غربی به شرح ذیل مطرح شده است:
• در عرف عده ای جاغوری ها، کلمه جاغوری را مرکب از جام و غوری می داند و عده ای دیگر آنرا مرکب از کلمه جای غوریان می داند؛ هرچند نظر دوم محتمل تر می نماید اما تاهنوز برای هیچ کدام مدرک علمی در دسترس نیست.
• فوچر نام جاغوری را مشتق شده از کلمه سانسکریت جاگودا می داند که شکل تغییریافته کلمه زابل است.
• بیوار قدم فراتر گذاشته و جاگودا را عبارت سانسکریت شده کلمه زابل دانسته است.
پروفسور بیوار هنگام بازدیدش از جاغوری در سال ۱۹۶۲، صخره های نقاشی ۺده ای را در روستای بیدسای کشف کرد که از قدمت مسکونی بودن این منطقه از عصر برنز خبر می دهد. [ ۷] او متوجه شد که این کنده کاری ها بیشتر شکل بز کوهی را دارند و در گوشه بالایی سمت راست نیز دو مرد با شمشیر در حال مبارزه است. در منطقه ریگ گردون علاوه بر سنگ نوشته ها، اشکال شکارچی های در حال حمله با نیزه را نشان می دهد. [ ۸]
پروفسور بیوار نتایج تحقیقات خودرا راجع به مکان اول اینگونه بیان کرد که این کنده کاری ها مربوط به دوره هفتالی ها می باشد و راجع به مکان دوم وی بیان داشت که این نقاشی ها از دوره مغولان در قرن سیزدهم است. وی نظریات خود را مبتنی بر نقاشی های مشابه که در سرتاسر آسیای میانه مشاهده کرده است بیان می کند. [ ۹]
ولسوالی جاغوری ۲۰۰۰ الی ۳۶۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. جاغوری ۱۸۵۵ کیلومتر مربع از دره ارغنداب علیا را شامل می شود که از غرب به ولسوالی های مالستان و دای چوپان، از شمال به ولسوالی ناور، از شرق به ولسوالی های قره باغ و مُقُر و از جنوب به ولسوالی های گیلان و ارغنداب وصل است.
ساختار جغرافیایی جاغوری به صورت کلی متشکل از یک دره اصلی بزرگ ( ارغنداب علیا ) است که در آن سه دره فرعی تقریباً به موازات هم قرار گرفته و از شرق به غرب امتداد یافته اند. در زبان محلی به دره ناوه گفته می شود. این سه ناوه عبارتند از: ناوه سنگ ماشه، ناوه المیتو و ناوه گری. ناوه سنگ ماشه در مرکز قرار دارد و بزرگ ترین منطقه جاغوری را شامل می شود که از شرق به کوتل لومان ( لومو ) و تمکی قره باغ، از غرب به بابه و ایچه، از شمال به ناوه المیتو و از جنوب با ناوه گری وصل است. منطقه مسکونی مهم این ناوه پس از شهر سنگماشه، دره حیدر است. ناوه المیتو از شرق به خربید، تکلغو، از غرب به از جنوب به ناوه سنگماشه و از شمال به وصل است منطقه مسکونی مهم این ناوه دره علودال است. ناوه نیرو یا ناوه گری از شمال با ناوه سنگماشه از شرق به زیرک، از غرب به حوتقول و از جنوب به متصل است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدرمورد وجه تسمیه جاغوری چندین نظریه از محققین غربی به شرح ذیل مطرح شده است:
• در عرف عده ای جاغوری ها، کلمه جاغوری را مرکب از جام و غوری می داند و عده ای دیگر آنرا مرکب از کلمه جای غوریان می داند؛ هرچند نظر دوم محتمل تر می نماید اما تاهنوز برای هیچ کدام مدرک علمی در دسترس نیست.
• فوچر نام جاغوری را مشتق شده از کلمه سانسکریت جاگودا می داند که شکل تغییریافته کلمه زابل است.
• بیوار قدم فراتر گذاشته و جاگودا را عبارت سانسکریت شده کلمه زابل دانسته است.
پروفسور بیوار هنگام بازدیدش از جاغوری در سال ۱۹۶۲، صخره های نقاشی ۺده ای را در روستای بیدسای کشف کرد که از قدمت مسکونی بودن این منطقه از عصر برنز خبر می دهد. [ ۷] او متوجه شد که این کنده کاری ها بیشتر شکل بز کوهی را دارند و در گوشه بالایی سمت راست نیز دو مرد با شمشیر در حال مبارزه است. در منطقه ریگ گردون علاوه بر سنگ نوشته ها، اشکال شکارچی های در حال حمله با نیزه را نشان می دهد. [ ۸]
پروفسور بیوار نتایج تحقیقات خودرا راجع به مکان اول اینگونه بیان کرد که این کنده کاری ها مربوط به دوره هفتالی ها می باشد و راجع به مکان دوم وی بیان داشت که این نقاشی ها از دوره مغولان در قرن سیزدهم است. وی نظریات خود را مبتنی بر نقاشی های مشابه که در سرتاسر آسیای میانه مشاهده کرده است بیان می کند. [ ۹]
ولسوالی جاغوری ۲۰۰۰ الی ۳۶۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. جاغوری ۱۸۵۵ کیلومتر مربع از دره ارغنداب علیا را شامل می شود که از غرب به ولسوالی های مالستان و دای چوپان، از شمال به ولسوالی ناور، از شرق به ولسوالی های قره باغ و مُقُر و از جنوب به ولسوالی های گیلان و ارغنداب وصل است.
ساختار جغرافیایی جاغوری به صورت کلی متشکل از یک دره اصلی بزرگ ( ارغنداب علیا ) است که در آن سه دره فرعی تقریباً به موازات هم قرار گرفته و از شرق به غرب امتداد یافته اند. در زبان محلی به دره ناوه گفته می شود. این سه ناوه عبارتند از: ناوه سنگ ماشه، ناوه المیتو و ناوه گری. ناوه سنگ ماشه در مرکز قرار دارد و بزرگ ترین منطقه جاغوری را شامل می شود که از شرق به کوتل لومان ( لومو ) و تمکی قره باغ، از غرب به بابه و ایچه، از شمال به ناوه المیتو و از جنوب با ناوه گری وصل است. منطقه مسکونی مهم این ناوه پس از شهر سنگماشه، دره حیدر است. ناوه المیتو از شرق به خربید، تکلغو، از غرب به از جنوب به ناوه سنگماشه و از شمال به وصل است منطقه مسکونی مهم این ناوه دره علودال است. ناوه نیرو یا ناوه گری از شمال با ناوه سنگماشه از شرق به زیرک، از غرب به حوتقول و از جنوب به متصل است.
wiki: ولسوالی جاغوری