وعده خدا به حوا

[ویکی فقه] وعده خدا به حوا (قرآن). خداوند متعال در قرآن کریم به آدم و حوا (علیهماالسلام) در صورت پیروی از هدایت های او، وعده هایی داده است.
وعده خدا به آدم و حوا (علیهما السلام) بر مصونیتشان از ترس و اندوه، در صورت پیروی از هدایتهای او بود.«وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة وکلا منها رغدا حیث شئتما ولا تقربا هـذه الشجرة فتکونا من الظــلمین• ... فاما یاتینکم منی هدی فمن تبع هدای فلا خوف علیهم ولاهم یحزنون؛ و گفتیم: ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد• گفتیم: همگی از آن، فرود آیید! هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمد، کسانی که از آن پیروی کنند، نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین شوند».
وعده مصونیت از ضلالت
وعده خدا به آدم و حوا (علیهما السلام)، برای مصونیت آنان از ضلالت و شقاوت، در صورت پیروی از هدایتهای او بود.«فقلنا یــادم ان هـذا عدو لک ولزوجک فلا یخرجنکما من الجنة فتشقی• قال اهبطا منها جمیعـا بعضکم لبعض عدو فاما یاتینکم منی هدی فمن اتبع هدای فلا یضل ولا یشقی؛ و گفتیم: ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد• گفتیم: همگی از آن، فرود آیید! هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمد، کسانی که از آن پیروی کنند، نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین شوند».خوردن آدم از آن درخت ایجاب کرد، تا قضاء هبوط او، و استقرارش در زمین، و زندگیش را در آن براند، همان زندگی شقاوت باری که آن روز وقتی او را از آن درخت نهی می کرد، از آن زندگی تحذیرش کرد، و زنهارش داد. و توبه ای که کرد باعث شد قضایی دیگر، و حکمی دوم، درباره او بکند، و او و ذریه اش را بدین وسیله احترام کند، و با هدایت آنان بسوی عبودیت خود، آب از جوی رفته او را بجوی باز گرداند.