در زیست شناسی فرگشتی، واگرایش سازشی[ ۱] ( به انگلیسی: Adaptive radiation ) ، فرآیندی است که در آن موجودات زنده به سرعت از گونه های اجدادی به چندین شکل جدید تنوع می دهند، به ویژه زمانی که تغییر در محیط، منابع جدیدی را در دسترس قرار می دهد، تعاملات زیستی را تغییر می دهد یا کنام های محیطی جدیدی را باز می کند. این فرایند با آغاز یک نیای واحد، منجر به گونه زایی و سازگاری فنوتیپی مجموعه ای از گونه ها می شود که ویژگی های ریخت شناسی و فیزیولوژیکی متفاوتی را نشان می دهند. نمونه اولیه واگرایش سازشی، گونه زایی سهره ها در گالاپاگوس ( "سهره های داروین" ) است، اما نمونه هایی از آن در سراسر جهان شناخته شده است.
نام دیگر واگرایش سازشی یا سازگاری با شرایط محیطی دگرگشت تا تکامل است
برای شناسایی یک واگرایش سازشی می توان از چهار ویژگی استفاده کرد:
• یک اصل و نسب مشترک گونه های جزء: به طور خاص یک اصل و نسب اخیر. توجه داشته باشید که این همان تک تباری نیست که همه فرزندان یک جد مشترک در آن گنجانده شوند.
• یک همبستگی فنوتیپ - محیط: ارتباط معنی داری بین محیط ها و صفات ریخت شناسی و فیزیولوژیکی مورد استفاده برای بهره برداری از آن محیط ها.
• سودمندی صفت: مزایای عملکرد یا سازواری ارزش های صفت در محیط های مربوط به آنها.
• گونه زایی سریع: حضور یک یا چند انفجار در ظهور گونه های جدید در حدود زمانی که واگرایی بوم شناختی و فنوتیپی در حال انجام است.
پنداشته می شود که واگرایش سازشی توسط یک فرصت بوم شناختی[ ۲] یا یک منطقه سازگاری جدید ایجاد می شوند. [ ۳] منابع فرصت های زیست محیطی می تواند از دست دادن آنتاگونیست ها ( رقیبان یا شکارچیان ) ، تکامل یک نوآوری کلیدی یا پراکندگی در یک محیط جدید باشد. هر یک از این فرصت های بوم شناختی این پتانسیل را دارد که منجر به افزایش اندازه جمعیت و انتخاب تثبیت کننده ( محدودکننده ) شود. از آنجایی که تنوع ژنتیکی با اندازه جمعیت[ ۴] همبستگی مثبت دارد، جمعیت گسترش یافته در مقایسه با جمعیت اجدادی آن تنوع ژنتیکی بیشتری خواهد داشت. با کاهش انتخاب تثبیت کننده، تنوع فنوتیپی نیز می تواند افزایش یابد. علاوه بر این، رقابت درون گونه ای افزایش می یابد و گزینش واگرا را برای استفاده از طیف گسترده تری از منابع ترویج می کند. این انتشار بوم شناختی توانیی گونه زایی بوم شناختی و در نتیجه واگرایش سازشی را فراهم می کند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنام دیگر واگرایش سازشی یا سازگاری با شرایط محیطی دگرگشت تا تکامل است
برای شناسایی یک واگرایش سازشی می توان از چهار ویژگی استفاده کرد:
• یک اصل و نسب مشترک گونه های جزء: به طور خاص یک اصل و نسب اخیر. توجه داشته باشید که این همان تک تباری نیست که همه فرزندان یک جد مشترک در آن گنجانده شوند.
• یک همبستگی فنوتیپ - محیط: ارتباط معنی داری بین محیط ها و صفات ریخت شناسی و فیزیولوژیکی مورد استفاده برای بهره برداری از آن محیط ها.
• سودمندی صفت: مزایای عملکرد یا سازواری ارزش های صفت در محیط های مربوط به آنها.
• گونه زایی سریع: حضور یک یا چند انفجار در ظهور گونه های جدید در حدود زمانی که واگرایی بوم شناختی و فنوتیپی در حال انجام است.
پنداشته می شود که واگرایش سازشی توسط یک فرصت بوم شناختی[ ۲] یا یک منطقه سازگاری جدید ایجاد می شوند. [ ۳] منابع فرصت های زیست محیطی می تواند از دست دادن آنتاگونیست ها ( رقیبان یا شکارچیان ) ، تکامل یک نوآوری کلیدی یا پراکندگی در یک محیط جدید باشد. هر یک از این فرصت های بوم شناختی این پتانسیل را دارد که منجر به افزایش اندازه جمعیت و انتخاب تثبیت کننده ( محدودکننده ) شود. از آنجایی که تنوع ژنتیکی با اندازه جمعیت[ ۴] همبستگی مثبت دارد، جمعیت گسترش یافته در مقایسه با جمعیت اجدادی آن تنوع ژنتیکی بیشتری خواهد داشت. با کاهش انتخاب تثبیت کننده، تنوع فنوتیپی نیز می تواند افزایش یابد. علاوه بر این، رقابت درون گونه ای افزایش می یابد و گزینش واگرا را برای استفاده از طیف گسترده تری از منابع ترویج می کند. این انتشار بوم شناختی توانیی گونه زایی بوم شناختی و در نتیجه واگرایش سازشی را فراهم می کند. [ ۲]
wiki: واگرایش سازشی