گروهی از جانداران را که نیایی مشترک دارند، دارای نسب مشترک خوانند. در زیست شناسی نوین باور عمومی بر این است که تمام جانداران زنده روی کره ی زمین از نیایی مشترک یا از خزینهٔ ژنی مشترکی نشأت گرفته اند. [ ۱]
نظریهٔ نسب مشترک همگانی بر پایهٔ اصول تکاملی نخستین بار توسط چارلز داروین در کتاب اصل انواع ( ۱۸۵۹ میلادی ) و بعدتر در کتاب هبوط انسان مطرح شد ( ۱۸۷۱ ) . امروزه این نظریه به طور کلی مورد قبول زیست شناسان است و باور بر این است که نخستین نیای مشترک همگانی، یعنی نخستین نیای مشترک همهٔ جانداران، حدود ۳٫۹ میلیارد سال پیش پدید آمده است. نظریهٔ وجود نیای مشترک همهٔ جانداران یکی از اصول فرگشت است، گرچه وجود یک اصالت تباری یگانه در مورد اندامگان های تک یاخته ای و ویروسها مورد مناقشه است.
مقاله اصلی: شواهد نیای مشترک
تمام اشکال شناخته شده حیات بر مبنای یک ساختار بیوشیمیایی بنیادی یکسان هستند: اطلاعات ژنتیکی کدگذاری شده در دی ان ای، رونوشت برداری می شوند در آران ای، از طریق اثرگذاری پروتئین - و آنزیم های آران ای، سپس به پروتئین ها ترجمه می شوند از طریق ریبوزوم ها ( ی به شدت مشابه ) ، با آدنوزین تری فسفاتها ( ATP ) ، نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید فسفات ها ( NADPH ) و دیگر چیزها به عنوان منابع انرژی، و و و. به علاوه، رمزهای ژنتیکی ( "جدول ترجمه" ای که با بر حسب آن اطلاعات دی ان ای به پروتئین ها ترجمه می شوند ) تقریباً برای تمام اشکال حیات شناخته شده، از باکتری ها و باستانیان گرفته تا حیوانات و گیاهان یکسان است. به طور کلی، جهان شمولی این رمز، توسط زیست شناسان به عنوان مدرک قطعی و معتبر در طرفداری از نظریه نیای مشترک جهانی ( به انگلیسی: Universal common descent ) به حساب می آید.
کد ژنتیکی ( "جدول ترجمه" که براساس آن اطلاعات DNA به اسیدهای آمینه و از این رو به پروتئین ها ترجمه می شوند ) تقریباً برای همه شکل های زندگی شناخته شده است، از باکتری ها و آرکی باکتری های مختلف گرفته تا حیوانات و گیاهان، یکسان می باشد. جهانی بودن این کد معمولاً توسط زیست شناسان به عنوان شواهد قطعی به سود و طرفداری تبار مشترک جهانی تلقی می شود. [ ۲]
شباهت هایی که هیچ ارتباط انطباقی ندارند را نمی توان با تکامل همگرا توضیح داد. بنابراین آنها پشتیبانی قانع کننده ای برای نزول مشترک جهانی ارائه می دهند. چنین شواهدی از دو بخش استنباط شده است: توالی های اسیدهای آمینه و توالی های DNA. پروتئین ها با ساختار سه بعدی مشابه نیازی به توالی اسید آمینه یکسان ندارند. هر شباهت بی ربطی بین توالی ها، شواهدی برای تبار مشترک محسوب می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنظریهٔ نسب مشترک همگانی بر پایهٔ اصول تکاملی نخستین بار توسط چارلز داروین در کتاب اصل انواع ( ۱۸۵۹ میلادی ) و بعدتر در کتاب هبوط انسان مطرح شد ( ۱۸۷۱ ) . امروزه این نظریه به طور کلی مورد قبول زیست شناسان است و باور بر این است که نخستین نیای مشترک همگانی، یعنی نخستین نیای مشترک همهٔ جانداران، حدود ۳٫۹ میلیارد سال پیش پدید آمده است. نظریهٔ وجود نیای مشترک همهٔ جانداران یکی از اصول فرگشت است، گرچه وجود یک اصالت تباری یگانه در مورد اندامگان های تک یاخته ای و ویروسها مورد مناقشه است.
مقاله اصلی: شواهد نیای مشترک
تمام اشکال شناخته شده حیات بر مبنای یک ساختار بیوشیمیایی بنیادی یکسان هستند: اطلاعات ژنتیکی کدگذاری شده در دی ان ای، رونوشت برداری می شوند در آران ای، از طریق اثرگذاری پروتئین - و آنزیم های آران ای، سپس به پروتئین ها ترجمه می شوند از طریق ریبوزوم ها ( ی به شدت مشابه ) ، با آدنوزین تری فسفاتها ( ATP ) ، نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید فسفات ها ( NADPH ) و دیگر چیزها به عنوان منابع انرژی، و و و. به علاوه، رمزهای ژنتیکی ( "جدول ترجمه" ای که با بر حسب آن اطلاعات دی ان ای به پروتئین ها ترجمه می شوند ) تقریباً برای تمام اشکال حیات شناخته شده، از باکتری ها و باستانیان گرفته تا حیوانات و گیاهان یکسان است. به طور کلی، جهان شمولی این رمز، توسط زیست شناسان به عنوان مدرک قطعی و معتبر در طرفداری از نظریه نیای مشترک جهانی ( به انگلیسی: Universal common descent ) به حساب می آید.
کد ژنتیکی ( "جدول ترجمه" که براساس آن اطلاعات DNA به اسیدهای آمینه و از این رو به پروتئین ها ترجمه می شوند ) تقریباً برای همه شکل های زندگی شناخته شده است، از باکتری ها و آرکی باکتری های مختلف گرفته تا حیوانات و گیاهان، یکسان می باشد. جهانی بودن این کد معمولاً توسط زیست شناسان به عنوان شواهد قطعی به سود و طرفداری تبار مشترک جهانی تلقی می شود. [ ۲]
شباهت هایی که هیچ ارتباط انطباقی ندارند را نمی توان با تکامل همگرا توضیح داد. بنابراین آنها پشتیبانی قانع کننده ای برای نزول مشترک جهانی ارائه می دهند. چنین شواهدی از دو بخش استنباط شده است: توالی های اسیدهای آمینه و توالی های DNA. پروتئین ها با ساختار سه بعدی مشابه نیازی به توالی اسید آمینه یکسان ندارند. هر شباهت بی ربطی بین توالی ها، شواهدی برای تبار مشترک محسوب می شود.
wiki: نسب مشترک