واپسین شطحیات

واپسین شطحیات کتابی است شامل یادداشت های دوران بیماری فریدریش نیچه، که توسط یوهان خوک[ ۱] زبانشناس دانشگاه لیدن هلند جمع آوری شده و در سال ۱۹۹۸ زیر عنوان «من مرده ام چون احمقم» به چاپ رسیده است. نویسندهٔ اصلی عنوان «یادداشت های بیماری»[ ۲] را بر اثر خود گذارده که مترجم فارسی بنا بر ذوق خود عنوان «واپسین شطحیات» را برای آن برگزیده است. در واقع این نوشته تنها اثری از نیچه است که توسط او بین سال های ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۷، یعنی دوران کسوف معنوی اش، به تحریر در آمده و می توان آن را به نوعی واپسین نوشته های او دانست.
بنا بر پژوهش های اخیر معلوم شده که خواهر نیچه شماری از نوشته های برادرش را که به نظرِ او «ناپسند» یا «غیراخلاقی» می آمده، «اصلاح» کرده یا از بین برده است. طی سال های ۱۹۳۵ - ۱۸۹۷ الیزابت مسئولیت بایگانی نیچه را در وایمار بر عهده گرفت و کوشید نظریاتِ شخصی خود را به مدیران و همکاران بایگانیِ نیچه تحمیل کند. بخصوص از سال ۱۹۲۰ به بعد، الیزابتِ قدرت طلب گرایش های فاشیستی پیدا کرد و به دست کاری و سانسور برخی آثار پرداخت و مقداری از نسخه ها و دست نوشته های نیچه «ناپدید» شد. متن حاضر جزو اسناد ناپدیدشدهٔ آن دوران است که به دست یکی از همکاران یوهان خوک افتاد. [ ۳]
↑ Johan Gok ↑ Notes de la Maladie ↑ F. Nietzsche, Mort parce que bête, Parc, 1998, pp. 8 - 10.