والنتینیان اول با نام کامل فلاویوس والنتینیانوس آگوستوس ( به لاتین: Flavius Valentinianus Augustus ) ( زادهٔ ۳۲۱ – درگذشتهٔ ۳۷۵ ) ملقب به والنتینیان کبیر امپراتور امپراتوری روم بین سال های ۳۶۴ تا ۳۷۵ میلادی بود. او پس از مرگ ژوویان به قدرت رسید و برادرش والنس را به عنوان امپراتور شریک حاکم بخش خاوری روم ساخت و خود ادارهٔ سرزمین های باختری را بر عهده گرفت. در دوران حکمرانی با موفقیت در برابر حملات قبایل ژرمنی آلامانی، سرمتی و کوئاتی از روم دفاع نمود. [ ۴] تئودوسیوس، سردار او دو شورش بزرگ در بریتانیا و آفریقا را سرکوب کرد. والنتینیان به عنوان آخرین امپراتور روم در طول رودخانه های دانوب و رن لشکرکشی کرد. او استحکامات مرزی روم با همسایه هایش را تقویت کرد و حتی قلاعی در خاک دشمن ساخت.
از این جهت که حاکمیت او موفقیت آمیز بود و پس از مرگش امپراتوری روم رو به اضمحلال گذاشت او را آخرین امپراتور بزرگ روم غربی می دانند.
والنتینیان در ۳۲۱ در سیبالیس ( وینکوفچی امروزی در کرواسی ) در جنوب پانونیا زاده شد. پدرش گراتیان افسر ارتش بود و والنتینیان پس از پیوستنش به ارتش همراه با پدرش در آفریقا خدمت کرد. والنتینیان در سپاه ژولیان مرتد دارای مقام بالای تریبیونی بود اما به گفتهٔ برخی منابع چون از نفی مسیحیت خویش خودداری کرد، امپراتور او را خوار شمرده، از مقامش برکنار[ ۲] و در ۳۶۲ به تبس در مصر تبعید نمود. [ ۵] با این حال او به هنگام لشکرکشی ژولیان در ۳۶۳ به ایران هنوز در خدمت او بود و پس از کشته شدن او در جنگ، توسط امپراتور جانشینش ژوویان ارتقاء مقام یافت[ ۲] او سپس والنتینیان را برای مقابله با سربازان یاغی به گل فرستاد و به پاس انجام این کار خطیر او را به فرماندهی پیاده نظام سنگین در دستهٔ محافظان سلطنتی منصوب کرد. [ ۵]
ژوویان کمی بعد در ۱۷ فوریه ۳۶۴ در مرز بین بیثینیا و گالاتیا درگذشت. سپاه به سوی نیکیا که نزدیکترین شهر به آن ها بود حرکت کرد و مقام های نظامی و سیاسی برای انتخاب امپراتور جدید در آنجا با یکدیگر دیدار کردند. [ ۱] آن ها طی شوری به اتفاق، والنتینیان را که در آن زمان در آنسیرا ( آنکارای امروزی در ترکیه ) بود را برگزیدند[ ۵] و پیکی را برای آگاه ساختن او از این تصمیم به سویش روانه کردند.
والنتینیان در ۲۴ فوریه به نیکیا رسید و در ۲۶ فوریه ۳۶۴ این مقام را پذیرفت. او برای سخنرانی آماده می شد که سربازان تهدید به شورش کردند اما والنتینیان به آن ها اطمینان داد که لشکریان بزرگترین اولویت او هستند. او سپس با انتخاب امپراتوری دیگر به طور مشترک با خود موافقت کرد تا در صورت مرگ او از بروز بحران در امپراتوری جلوگیری شود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز این جهت که حاکمیت او موفقیت آمیز بود و پس از مرگش امپراتوری روم رو به اضمحلال گذاشت او را آخرین امپراتور بزرگ روم غربی می دانند.
والنتینیان در ۳۲۱ در سیبالیس ( وینکوفچی امروزی در کرواسی ) در جنوب پانونیا زاده شد. پدرش گراتیان افسر ارتش بود و والنتینیان پس از پیوستنش به ارتش همراه با پدرش در آفریقا خدمت کرد. والنتینیان در سپاه ژولیان مرتد دارای مقام بالای تریبیونی بود اما به گفتهٔ برخی منابع چون از نفی مسیحیت خویش خودداری کرد، امپراتور او را خوار شمرده، از مقامش برکنار[ ۲] و در ۳۶۲ به تبس در مصر تبعید نمود. [ ۵] با این حال او به هنگام لشکرکشی ژولیان در ۳۶۳ به ایران هنوز در خدمت او بود و پس از کشته شدن او در جنگ، توسط امپراتور جانشینش ژوویان ارتقاء مقام یافت[ ۲] او سپس والنتینیان را برای مقابله با سربازان یاغی به گل فرستاد و به پاس انجام این کار خطیر او را به فرماندهی پیاده نظام سنگین در دستهٔ محافظان سلطنتی منصوب کرد. [ ۵]
ژوویان کمی بعد در ۱۷ فوریه ۳۶۴ در مرز بین بیثینیا و گالاتیا درگذشت. سپاه به سوی نیکیا که نزدیکترین شهر به آن ها بود حرکت کرد و مقام های نظامی و سیاسی برای انتخاب امپراتور جدید در آنجا با یکدیگر دیدار کردند. [ ۱] آن ها طی شوری به اتفاق، والنتینیان را که در آن زمان در آنسیرا ( آنکارای امروزی در ترکیه ) بود را برگزیدند[ ۵] و پیکی را برای آگاه ساختن او از این تصمیم به سویش روانه کردند.
والنتینیان در ۲۴ فوریه به نیکیا رسید و در ۲۶ فوریه ۳۶۴ این مقام را پذیرفت. او برای سخنرانی آماده می شد که سربازان تهدید به شورش کردند اما والنتینیان به آن ها اطمینان داد که لشکریان بزرگترین اولویت او هستند. او سپس با انتخاب امپراتوری دیگر به طور مشترک با خود موافقت کرد تا در صورت مرگ او از بروز بحران در امپراتوری جلوگیری شود. [ ۱]
wiki: والنتینیان یکم