والا

والا (فیلم). والا ( انگلیسی: Sublime ) یک فیلم وحشت روان شناختی آمریکایی محصول سال ۲۰۰۷ به کارگردانی تونی کرانتز و نویسندگی اریک جندرسن با بازی تام کاوانا، کاتلین یورک، کاس انور و کاترین کانینگهام ایوز است. [ ۱]
این فیلم در وب سایت راتن تومیتوز موفق به کسب ۳۳ درصد محبوبیت از رای ۶ منتقد شد - امتیاز مختلط تا منفی ۴٫۱ از ۱۰ شد.
جورج گریوز بعد از جشن چهلمین سالگرد تولدش برای یک چک آپ معمولی به بیمارستان می رود. اما در آنجا توسط دکتری شیرازی به او گفته می شود که باید هر چه زودتر مورد عمل جراحی قرار گیرد. جورج که از دکتر و بیمارستان متنفر است، ناخواسته مورد عمل جراحی قرار می گیرد. بعد از عمل در می یابد که همه این اتفاقات بر اثر تشابه اسمی رخ داده و به جای بیماری دیگر مورد جراحی قرار گرفتهاست. این عمل باعث شده تا حال عمومی وی رو به وخامت گذاشته و کم کم قدرت حرکت از وی سلب شود. حوادث غریبی نیز در اطراف وی رخ می دهند و زندگی را برای او که مدام از هوش می رود تبدیل به کابوس خوفناک می کنند. پرستار مردی به نام مندینگو بیمار تخت کناری او را به خاطر هشدار دادن به گریوز به قتل می رساند و تلاش جورج برای فرار از بیمارستان با کمک پرستار زیبارویی به نام زوئی ناکام می ماند و جورج خیلی زود می فهمد که زنده و سلامت از این بیمارستان بیرون نخواهد رفت و …

والا (Sublime)
(یا: عظیم؛ جلیل) در اصطلاح علوم عقلی، ارزش های به غایت عالی در سلسله مراتب ارزش های اخلاقی، زیباشناسی و غیره. نخستین بار لونگینوس در قرن اول میلادی در رسالۀ در باب والا، دربارۀ فن سخنوری، این واژه را در دو زمینه به کار برد: در حوزۀ صنایع ادبی، به عنوان شیوه ای برای دستیابی به کلام زیبا و فاخر که حصول به آن اکتسابی است، و در پیوند با عواطف شدید و نیرومند و قوۀ درک مفاهیم بزرگ که فطری اند. معنای اخیر، به واسطۀ تکیه بر محتوا به جای شکلِ اثر هنری، بر زیبا شناسی قرن های ۱۷ و ۱۸ تأثیر نهاد. والا به چیزهای بزرگ، نیرومند، عالی و هراس انگیز گفته می شود که احساس غرور و بزرگی و گاه هراس و وحشت را برمی انگیزند. روح در اثر والایی حقیقی اوج می گیرد، گامی غرورانگیز به بالا برمی دارد، آن گونه که گویی خود او آنچه را که شنیده است خلق کرده است. والا، برخلاف زیبا، به معنای روبه روشدن با چیزی است که قدرت و عظمتش از ما بسیار فراتر می رود اما در عین حال روح ما را ارتقا می بخشد و احساس تعالی خود ما را در ما بیدار می کند. معنای جدید والا در زیبا شناسی، حاوی عناصر مابعد الطبیعی، مذهبی و اخلاقی است. پاسکال در برداشتی دینی از این مفهوم به حالت والای پرهیزکاران که به مشارکت در الوهیت ارتقا یافته اند، اشاره می کند. او این تجربۀ آن ها را حالتی می داند که در آن می آموزند حتی گمراه ترین آدمیان نیز می توانند از شفاعت و رحمت کفاره دهنده (مسیح) برخوردار شوند. پاسکال ایدۀ والایی و تعالی انسان را عالی ترین نماد وضعیت بشری می داند، بشری که می داند بیچاره است اما علمش به بیچارگی اش نشانۀ بزرگی اوست. ادموند برک در کتاب معروفش به نام پژوهشی فلسفی در منشأ تصورات ما از والا و زیبا (۱۷۵۶) با رویکردی رمانتیک، از زیباشناسی قرن ۱۸ که مبتنی بر نظم و وضوح بود، فاصله می گیرد و بر قدرت تخیل و تصور پدیده های بیکران و نیرومند و ناآرام و ناشناخته تکیه می کند. در نظریۀ زیباشناسی کانت، والا روح انسان را به فوق امور پیش پا افتاده ارتقا می دهد. مثلاً با نظارۀ عظمت های طبیعت نظیر کوه های سر به فلک کشیده، دریاهای طوفانی، فوران های آتشفشانی و غیره به عنوان چیزهایی مطلقاً بزرگ یا نیروهایی مطلقاً مقاومت ناپذیر، هراسی بر ما مستولی می شود، اما با غلبه بر این هراس و با حقیر شمردن چیزهایی که به آن ها معتاد شده ایم، احساس آزادی روحی و اخلاقی خویش را حدت می بخشیم. درنتیجه، احساس ضعف و ناتوانی خویش را به احساس آزادی اخلاقی تبدیل می کنیم. در همین غلبۀ ذهن بر طبیعت است که احساس والایی حقیقی نهفته است. بنابراین برخلاف زیبا، که محدود و تسلی بخش است، والا به حالتی از ناآرامی و تنش روحی اشاره دارد؛ همانند ایثار که از هر قاعدۀ اخلاقی فراتر می رود، در احساس والا نیز این اعتقاد ضمنی نهفته است که انسان باید و می تواند بر کوچکی و بینوایی خویش، علی رغم همۀ محدودیت هایش، غلبه کند و به فوق خویشتن ارتقاء یابد. نیز← والایی