واقف مصطفی زاده

واقف مصطفی زاده ( به ترکی آذربایجانی: Vaqif Mustafazadə ) ( ۱۶ مارس ۱۹۴۰، باکو - ۱۷ دسامبر ۱۹۷۹، تاشکند ) پیانیست و آهنگساز جاز آذربایجانی بود.
وی در سال ۱۹۶۳ در کالج موسیقی به نام «آسف زینال لی» فارغ التحصیل و وارد آکادمی موسیقی باکو شده است. هنگام تحصیل در این آکادمی، وی با اجرای کنسرت های کوچک و حضور در کلوب ها اولین قدم هایش را در راستای یافتن شهرت برداشته است. در کلوبها، وی عمدتاً جاز کلاسیک، بلوز و آهنگ های شاد می خواند.
وی از سال ۱۹۶۴، رهبر گروه هم نوازی «اُرِرو»، گروه جازی سه نفره «قفقاز»، گروه های زنانه «لیلی» و «سویل» شده است. واقف مصطفی زاده برندهٔ برخی جشنواره ها و مسابقات موسیقی نیز شده است.
در سال ۱۹۷۹، در «موناکو» فستیوالی با شرایط غیرعادی برگزار شد. بر پایهٔ شروط آن، نام مؤلف و خواننده اثر و نیز کشور متبوع آن اثر پنهان نگه داشته می شد. در میان صدها آوازخوان، از واقف مصطفی زاده نام برده شد و وی برندهٔ این جشنواره گردید.
وی مؤلف کنسرت برای پیانو و ارکستر سمفونیک، سمفونی تصنیف ( ناتمام ) ، چند قطعه هنری جاز، نواخت می باشد. واقف مصطفی زاده بنیان گذار موسیقی جاز و آرم جدید جاز در آذربایجان به شمار می رود. وی تلفیق موسیقی سنتی آذربایجانی - «مقام» از موسیقی جاز آمریکا را به وجود آورده است. آرم جدید وی «جاز - مقام» نام دارد.
در سال ۱۹۷۹، وی نشان «هنرمند افتخار جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی» دریافت نموده است. [ ۲] در سال ۱۹۸۲ پس از فوتش، جایزه دولتی آذربایجان به نزدیکان وی اهدا شده است. وی در ۱۶ دسامبر سال ۱۹۷۹، در شهر تاشکند، هنگام اجرای کنسرت بر اثر ستکهٔ قلبی درگذشته است. [ ۳]
واقف مصطفی زاده بنیان گذار موسیقی جاز و آرم جدید جاز در آذربایجان تلقی می شود. وی موسیقی سنتی آذربایجان - «مقام» را با موسیقی جاز آمریکا ترکیب و سبک جدیدی ایجاد نموده است. آرم جدید وی «جاز - مقام» نامیده می شود. «الیزا مصطفی زاده»، همسر وی اولین زنی در آذربایجان است که، در سبک حرفه ای «مقام - جاز» آوازخوانی کرده است.
در سال ۱۹۶۵، گروه آوازخوانی سه نفره به نام «قفقاز» در فیلارمونیک دولتی گرجستان تأسیس کرده است. در سال ۱۹۷۰، گروه وکالی چهار نفری به نام «لیلی» را دایر نموده است. فی مابین سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷ رهبر گروه وکالی - نوازندگی «سویل» بوده است. مابین سال های ۱۹۷۷ الی ۱۹۷۹ با بر عهده گرفتن تصدی گروه نوازندگی «مقام»، برنده جوایز «تالین ۶۶» و «تفلیس ۷۸» ( "Tallin - və "Tbilisi - 78" 66" ) شده است. در سال ۱۹۷۸ در هشتمین جشنواره بین المللی جاز در موناکو، برای موسیقی «منتظر عزیزه ام» ( به ترکی آذربایجانی - Əzizəni gözləyirəm ) حائز رتبه اول و برندهٔ جایزه گشته است. در سال ۱۹۷۹، وی نشان «خادم هنر افتخاری» دریافت نموده است. در سال ۱۹۸۲ پس از فوتش، جایزه دولتی آذربایجان وی اهدا و به به بستگانش تقدیم شده است. وی نه تنها مؤلف کنسرت پیانو، بلکه مؤلف سمفونی «مقام» و دیگر سرآمدهای پیانو نیز می باشد.