واسیلی کاندینسکی

واسیلی واسیلیویچ کاندینسکی ( به روسی: Васи́лий Васи́льевич Канди́нский؛ زاده ۱۶ دسامبر ۱۸۶۶ – درگذشته ۱۳ دسامبر ۱۹۴۴ ) یک نقاش و نظریه پرداز هنری روس بود. از آن جا که او نخستین نقاشی های مدرن اِنتزاعی را خلق کرده است، یکی از معروف ترین و اثرگذارترین هنرمندان سده بیستم به شمار می آید.
واسیلی کاندینسکی در ۱۶ دسامبر ۱۸۶۶ در مسکو متولد شد. او در سال ۱۸۹۶ برای تحصیل هنر در مونیخ، مسکو را ترک کرد. وی با خود تأثیراتی از مکتب هنری روسیهٔ آن زمان به همراه آورد که مهم ترین آن ها عبارتند از شمایل های مذهبی بومی و رنگ های تند و احساس انگیز مختص هنر محلی روسیه.
علاقهٔ او به فرهنگ عامه وقتی در سال ۱۹۰۸ به همراه گابریله مونتر نقاش به مورنائو - منطقه ای در جنوب مونیخ در دامنهٔ رشته کوه های آلپ باواریا - نقل مکان کرد، دوباره اوج گرفت. وی خود را در فرهنگ عامه غوطه ور ساخت و عمیقاً تحت تأثیر رنگ های تند، ترکیب بندی سرراست و نقش های روی شیشه ( رسانه ای که او و مانتر خود ساخته بودند ) قرار گرفت. این زوج در شوابینگ در شمال مونیخ ساکن شدند، جایی پر از کافه و لیبرالیسم که برای هنرمندانی که ظاهر و زندگی نا متعارفی دارند، بسیار مناسب بود؛ جایی که عرفان و الهیات موضوع گفتگوهای روزمره را تشکیل می داد. یک فلسفهٔ رمزآلود که در اوایل قرن بیستم طرفداران زیادی پیدا کرد. عرفان دستیابی به معنویت را از طریق مدیتیشن و تعالیم اسرار آمیز رواج داد.
کاندینسکی علی رغم سخنوری هایش در مورد مفاهیم انتزاعی، از کنار گذاشتن تصویرسازی های بازنمودی ناراضی بود و همواره از این در هراس بود که مردم قادر به فهم نقاشی های او نباشند. این تردید در تابلوی طرحی برای ترکیب بندی۲ مربوط به سال ۱۹۱۰ دیده می شود. با وجود این که این اثر انتزاعی به نظر می رسد، پر از اشکال قابل تشخیص است: پیکره ها، کوه ها، موج ها، درختان، خورشید و حتی گنبدهای روسی پیازی شکل کلیساها که در اینجا به گوی هایی بر سر چوگان تبدیل شده و به پیکره های موجود در پیش زمینه شبیه شده اند. در قسمت مرکزی این اثر، تصویر دو اسب و سوارکارهای آن ها دیده می شود که یکی سفید و دیگری آبی است.
نقش اسب و سوارکار در آثار کاندینسکی یک بن مایه معمول است که اغلب به عنوان ارجاعی محسوب می شود به خود کاندینسکی یا معبودش سن جرج ( کسی که بر اساس کتاب مقدس اژدها را میکشد ) و خواستهٔ مشترک آن ها مبنی برآوردن معنویتی نوین به جهان. پالت کاندینسکی ترکیب رنگ شاد هنر عامه را دارد، اگرچه هنوز رنگ نقاشی های او را در مورنائوی سال ۱۹۰۹ حفظ کرده است؛ رنگ هایی پس مانده از رنگ های به شدت اشباع شدهٔ شیشه های رنگی پنجره های قرون وسطایی. سرهای خم شدهٔ هم سرایان در سمت چپ، جلوه ای احترام آمیز و حتی مذهبی به تابلو می افزاید، در حالی که لمیدگی سرخوشانهٔ فرم های سر زنده در سمت راست یادآور یک قصیدهٔ کوتاه کلاسیک است؛ درست شبیه تابلوی لذت زندگی ماتیس. هدف هنرمند نقاش از کشیدن این تابلو، تنها بیان عواطف، احساسات یا حالت های ذهنی اش نیست، بلکه تصویر کردن این نیروی عالم هستی به گونه ای که وی در خود احساس می کند، موردنظر است. [ ۱]