هوشمند سالاری ( به انگلیسی: Geniocracy ) چارچوبی برای یک سیستم حکومتی است که برای اولین بار توسط رائل ( رهبر جنبش بین المللی رائولین ) در سال ۱۹۷۷ پیشنهاد شد و از حل مسئله، هوش خلاق و دلسوزی به عنوان معیار حکومت بهره می برد. [ ۱]
اصطلاح هوشمند سالاری سیستمی را توصیف می کند که برای انتخاب شعور و شفقت به عنوان عوامل اصلی برای حکمرانی طراحی شده است. در حالی که دارای یک دستگاه انتخاباتی دموکراتیک است، با لیبرال دموکراسی سنتی تفاوت دارد و در عوض پیشنهاد می کند که کاندیداهای کابینه و رأی دهندگان بدنه باید دارای حداقل معینی از توانایی حل مسئله یا هوش خلاق باشند. آستانه های پیشنهادی رائلی ها ۵۰٪ بالاتر از میانگین برای یک نامزد انتخاباتی و ۱۰٪ بالاتر از حد متوسط برای یک انتخاب کننده است. [ ۱]
این روش انتخابی عمدی است تا بتواند به آنچه که این ایده عیب و نقص در سیستمهای فعلی دموکراسی می نامد پاسخ دهد. نقطهٔ اصلی انتقاد، عدم توانایی اجماع اکثریت در فراهم کردن بستر مناسب برای تصمیم گیری هوشمندانه به منظور حل دائمی مشکلات است. انتقاد هوشمندسالاری به این سیستم این است که نهادهای دموکراسی بیشتر معطوف به پاسخ به خواسته های عمومی با توسل به مسائل احساسی آنهاست، به خصوص آنهایی که ممکن است مسائل را بلافاصله مربوط به منتخبان باشد. ادعا می کند که فرامین سیاسی چیزی بسیار مهم است که به سادگی بتواند محبوبیت خود را رها کند، و ادعا می کند که تصمیم گیری مهم دولت، به ویژه در دنیای جهانی شدن، نمی تواند براساس معیارهای تصمیم گیری عاطفی یا مردمی باشد. از این نظر، مردمسالاری لیبرال را به عنوان نوعی میانه روی طلقی می کند. [ ۱] در یک تیزهوش سالاری، زمین به دست یک دولت تیزهوش سالار جهانی اداره می شود. [ ۲]
بخشی از دستور کار هوشمند سالاری، ترویج ایده حکومت جهانی است، و سیستم فعلی دولت ها را ناکافی برای مقابله با مسائل جهانی که نتایج جهانی سازی هستند می داند از جمله محیط زیست، عدالت اجتماعی، حقوق بشر و اقتصاد. در این راستا، هوشمند سالاری الگوی اقتصادی متفاوتی به نام انسان دوستی اقتصادی معرفی می کند. [ ۱]
به عنوان پاسخی به نگرش های ضد و نقیض در مورد سیستم گزینشی این شیوه، گفته می شود حق رای عمومی در سیستم های فعلی نیز تا حدودی در کشورهای مختلف در تشخیص مردمی که مجاز به رای گیری هستند تبعیض قائل است. در درجه اول، این تبعیض علیه افراد زیر سن قانونی، افراد مجرم زندانی و ناتوانان ذهنی است. بر این اساس که توانایی آنها برای کمک به فرایند تصمیم سازی در جامعه یا ناقص یا نامعتبر است. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصطلاح هوشمند سالاری سیستمی را توصیف می کند که برای انتخاب شعور و شفقت به عنوان عوامل اصلی برای حکمرانی طراحی شده است. در حالی که دارای یک دستگاه انتخاباتی دموکراتیک است، با لیبرال دموکراسی سنتی تفاوت دارد و در عوض پیشنهاد می کند که کاندیداهای کابینه و رأی دهندگان بدنه باید دارای حداقل معینی از توانایی حل مسئله یا هوش خلاق باشند. آستانه های پیشنهادی رائلی ها ۵۰٪ بالاتر از میانگین برای یک نامزد انتخاباتی و ۱۰٪ بالاتر از حد متوسط برای یک انتخاب کننده است. [ ۱]
این روش انتخابی عمدی است تا بتواند به آنچه که این ایده عیب و نقص در سیستمهای فعلی دموکراسی می نامد پاسخ دهد. نقطهٔ اصلی انتقاد، عدم توانایی اجماع اکثریت در فراهم کردن بستر مناسب برای تصمیم گیری هوشمندانه به منظور حل دائمی مشکلات است. انتقاد هوشمندسالاری به این سیستم این است که نهادهای دموکراسی بیشتر معطوف به پاسخ به خواسته های عمومی با توسل به مسائل احساسی آنهاست، به خصوص آنهایی که ممکن است مسائل را بلافاصله مربوط به منتخبان باشد. ادعا می کند که فرامین سیاسی چیزی بسیار مهم است که به سادگی بتواند محبوبیت خود را رها کند، و ادعا می کند که تصمیم گیری مهم دولت، به ویژه در دنیای جهانی شدن، نمی تواند براساس معیارهای تصمیم گیری عاطفی یا مردمی باشد. از این نظر، مردمسالاری لیبرال را به عنوان نوعی میانه روی طلقی می کند. [ ۱] در یک تیزهوش سالاری، زمین به دست یک دولت تیزهوش سالار جهانی اداره می شود. [ ۲]
بخشی از دستور کار هوشمند سالاری، ترویج ایده حکومت جهانی است، و سیستم فعلی دولت ها را ناکافی برای مقابله با مسائل جهانی که نتایج جهانی سازی هستند می داند از جمله محیط زیست، عدالت اجتماعی، حقوق بشر و اقتصاد. در این راستا، هوشمند سالاری الگوی اقتصادی متفاوتی به نام انسان دوستی اقتصادی معرفی می کند. [ ۱]
به عنوان پاسخی به نگرش های ضد و نقیض در مورد سیستم گزینشی این شیوه، گفته می شود حق رای عمومی در سیستم های فعلی نیز تا حدودی در کشورهای مختلف در تشخیص مردمی که مجاز به رای گیری هستند تبعیض قائل است. در درجه اول، این تبعیض علیه افراد زیر سن قانونی، افراد مجرم زندانی و ناتوانان ذهنی است. بر این اساس که توانایی آنها برای کمک به فرایند تصمیم سازی در جامعه یا ناقص یا نامعتبر است. [ نیازمند منبع]
wiki: هوشمندسالاری