هلیم

۱. معنای لغوی حلیم:
این لغت، ریشه در فرهنگ عربی دارد. از حِلم، به معنای بردباری و شکیبایی و صبر و تحمل، ماخوذ گشته است. پس، یکی از صفات مطلق پروردگار متعال است. و مومنان، به داشتن این صفت نیکو، دعوت شده اند.
بنابر تفسیر مفسران قرآنی و روایی، از این لغت، منظور از حلم پروردگار، مهلت دادن به بنده ی گناهکار است، تا از خطای خود دست کشیده و به سمت پروردگار منان بازگردد و توبه نماید.
و منظور از حلم مومن، گذشتن و چشم پوشی کردن از اشتباهات بندگان خدا است. در واقع مومن می بخشد تا بخشیده شود. و خداوند متعال در قرآن کریم، برای بخشیدن و چشم پوشی کردن از اشتباهات بندگان نسبت به همدیگر، پاداش های وصف ناشدنی ذکر کرده است . همچنین، لغت حلم، به صبر مومن در برابر مصایب و مشکلات روزگار، نیز، اطلاق می گردد.
۲. معنای لغوی هلیم:
این واژه، ریشه در فرهنگ فارسی دارد. و بنابر فرهنگ لغات فارسی، هلیم، بر گرفته از غذایی گوشتی به نام هلام است. آن، غذایی است که از گندم و گوشت و شیر له شده و کوبیده شده درهم ساخته میشود. غذایی گرم و مقوی است که حالت آش دارد. مخصوص افطار در ماه مبارک رمضان، یا مخصوص فصل پاییز، جهت مصونیت از بیماری های شایع در این فصل است. این غذا را می توان با دارچین، یا خامه صرف کرد.
نکته. بنابر تعاریف بالا، به کاربردن حلیم، به جای هلیم، غلط است. اما به دلیل رواج این غلط، برخی منابع، این غلط رایج را پذیرفته اند. و به غذای هلیم، حلیم گویند.