هشدار خدا به افشاگران

[ویکی فقه] هشدار خدا به افشاگران (قرآن). خداوند به افشاکنندگان عیوب مردم هشدار داده است.
لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم وکان الله سمیعا علیما.( خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدیها (ی دیگران) را اظهار کند؛ مگر آن کس که مورد ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست.) (وصف خداوند به «سمیع» و «علیم»، می تواند هشداری باشد به کسانی که درباره غیر ستمگران به افشاگری اقدام می کنند. و تأکید نهی از افشاگری است.)
نکات مهم
هتک حرمت و برملاساختن عیبها و نقایص مردم، حرام و موجب ناخشنودی خداوند است. (لایحب اللّه الجهر بالسوء من القول إلاّ من ظلم) ناخشنودی خداوند (لایحب اللّه)، کنایه از نهی الهی و جعل حرمت است. گفتنی است که سخن و کلام در این مقام، خصوصیتی ندارد، بلکه مراد اظهار عیب دیگران است، البته این عمل غالباً با سخن و گفته صورت می گیرد.حرمت دشنام دادن و ناسزا گفتن به مردم (لایحب اللّه الجهر بالسوء من القول) برخی از مفسران بر آنند که مراد از «بالسوء من القول»، خصوص دشنام دادن و ناسزا گویی است. مظلوم، مجاز به دشنام دادن ظالم و افشاگری علیه اوست.(لایحب اللّه الجهر بالسوء من القول إلاّ من ظلم)