هبه

[ویکی فقه] هبه یکی از اقسام عقود می باشد.
«هبه» عبارت است از خارج ساختن مال از ملک خود و به ملک دیگری در آوردن آن به طور رایگان و آن قراردادی است که به ایجاب و قبول احتیاج دارد، به هر لفظی که مقصود را برساند.

ارکان هبه
به هبه کننده «واهب»، به هبه شده «موهوبٌ له» و به مال مورد هبه «عین موهوبه» گفته می‏شود.

شرط صحّت هبه
در صحت هبه، شرط است که قبض و اقباض انجام گرفته باشد. بنابراین، اگر پس از عقد هبه و پیش از قبض و اقباض، واهب یا موهوبٌ له بمیرد، عقد هبه به هم می‏ خورد و مال به واهب یا وارثان او بر می‏گردد.

قصد قربت در هبه
...

[ویکی فقه] هبه (فقه). هبه یکی از اقسام عقود می باشد.
«هبه» عبارت است از خارج ساختن مال از ملک خود و به ملک دیگری در آوردن آن به طور رایگان و آن قراردادی است که به ایجاب و قبول احتیاج دارد، به هر لفظی که مقصود را برساند.

ارکان هبه
به هبه کننده «واهب»، به هبه شده «موهوبٌ له» و به مال مورد هبه «عین موهوبه» گفته می‏شود.

شرط صحّت هبه
در صحت هبه، شرط است که قبض و اقباض انجام گرفته باشد. بنابراین، اگر پس از عقد هبه و پیش از قبض و اقباض، واهب یا موهوبٌ له بمیرد، عقد هبه به هم می‏ خورد و مال به واهب یا وارثان او بر می‏گردد.
تحریر الوسیله، ج۲، ص۵۶، مسئله۱.
...

هبه (اسطوره). هبه ( به یونانی: Ἥβη ) در اسطوره های یونان، الهه جوانی است. دختر زئوس و هرا، و خواهر آرس، هفائستوس و ایلی ثیا بود. ساقی خدایان در المپ به شمار می رفت و برای آن ها نکتار و آمبورسیا ( نوشیدنی و خوراک مخصوص ایزدان ) را فراهم می کرد. زمانی که هراکلس کشته شد و تن زمینی را ترک کرد و به المپ آمد، هبه را به همسری او درآورند، و پس از آن پرنس جوان تروایی، گانومده جانشین او و به عنوان ساقی ایزدان مبدل گشت. هراکلس و هبه صاحب دوقلوهای الکسیئارس و آنیکتوس شدند. هبه در کوه المپ اقامت داشت و در کنار خدمتی که به المپ نشینان می نمود، اغلب ارابه مادرش هرا را برایش آماده می کرد یا به برادرش آرس در پوشیدن جامه های باشکوه، آماده سازی حمام و شستن لباس هایش کمک می کرد.
او زمانی وظیفه اش را به عنوان ساقی ایزدان از دست داد که به زمین افتاد و جامه اش پاره شد، در نتیجه سینه اش در معرض دید قرار گرفت. آپولون او را از کار بر کنار کرد و گانومده یکی از معشوقه های زئوس جایگزین او شد. در زمان باستان اعتقاد بر این بود که او توانایی بازگرداندن جوانی را دارد. یولائوس برادرزاده و ارابه ران هراکلس، برای نبرد با ائوروستئوس پادشاه موکنای از هبه درخواست کرد فقط برای یک روز دوباره جوان شود. هبه در ابتدا تمایلی برای انجام این کار نداشت اما تمیس، ایزدبانوی عدالت به او گفت این امری منصفانه است. چنین شد که آرزوی یولائوس برآورده شد و به پیروزی رسید. هبه در اساطیر رومی با یوونتاس مطابق است.
هبه به شکل زنی جوان که لباسی بدون آستین به تن داشت و معمولاً تاج گل طلایی بر سر داشت، تصویر می شد. در نقاشی گلدان های یونانی، هبه یا به عنوان عروس هراکلس یا به عنوان ساقی ایزدان در حال ریختن آمبورسیا از پارچ به تصویر کشیده می شد. گاهی او همانند الهه های ایریس و نیکه دارای بال نشان داده می شد. او ممکن است با دختر الههٔ ماه، پاندیا برابر باشد. [ ۱]

هبه (بخشش). هبه عقدی است در فقه اسلام به معنی تملیک مالی به دیگری و به رایگان که شخص بخشنده را «واهب»، طرف گیرنده را «متهب» و مال مورد هبه را «عین موهوبه» گویند. که عقد هبه با ایجاب و قبول و قبض عین موهوبه تشکیل می گردد. [ ۱] قبض عین موهوبه بدین معناست که مال از جانب بخشنده یعنی واهب به گیرنده یعنی متهب تحویل داده شود که برای صحت قبض اذن واهب لازم است وگرنه اگر پس از ایجاب و قبول مهتب بدون اجازه واهب عین موهوبه را تصرف کند چنین امری موجب تحقق عقد هبه نمی شود.
مطابق ماده ۷۹۵ قانون مدنی ایران «هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجانا به کس دیگری تملیک می کند. »
عقود از جنبه های گونان تقسیم می شوند که یکی این جنبه ها تقسیم عقود به عقود رضایی، عینی و تشریفاتی است و در عقود عینی قبض مورد معامله نیز شرط است. هبه در کنار وقف و رهن یکی از عقود عینی است. بنا به قانون مدنی ایران و نظر عموم فقها شرط قبض مال، شرط صحت عقد است یعنی بدون آن مالکیت مال موهوبه از واهب به متهب منتقل نمی شود. [ ۲] از جنبه دیگر عقود به عقود معوض و بلاعوض تقسیم می شوند که هبه از عقود بلاعوض است.
به دلیل آنکه هبه از عقود جایز است واهب امکان بازگشت از هبه را ولو بدون رضایت متهب ( گیرنده مال ) دارد که اصطلاحا به این امر رجوع از هبه گفته می شود، اگرچه در موارد زیر امکان رجوع از هبه وجود ندارد:
• در صورتی که عین موهوبه از بین رفته باشد.
• در صورتی که متهب، پدر یا مادر یا فرزندان واهب باشند.
• در صورتی که عین موهوبه از مالکیت متهب خارج شود.
• در صورتی که هبه با شرط عوض بوده و عوض داده شده باشد.
• در صورتی که تغییری در عین موهوبه شده باشد. ( مثل اینکه پارچه ای بخشیده شده و با آن پارچه شلواری دوخته شده باشد. )
• در صورتی که یکی از واهب یا متهب فوت شده باشد.
• در صورتی که شخصی به دیگری صدقه داده باشد.
• در صورتی که طلبکار، طلب خود را به بدهکار بخشیده باشد. حقوقدانان معتقدند که در این جا با بخشیدن طلب توسط طلبکار، دین از بین می رود و از بین رفتن دین مثل از بین رفتن عین موهوبه بوده و مانع بازگشت از هبه است.
محجورین اعم از صغیر ممیز و غیرممیز، سفیه و مجنون از هبه اموال خود ممنوعند چرا که در این صورت ممکن است مالی از اموال خود را به دیگری ببخشند و چون هبه عقد بدون عوض است برای آنها ضرر بزرگی محسوب می شود لذا هبه اموال توسط محجورین باطل است.

هبه (اساطیر). هِبِه (اساطیر)(Hebe)
هِبِه
(یووِنتاس در اساطیر روم) در اساطیر یونان، الهۀ جوانی. پدرش زئوس و هِرا، هم مادرش و هم عمه اش، بود. پیش از آن که پسرکی زمینی به نام گانومده او را برباید ساقی زئوس بود. با هرکول ازدواج کرد؛ هرکول پهلوانی بود که مقام خدایی داشت و به اتفاق در آتن پرستندگانی یافتند. هبه بعدها قدرت بازگرداندن جوانی را به دست آورد.

هبه (حقوق). هِبِه (حقوق)
(در لغت به معنی بخشش و تملیک بلاعوض) در اصطلاح فقه و حقوق، عقدی که به موجب آن شخصی مالی را بدون دریافت چیزی به دیگری واگذار می کند. تملیک کننده را واهب، طرف دیگر را مُتهَب، مالی که مورد هبه است عین موهوبه، و سند یا قباله ای را که طبق آن کسی مال یا ملکی را می بخشد هبه نامه گویند. واهب باید مالک مالی باشد که هبه می کند. هبه از عقود معیّن و در اختیار قرار دادن عین موهوبه به متهب، با اذن واهب، ازجمله شرایط صحت آن است. بدین ترتیب، چنانچه واهب یا متهب پیش از قبض فوت کند هبه باطل می شود. اگرچه هبه عقدی بلاعوض است، ولی واهب می تواند ضمن عقد شرط کند که متهب نیز در مقابل مالی را به او هبه کند و یا عمل مشروعی را مجاناً به جا آورد. در این صورت هبه مُعوَّض می شود. قرار دادن شرط عوض در هبه تأثیری در مجانی بودن طبیعت این عقد ندارد. چنانچه عوض در هبه بسیار کم ارزش باشد، مانند یک سیر نبات، هبه را در اصطلاح هبۀ محاباتی گویند. هدف از قرار دادن چنین عوضی آن است که واهب نتواند از هبه رجوع کند. استثنائاً در مواردی حق رجوع از هبه از واهب ساقط است و آن عبارت است از مواردی که متهب پدر یا مادر یا اولاد واهب باشند، یا هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد، یا عین موهوبه از مالکیت متهب خارج یا متعلق به غیر شده باشد. علاوه بر آن، بعد از مرگ واهب و متهب نیز رجوع ممکن نیست. چنانچه شخصی مال خود را به عنوان صدقه به دیگری دهد حق رجوع ندارد.