هراکلس

هراکلس ( به یونانی: Ἡρακλῆς, Hēraklēs ) به معنی شکوه هرا، [ ۱] نام بزرگترین پهلوان اسطوره ای یونان و روم باستان فرزند پادشاه خدایان زئوس و آلکمنه بود. او نام آورترین قهرمان اسطوره ای یونان است. [ ۲] او جد خاندانی سلطنتی به نام هراکلیدای، مظهر مردانگی و قهرمان المپ نشینان علیه هیولاهای زیرزمینی بود. هراکلس آخرین پسر فناپذیر زئوس و همچنین تنها کسی بود که از مادری فانی به دنیا آمده بود، و پس از مرگش تبدیل به خدا شد. هراکلس در ابتدا توسط والدینش آلکیدس ( به یونانی: Ἀλκείδης, Alkeidēs ) نام گذاری شد، اما بعدها نام او فقط برای خشنودی نامادری اش هرا به هراکلس یا شکوه برای هرا تغییر یافت. در اساطیر روم و جهان غرب مدرن، او تحت نام هرکول ( به لاتین: Hercules ) شناخته می شود، که بعدها امپراتورهای روم، به ویژه کومودوس و ماکسیمیان اغلب خود را با او یکی می دانستند. رومیان در اصل زندگی و آثار نسخهٔ یونانی او را بدون تغییر پذیرفتند، اما روایت های جزئی خود را اضافه کردند، که برخی از آن ها این پهلوان را به جغرافیای دریای مدیترانه مرکزی پیوند می دهد. بر طبق اساطیر اتروسکی، هراکلس را هرکله نامیدند، و در عوض اینکه فرزند زنی فانی باشد، هر دو والدینش نامیرا بودند و او را پسر تینیا و یونی می پنداشتند. تینیا ایزد آسمان ها و قابل قیاس با ژوپیتر در اساطیر رومی یا زئوس یونانی است، در حالی که یونی، معادل یونو در اساطیر روم و هرا در اساطیر یونان است.
استعداد او قدرت شگفت انگیز و شجاعتی بود که داشت، اما از دانش و خرد بهره چندانی نداشت. هنگامی که در گهواره بود دو مار را خفه کرد و در سنین نوجوانی توانست شیری را از پا درآورد. او هرگز در هیچ یک از شهرهایی که به ماجراجویی می پرداخت، مقیم نشد و سرگردانی های او باعث شد فراسوی مرزهای یونان، مثل آفریقا و آسیای صغیر را درنوردد. هراکلس در دوران باستان محبوبیت فراوان داشت، و موضوع داستان ها و آثار هنری بی شمار بود. هر چند منسجم ترین منابع ادبی مربوط به دلاوری های او به قرن سوم بازمی گردد، اما منابع پراکنده، و شواهد به دست آمده از منابع هنری روشن می سازند که اغلب ماجراهای او اگر نه همهٔ آن ها از نخستین دوران ها معروف بوده است. از مشخصه های هرکول می توان به سلاحش که گرزی بود از جنس چوب زیتون و لباسی که از پوست شیر درست شده بود اشاره کرد. [ ۳]

رجوع شود به:هرکول (یونان)