نینوا

[ویکی شیعه] نِینَوا یا نینوی از نام های تاریخی کربلا و نام منطقه ای در شمال شرقی کربلا بوده است. بر اساس منابع تاریخی زمانی که کاروان امام حسین(ع) پس از قصر بنی مقاتل وارد نینوا شد، حربن یزید ریاحی به دستور عبیدالله بن زیاد مانع توقف امام در این منطقه شد. او مأموریت یافت کاروان امام حسین(ع)را در بیابانی بی حصار و فاقد آب متوقف کند.
بنابر برخی گزارش ها، امام حسین(ع) زمین کربلا، را از اهالی نینوا و غاضریه خرید و به شرط آنکه آنان از زائران مدفنش پذیرایی کنند این زمین را به خودشان بخشید.
پس از شهادت امام حسین، نینوا توقفگاه زائران قبر امام حسین(ع) بود.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
شهادتگاه امام حسین علیه السلام. نام منطقه ای در کوفه و شرق دجله و شرق کربلا، از روستاهای منطقه طف. «نینوا یک سری تپه های باستانی است که کشیده شده و تا مصب نهر علقمه امتداد می یابد. قریه «یونس بن متی » است و آن حضرت از میان مردم این منطقه بیرون آمده است.
نینوا امروز به «باب طویرج » معروف است که در شرق کربلا قرار گرفته است». «ناحیه ای در سواد کوفه که کربلا از آن ناحیه است. نام قصبه موصل و نام شهری که یونس علیه السلام به آنجا جهت دعوت کردن مردم آن شهر رفته بود». وقتی حسین بن علی علیه السلام به این منطقه رسید به سواری برخورد که نامه ابن زیاد را برای حر آورده بود.
مضمون نامه این بود: حسین را محاصره کن و در سرزمین بی آب و علفی فرود آر. کمی پیشتر رفتند تا به زمین کربلا رسیدند و فرود آمدند.
در ادبیات عاشورا، نسبت به نی و نینوا نیز تعابیر عاطفی و عرفانی فراوانی ساخته و بکار برده اند و صحرای کربلا را پر از نوای حقجویی و حقگویی دانسته اند. از آن آتش که نمرود زمان در جان ابراهیمیان افکند به دشت «نینوا»، نای حقیقت از «نوا» افتاد.
ولی... مرغ شباهنگ حقیقت، از نوای ناله «حق، حق » نمی افتد.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

نینوا ( /ˈnɪnɪvə/ ; عربی: نَیْنَوَىٰ Naynawā; سریانی: ܢܝܼܢܘܹܐ; [ ۱] اکدی: 𒌷𒉌𒉡𒀀 URUNI. NU. A Ninua ) یک شهر باستانی امپراتوری آشور در میان رودان شمالی بود که در حومه موصل در شمال عراق امروزی واقع شده است. این شهر در ساحل شرقی رودخانه دجله واقع شده و پایتخت و بزرگترین شهر امپراتوری آشوری نو و همچنین بزرگترین شهر در جهان برای چندین دهه بوده است. امروزه، این نام متداول برای نیمی از موصل است که در کرانه شرقی دجله قرار دارد و استان نینوا نام خود را از آن گرفته است.
این شهر تقریباً به مدت پنجاه سال بزرگترین شهر در جهان بود. تا سال ۶۱۲ پیش از میلاد مسیح پس از یک دوره تلخ جنگ داخلی در آشور، پس از تصرف در نبرد نینوا توسط ائتلافی از اقوام تابعه سابق خود از جمله بابلی ها، مادها، کلده، پارسیان، سکاها و کیمریها، این شهر دیگر هرگز یک مرکز سیاسی یا اداری نبود، اما تا اواخر دوران باستان مقر اسقف مسیحی بود. در طی قرون وسطی نسبت به موصل کاهش یافت و بیشتر در قرن سیزدهم میلادی رها شد.
ویرانه های نینوا در آن سوی رودخانه واقع در شهر بزرگ امروزی موصل، واقع در استان نینوا عراق کنونی قرار دارد. دو دیوار اصلی یا خرابه های درون تپه ها عبارتند از Tell Kuyunjiq و مسجد یونس پیامبر ( یونس نبی ) ، محل زیارتگاه یونس، پیامبر کتاب مقدس که به نینوا موعظه می کرد. مقادیر زیادی مجسمه های آشوری و سایر مصنوعات در آنجا کاوش شده و اکنون در موزه های سراسر جهان قرار دارد. دولت اسلامی عراق و شام ( داعش ) این مکان را از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ اشغال کرد، در این مدت آنها با بولدوزر ۱۱ گودال عمیق حفر کردند. چندین اثر تاریخی را در آنجا تخریب کرده و به بقیه آسیب زیادی وارد کردند. [ ۲]
از نینوا تاریخی در امپراتوری آشور کهن در زمان شمشی - ادد یکم ( ۱۸۰۹–۱۷۷۵ پ. م ) در حدود ۱۸۰۰ سال پیش از میلاد به عنوان مرکز عبادت ایشتار، که آیین آن بود، ذکر شده است. مسئول اهمیت اولیه شهر است.
مجسمه خدایان این شهر به دستور پادشاه میتانی در قرن ۱۴ پیش از میلاد برای فرعون آمنهوتپ سوم مصر ارسال شد. سرزمین آشور و شهر نینوا تا اوایل قرن ۱۴ قبل از میلاد برای نیم قرن به یکی از خراجگزاران میتانی تبدیل شد.
پادشاه آشور آشور - اوبالیت یکم در سال ۱۳۶۵ پیش از میلاد هنگام سرنگونی امپراتوری میتانی و ایجاد امپراتوری آشور میانه ( ۱۳۶۵–۱۰۵۵ پیش از میلاد ) آن را پس گرفت. [ ۳]